28. İyi İş

1.3K 100 6
                                    

Gececilere özel bölüm 🌙

Keyifli okumalar. 🐥🐣

Akşam güneşi tüm görkemiyle batınca her zamanki yemek telaşı da başlamıştı. Üstelik bugün Vladin arkadaşı gelecekti ve bu önemli arkadaşına rağmen işine ara veremeceğine dair bize haber salmıştı.

Bende ne düşünüyorsam. Çalışanları varken hazırlıkla ilgilenecek değildi ya.

Hazırlıklar bitene kadar çalışanlara ayak bağı olmamak adına odama çıkmıştım. İkizler ve Nazar mutfakta savaş verirken İskender ise şık çatal bıçak takımlarını bulmakta ilgili şeyler söyleyip duruyordu. Oğuz ise oldukça fazla denecek bir mutfak alışverişi yapmıştı.

Bunca hengamede görünmezlik pelerinimi takıp odama çıktım ve sessizce yatağıma uzandım. Nefesimi bile tutmuştum.

Alisle olan konuşmanızdan sonra kendime gelemiyordum resmen. İçime düşen korkudan mıdır yoksa Alisin duyduğu utancı paylaştığımdan mıdır bilinmez kalbim kırık gibi hissediyordum.

Alise sormaya korktuğum onca soru vardı. Onun gözlerinde aşikar oldugum öfke ateşi yerini tanıdık olmayan bir duyduguya bırakmıştı. Utanç ve kırgınlık...

Ortaya çıkmasını istemediği şey belli ki onu çok utandırıyordu.

En kötüsü olmaması için dilim ve kalbim dua ediyordu. Lütfen o incinmemiş olsun.

Bunu düşünürken bile ürperiyordum. Grubumuzun alfa kurdu Alisti. Zeki ve korkusuzdu. Benim gözümde cesaretin vücut bulmuş haliydi o. Ciddiyim. İlk andan itibaren gözü pek bir kızdı. Ancak şu an ne olmuştu da korkuyordu.

Aklıma gelen tek şey maalesef ki Daviddi.

Dost bildiğimiz bu adam böyle iğrenç bir kötülük yapmış olamazdı değil mi? Olmamalıydı. Bu midemi bulandırıyordu.

Gözlerimi usulca kaptırken benden habersiz birkaç gözyaşım da firar etmişti. Uzun zamandır kendimi böyle berbat hissetmiyordum. Gördüğüm o korkunç rüyalardan bile kötüydü bu his. Alise bi şey olmus olma ihtimalinin hissi çok boktandı.

En kötüsü de ne yapacağımı bilemiyordum. Alis ısrarla Davide sormayın, onunla konuşmayın dediği için aklımdaki cevapsız sorular havada kalmıştı.

Kimi suçlayacaktım ya da suçlamayacaktım. Daha da önemlisi ortada suçlanacak birisi var mıydı?

En korktuğum zamanda bile içimden daima sayıkladıpım ve yardımını beklediğim kişi Alisti. Ve şimdi roller değişmişti. O korkuyordu ve ben böylece yatıyordum. İşe yaramazın tekiyim.

Gözlerimi kısıp çaresizce ağladım. Bu seferki ağlamam kendime değildi. Kardeşim gibi gördüğüm arkadaşımaydı. O benim için hatalarımı gizleyen bir abla, heyecanımı paylaştığım kız kardeşti.

Alis, bizden ne gizliyorsun?

Odamdaki mumlar görevini tam anlamıyla yerine getirmediği için komodinin ordaki gece lambasını yakıp turuncu ışığın etrafa yayılmasını izledim. Ölü gibi yattığım yataktan kalkmak istemiyordum.

Gözlerimi kapatıp sıcak gözyaşlarımın saç tellerime nasıl karıştığını hissettim.

Ben böylece yatarken çok geçmeden kapım çalınmıştı. Ben henüz girmesini söylemeden kapı aralandı ve gözlerimi açıp oraya baktım.

"Alis"

Onu boylu boyunca izlediğimde sabahki haline göre daha iyi göründiğünü anlamıştım.

BİR FANİYE AŞIK +18 (TAMAMLANDI) Hikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin