BİR FANİYE AŞIK +18 (TAMAMLANDI)

34. Çiçek!

"O mis kokulu bir defne çiçeği"

Duyduğum şeyle o çiçeğin dikenleri adeta kalbime dolandı.

Vlad Defnesine çok aşıktı. Ve ölü sevgilisinin çiçeklerini de arka bahçesinde yetiştirecek kadar sadıktı.

Kendimi haksızlığa uğramış gibi hissediyordum. Ki bence öyledi. Çünkü benim duygularımı önemsemeden kalbinde başka bir kadın varken beni sevdiğini söylemişti.

Ama biliyor musunuz? Umrumda değil. Oturup neden kandırıldım diye ağlayacak değilim. Özellikle de bir erkeğin beni daha fazla yıkmasına izin vermeyeceğim.

Vladi kalbime aldıysam çıkarmasını da bilirim.

Arkadaşlarım Vladin ölen sevgilisinin adını bilmedikleri için bu durumu normal karşılamışlardı. Ve bende onların yaptığını yapıp hiçbir şey olmamış gibi davranacaktım.

Bu sırada Vladin sesini işiten Lisa sonunda arkasına dönüp Vlade baktı ve aynı anda tiz bir çığlık attı. Korkuyla elini kalbine götürüp yutkundu "Hassiktir! Vlad ödümü kopardın. Sen-" onun kostümünü inceledi "Sen gerçek bir vampir gibisin. Doğrusu hayatımda hiç vampir görmedim ama vampirler gerçek olsa sen vampirlerin başı olurdun"

Levent ve Oğuz Lisanın tepkisine gülerken Vlad bize doğru yaklaştı "Sanırım buna teşekkür etmeliyim" diyerek Lisaya baş selamı verdi.

Lisa ise pek umursuyor gibi durmuyordu. Oturduğu yerden kalkma nezaketini bile göstermeden bıkkın bakışlarla Vladi izleyip elmasını ısırıyordu.

Lisa Vladi umursamadan elindeki çiçeği bana uzattı "Al bakalım çiçeğini."

Alıp almamak arasında git gel yaşıyordum. Evet üzülmeyeceğim dedim ama bu kadarı da fazla. Vladin sevgilisini hatırlatan şeyleri sevmiyordum.

Vlad bana uzatılan çiçeği uzun süre almamamdan dolayı Lisadan çiçeği kendisi aldı. Simsiyah kıyafetlere bürünmüş adamın elinde beyaz beze sarılı bir buket çiçek dikkat çekiyordu. Tam önüme gelene kadar adımladı ve karşımda durdu.

Oldukça bariz bir eğilme ile selam verip o sırada çiçeği bana uzatıyordu. "Lütfen bu çiçekleri kabul et"

'Gün ışığım'

"Bana gün ışığım demeyi kes!" diye ani bir öfkeyle bağırdım.

Alis yanıma yaklaştı "Melisa, sanırım Vladin sana öyle bir şey demediğini söylemeye geldiğimi anlamışsındır. Şunu yapmayı kes artık!"

Ah siktir!

Ya salondaki herkes bana oyun oynuyor ya da ben deliriyorum.

Utangaç bakışlarla Vladin uzattığı çiçeği aldım. Gözlerimi ondan uzak tutuyordum "Teşekkürler" kısa süre bekledim "Ayrıca özür dilerim bağırdığım için"

Vlad bunu umursamış gibi değildi. "Önemli değil Melisa."

Sonra arkasını döndü ve yerine geçip oturmasıyla bizde sonunda ayakta dikilmeyi bırakıp oturmuştuk. İçimizde en rahatı Lisaydı. Yerinden bile kalkmayıp Vladin kibar gösterilerini umursamıyordu.

Vlad bastonunu bir eliyle kavrarken diğer eli yayıldığı koltuğun kenarındaydı. Hepimizi sırayla izledi. Ve kostümlerimiz hakkında birkaç iltifat ettikten sonra kendi üzerindekini inceledi.

"Bana aldığınız bu kostüm içinde teşekkürler. Çok beğendim"

David gururlanmıştı "Beğenmene sevindim Vlad. Ben seçtim onu. Sana çok yakışacağına emindim. Doğrusu-" yüzünü buruşturup bir şeyler düşündü "Doğrusu senin ismin bana hep tanıdık geliyor. Vampirlerin gerçek olduğuna inanan bir hayalperest olsam senin bir dracula olduguna inanacağım." deyip güldü.