BİR FANİYE AŞIK +18 (TAMAMLANDI)

7. Vlady

Merhaba, hikayeyi okuma listene ve kütüphaneye ekler misin? Teşekkürler 😚

Satır arası yorumlar yapabilirsiniz ☺

Keyifli okumalar 🐥

Günün son ışığı dağların arkasında kaybolup gece çökünceye kadar rahat bir uyku çeken Vlad, karanlığın etrafı sarması ile gözlerini açtı. Dümdüz yattığı yataktan zifiri karanlığa bakınıp çevik bir hareketle yerinden kalktı. Dağılmış saçlarını eliyle  düzeltip pelerinini omzuna geçirdi. Duvarda sallanan sarkaçlı saatte bakınca henüz 19.00 olduğunu gördü. Bu saate kadar çoktan  güneş batardı. Artık onun zamanı gelmişti. Geceye  ve karanlığa karışabilirdi.

Serçe parmağına taktığı yüzüğe bakındı. Komodinde olmalıydı. Karanlık olmasına rağmen etrafı şahin gibi net görüyordu. Komodini açıp yüzüğünü takarak her zaman kullandığı bastonunu aldı. Çevik adımlarla odadan çıktı. Etrafta soğuk bir sessizlik vardı. İşitilen tek şey onun yaz kış giydiği botlarının sesiydi. Zemin kata kadar inerek çalışanlarına baktı. İkiz çalışanları  salonun mumlarını yakarken Nazarsa akşam yemeği hazırlıyordu. Daima hazırda bekleyen uşağı ciddi bir ifadeyle yanına yaklaşıp saygıyla baş selamı verdi.

-"Efendim, iyi dinlendiniz umarım" dedi akıcı diliyle.

Vlad başıyla onaylarken hala etrafa bakınıyordu.

"Evet iyi uyudum. Konuklarım nerede?"

İskender yine saygılı bir üslupla cevap verdi.

"Efendim, konuklarınız İstanbulu tanımak istediler. Bu yüzden sizin istediğiniz üzerine Oğuzla beraber dışarı çıktılar. Zannımca yarım saate burada olurlar" derken sağ eliyle cebinden çıkardığı eski saatine bakınıyordu.

"pekala" deyip duraksadı "İskender" derken çalışanının dikkatini üstünde toplamıştı.

Aklına takılan şeyi sormaya korksa da merakına yenik düşmüştü.

"Konuklarım" emin olmayarak lafının devamınu getirdi "Bir şeyden şüphelendiler mi? Çok soru sordular mı?"

İskender bu soruyu bekliyor olacak ki Vladi rahatlatacak bir konuşma yaptı.

"Hayır efendim. Merak etmeyin. Gündüzleri konuklarla ben ilgineceğim. Aklınız kalmasın"

Vlad duyduğuyla memnunca kafasını salladı.

"Sana güveniyorum İskender" derken sağ eliyle İskenderin koluna dokunup ona yakınlığını belli etmişti.

İskender yine saygılı bir baş selamıyla Vladi selamlayıp geri adımlarla uzaklaştı. Vlad ikizlerin salonu aydınlattığı odaya girip salondaki baş köşesine geçti. Daima oturduğu koltuğuna...

Etrafa bakıp düşündü. Bu evde yıllarını geçirmişti. Ve yüzlerce konuk ağırlamıştı. Teknolojinin nimetlerinden o da faydalanıyordu. Yüzündeki sırıtış tamamen yayılırken aklına yaşadığı anıları geldi. En sonki Soraya macerasının üzerinden 1 hafta bile geçmemişti. Şimdilik susamış değildi. Ama sadece şimdilik...

Gözlerini kapatıp elindeki bastonu tutarak düşündü. Aklından çıkaramadığı kadını...Melisayı...

Sarı saçları ve güzel gülüşü ile onu büyülüyordu. Kokusu ise enfesti.

Bu sabah odasına girdiği anda onu hissetmişti. Yakınında Melisa olursa bunu anında anlardı. Onun kalp atışlarını duyabiliyordu.

Tik tak tik...tak...sanki bir çalar saat gibiydi kalbi. Ya da bir bomba. Herkesi yok edecek güçte bir bomba.