[ 𝑰'𝒎 𝒊𝒏 𝒑𝒂𝒊𝒏...𝑴𝒂𝒔𝒕𝒆𝒓! ]

𝐏𝐚𝐫𝐭 𝟒𝟕🍷

بالاخره روز تولد فرا رسید...

روزی که یادآور بدترین حادثه زندگیشان بود اما با این حال خوشحالی کوک مهم تر بود...

طبق برنامه ریزی، کوک و تهیونگ از جشن خبر نداشتند...

کوک به خاطر سوپرایز شدن اما

تهیونگ بخاطر خراب نکردن جشن...

آیا به راستی اگر تهیونگ میدانست جشن را بهم میریخت؟!
.
.
که میداند؟!

از صبح هیچکس تهیونگ را در عمارت ندید...گویی از عمارت بیرون رفته بود...

اما هیچکس خبر نداشت که از دیشب خودش را در اتاق حبس کرده است...در اتاق خاطرات...همان تک اتاق سفید عمارتِ سیاه...

هیچکس خبر نداشت که دیشب مرگ را دوباره تجربه کرد...

همه به فکر پسرک کوچک تر بودند...چنان که پسرک بزرگ را فراموش کرده بودند...

در این میان،همه خوشحال بودند بجز مرد دل شکسته...دیگر فریاد نمی زد...داد نمی زد...گریه نمیکرد...چیزی را نمی شکست..

فقط به عکس ها خیره بود...زمان زیادی بود که به عکس ها مینگرید...

۲ سال،دوست نداشت به آن اتاق برود ولی حالا دوست ندارد از آن خارج شود...

در عمارت تاریک، قلب تهیونگ تاریک ترین نقطه بود...به لطف جین!

رفتار جین باعث شد تهیونگ بار دیگر بشکند...او جین را خیلی دوست داشت...بی نهایت اما دیشب...

اگر حال و اوضاع تهیونگ این چنین است،تقصیر خودش نیست...
تقصیر همه است...همه دوستانش که این دو سال او را رها کردند...

که این ۲ سال او را تنها گذاشتند و لقبِ سنگدل ترین مرد را به او دادند...در صورتی که او فقط نیاز به توجه داشت..توجه از سمت دوستانش...خانواده اش..

در سمتی دیگر، جین مشغول سرگرم کردن پسرک بود...

جیمین در حال پاک کردن حافظه ی تلخش فقط برای امشب...

هوسوک و نامجون هم در حال از بین بردن خستگی شان...

پسرک تولدش را فراموش کرده بود...در سال گذشته هیچکس برایش تولد نگرفت..حتی جیمین...

در روز تولدش جیمین نتوانست برایش کاری بکند...خاطرات نمیگذاشتند برای پسرک تولد بگیرد...اما روز بعد برایش هدیه ای آورد....

جین به جیمین گفته بود تا زمانی که عمارت را درست میکنند،پسرک را بیرون ببرد و او را سرگرم کند...اما از مخالفت تهیونگ میترسیدند...

اما وقتی تهیونگ را ندیدند به راحتی برنامه را انجام دادند‌..

جیمین غم هایش را کنار گذاشته بود...تصمیم گرفته بود امروز خاطرات قشنگی با کوک برای خودش بسازد...خاطراتی که شاید آن خاطره ی نحس را بپوشاند...