[Book-1]novelထဲဝင်သွားပြီးနောက် အသဲခွဲသမားဖြစ်လာခဲ့သောသူမ

112[U&Z]

[Unicode]

စုထျန်းထျန်းက သေချာပေါက် အရာအားလုံးကို ရည်ရွယ်ချက် ရှိရှိ လုပ်ခဲ့တာဖြစ်သည်။

သူမ အနေနဲ့ အလျင်စလို လုပ်စရာမလိုသလို တနေ့လုံး တခြားဘယ်အရာမှ လုပ်စရာ မရှိပေ။ နောက်နေ့တွေမှာ ယုံကြည်ချက်ရှိရှိ ဖျော်ဖြေနိုင်ဖို့ နောက်ထပ် အနည်းငယ် လေ့ကျင့်ယုံဖြစ်သည်။ တချိန်တည်းမှာလည်း နင်မုန့်ကို ရန်စချင်သလို ရင်းနှီးကျွမ်းဝင်မှု မရှိရင် ဘယ်လိုအကျိုးဆက်ကို ခံစားရမလဲဆိုတာ လင်းချင်ပေ့ကို သိစေချင်တာ ဖြစ်သည်!

သူမက တစ်ချိန်စာ ဆိုပြီးပြီ ဆိုတာနဲ့ ဘေးဘက်မှာ ဖြည်းညင်းစွာ ထိုင်လိုက်ပြီး သူမရဲ့ မန်နေဂျာယူလာတဲ့ ရေဗူးကို သောက်လိုက်သည်။ တဖက်က ဝန်ထမ်းက မေးလာ၏။ "ဆရာမစု နောက်တစ်ခါကို ဘယ်အချိန်မှာ လေ့ကျင့်ကြမလဲ?"

သီချင်းတစ်ပုဒ်ကို ၇မိနစ်သာ ကြာသည်။ သူမ အနေနဲ့ ၂ကြိမ်လောက် ထပ်ဆိုလိုက်မယ် ဆိုရင်တောင် နာရီဝက်လောက်ပဲ ကြာမှာဖြစ်သည်။ အကယ်၍ သူမက လင်းချင်ပေ့ကို လေ့ကျင့်ချိန် ပေးလိုက်မယ်ဆိုရင်တောင် အချိန်က ၉ခွဲပဲ ရှိနေဦးမှာဖြစ်၏။

စုထျန်းထျန်းက ထိုသို့ကြားတဲ့အခါ ခပ်ဖျော့ဖျော့ ပြုံးလိုက်ပေမယ့် အဖြေပြန်မပေးလိုက်ပေ။ သူမရဲ့ မန်နေဂျာကသာ ပြန်ဖြေလာသည်။ "အကုန်လုံးလည်း ပင်ပန်းနေပြီလို့ ထင်တယ်။ ဂီတအဖွဲ့က လူတွေအတွက်ပါ အစား‌အသောက်တွေ မှာထားတာ နောက်ငါးမိနစ်ဆို ရောက်လာတော့မှာ။ အရင်စားပြီးမှ ဆုံးဖြတ်ကြတာပေါ့"

ပင်ပန်းနေကြတဲ့ အဖွဲ့သားများကလည်း ထိုသို့ကြားလိုက်တဲ့အခါ ဝမ်းသာသွားကြသည်။ ဝန်ထမ်းက တိတ်ဆိတ်စွာနဲ့ စင်နောက်ကို ကြည့်လိုက်သည်။ သူ့အနေနဲ့လည်း ပြုံးနေသေးတဲ့ စုထျန်းထျန်းကို ဆန့်ကျင်ပြီး ဘာမှ မပြောချင်ပေ။ စုထျန်းထျန်းဆိုတာ သူ့အနေနဲ့ ဘယ်လိုနည်းနဲ့မှ အမှားလုပ်လို့ မရတဲ့လူ ဖြစ်သည်။ သူမရဲ့ နောက်ခံအင်အားကလည်း တောင့်တင်းသေးသည်လေ။

ဝန်ထမ်းကတော့ ခေါင်းညိမ့်ရုံသာ တတ်နိုင်သည်။

ဝန်ထမ်းထွက်သွားတဲ့အခါ မန်နေဂျာက တီးတိုးပြောလိုက်သည်။ "အခုခေတ် လူငယ်တွေက တော်တော် စိတ်မရှည်တတ်တာပဲ။ ခနလောက် ထပ်ပြီး စောင့်လိုက်လို့ရော ဘာဖြစ်သွားမှာ မို့လို့လဲ။ အလျင်စလို လုပ်မနေနဲ့ အမထျန်းထျန်း။ အစားအသောက်တွေ ရောက်လာရင် ‌နာရီဝက်လောက် အချိန်ယူမယ်။ စားသောက်ပြီးသွားတာနဲ့ နောက်တစ်နာရီလောက် လေ့ကျင့်ဦးမယ်။ ညနက်တဲ့ထိ စောင့်ရမှာ သူတို့တာဝန်ပဲ!"