[Book-1]novelထဲဝင်သွားပြီးနောက် အသဲခွဲသမားဖြစ်လာခဲ့သောသူမ

96[U&Z]

[Unicode]

စုထျန်းထျန်းက အပြုံးတစ်ခုကို အတင်းလုပ်ပြုံးရင်း အိမ်ထဲဝင်လာခဲ့ပေမယ့် ရုတ်တရက် အမူအရာ ချို့ယွင်းသွားတော့၏။

လီရိချန်က သူမ မိဘတွေဆီ လာလည်မယ်လို့ ပြောခဲ့တာ လွန်ခဲ့တဲ့ ၆လတည်းကမှ ဖြစ်သည်။ သူမသည်လည်း ဒီနေ့ မနက်စောစောထပြီး နင်မုန့်ကို ကျော်နိုင်ဖို့ မိတ်ကပ်တို့ကို အကောင်းဆုံး လိမ်းခြယ်ခဲ့လေ၏။

'မစ္စတာဟော်နဲ့ မျက်နှာချင်းဆိုင် တွေ့မိရင်ရော? ယဉ်ကျေးသဖြင့်တောင် ဖုန်းဆက်ပြီး သာကြောင်းမာကြောင်းတောင် မေးမှာမဟုတ်လောက်ပါဘူး'

သူမ သွားမယ်လုပ်ချိန်မှာပဲ လီရိချန် ဖုန်းဆက်လာတဲ့အခါ ယုံကြည်ချက်အပြည့်နဲ့ ဖုန်းကိုင်လိုက်သည်။ "ရှင် ရောက်ပြီလား။ ကျွန်မ အခု အောက်ထပ် ရောက်နေပြီ"

သို့ပေမယ့်လည်း သူမ ကြားလိုက်ရတာက အေးစက်စက် တုံ့ပြန်မှုသာ ဖြစ်သည်။ "အချိန်ကျပြီလို့ မထင်ဘူး"

စုထျန်းထျန်း တောင့်တင်းသွားသည်။ "ဘာလို့လဲ"

"ပြန်စဉ်းစားဖို့ အချိန်လိုအပ်တယ်"

ဘာတွေ ဖြစ်ကုန်တာလဲဆိုတာ စ‌ဉ်းစားရင်းနဲ့သာ စုထျန်းထျန်း ဖုန်းကို တင်းကျပ်စွာ ဆုပ်ကိုင်ထားလျက် တုန်လှုပ်လို့ နေ၏။ သူပြောချင်တဲ့ အဓိပ္ပာယ်ကို သူမ နားလည်လေသည်။

"သူ့မှာ အရေးကြီး ကိစ္စပေါ်လာလို့" သူမ အကြည့်တို့ကို အောက်သို့သာ ပို့ထားရင်း အတင်းအကျပ် လုပ်ပြုံးနေလိုက်သည်။

ချောင်ရွှယ်ဟွာကလည်း အလိုက်သင့် ပြန်ပြောလာသည်။ "မစ္စတာလီရဲ့ ကိစ္စတွေက အဓိက ဦးစားပေးပဲလေ။ သူတို့က လိုအပ်တယ်ဆိုမှတော့ မစ္စတာလီ သွားရမှာပေါ့ နားလည်ပေးလို့ရပါတယ်။ ကိစ္စမရှိပါဘူး လောစရာမှ မလိုတာ"

သူတို့နှစ်ယောက်လုံး ဝင်လိုက်တယ် ဆိုတာနဲ့ နင်ဝမ့်ထောင်က အေးစက်စွာ ပြုံးလိုက်သည်။ "မစ္စတာလီက သူမအပေါ် ကောင်းကောင်း အလေးပေး ဆက်ဆံတယ်လို့ မင်းခုနက မပြောခဲ့ဘူးလား။ အခုလိုတွေ့ဖို့ အချိန်းအချက် လုပ်ထားပြီး ပထမဆုံး အကြိမ်တွေ့ဆုံတာတောင်မှ ငါတို့ဆီ မလာနိုင်ဘူးပဲ။ ငါပြောလိုက်မယ် အလုပ်များနေတယ်လို့ ယောက်ျားတွေ ပြောလာတာက ‌ဆင်ခြေသက်သက် ပေးရုံပဲ! ရူးနေတဲ့ မင်းလို အန်တီချောင်တစ်ယောက်ပဲ အဓိပ္ပာယ်မရှိတာတွေကို ယုံလိမ့်မယ်!"