He Love's Me He Loves Me Not? [ The Montillano Saga BOOK 3]

REVELATION

" I have to go now," wika ni Megan ng lumabas siya ng bathroom dinampot siya ang ka niyang purse bago lumakad siya patungo kay Theo na nakaupo sa ibabaw ng kama habang nakatingin sa kaniya. Blangko ang mukha nito na hindi niya mabasa kung ano ang nilalaman ng isip nito. Nang makalapit yumukod siya upang gawaran ito ng halik sa labi pero hindi ito tumugon kaya naman napakunot ang kaniyang noo dumerestso siya ng tindig at tumitig dito na naman nito inaalis ang pagkakatingin sa kanya.

" Are you okay,? tanong niya.

" Yeah, everything is good," malamig ang tinig na wika nito.

" Hmm, Okay well I have to go now," wika niya na bahagyang umatras bago tumalikod. Humakbang siya patungo sa pintuan ng silid habang naguguluhan ang isip dahil sa nagbagong kilos ni Theo.

" Congratulation," 

Pipihitin na sana siya ang seradura ng pinto ng marinig niya and winika ni Theo. Naguguluhang humarap siya dito.

"For,? naguguluhang tanong niya.

" Nothing," wika nito na ibinaling ang tingin sa ibang dereksyon.

"Okay, Bye" nawika niya bago tuluyang binuksan ang pinto at tuluyan ng lumabas ng silid.

Pagdating sa Lobby nakita na niya agad si Daniel na naghihintay sa kaniya.Agad naman siya nitong niyakap at hinalikan sa pisngi ng makita siya.

" You look so pretty," wika nito.

" Thank you, Dan,Let's go"

" Lets go," aya nito na hinawakan siya sa siko upang alalayan palabas ng lobby.

Habang nasa byahe nakay Theo parin ang kaniyang isip,hindi niya maintindihan kung anong ibig nitong sabihin" Congratulation for what?" tanong niya sa isip. Ipinilig niya ang kaniyang ulo kakausapin na lamang niya ito sa kaniyang pagbalik. Dapat focus muna siya sa pagtatagpo nila ng kaniyang Lolo.

Halos dalawang oras din ang lumipas bago ipinarada ni Daniel ang kotse nito sa loob ng isang malaking garahe. Lumabas ito ng driver seat at umikot sa passenger seat para ipagbukas siya ng pinto. Inalalayan din siya nitong makababa. Well si Daniel ang isang halimbawa ng isang maginoong lalake at alam niya napakaswerte ng magiging nobya nito.  Masuyo naman siyang nagpasalamat dito.

Nakaalalay parin ito sa kaniya hangang makarating sila sa front door.

"Are you ready,?'' tanong nito sa kanya.

Isang matamis na ngiti ang kaniyang iginanti dahil sobrang kaba ang kaniyang nararamdaman, paano kung hindi siya magustuhan ng kaniyang lolo, paano kung hindi siya nito matangap. Maraming mga negatibong eksena ang umiikot sa kaniyang isipan na agad naman niyang iwinaksi.

" Don't feel nervous.." wika ni Daniel. Bago binuksan ang pinto. 

Pakiramdam niya parang exclamotion ang lahat, marahang bumukas ang pinto at unti-unting bumungad sa kaniyang paningin ang isang matandang lalake na nakaupo sa wheelchair, habang malawak ang pagkakangiti nito. Kita  niya ang pangingilid ng luha nito habang nakatingin sa kaniya. Nag-init ang kaniyang mga mata at maya-maya pa'y magkakasunod na luha ang pumatak sa kaniyang pisngi. Parang may pakpak ang kaniyang mga paa na mabilis na naglakad palapit sa matanda at mabilis itong niyakap.

Walang salitang namutawi sa kaniyang mga labi kundi ang patuloy na pagtulo ng kaniyang mga luha. 

" Lolo," bigkas niya.

" Apo ko," wika nito sa pagitan ng pag-iyak.

Maya-maya pa'y kumalas siya sa pagkakayap dito at tumitig sa mukha nito. Pinahid niya ng kaniyang daliri ang mga luha sa pisngi nito.

" You really look like her," wika nito.

Isang matamis na ngiti ang gumuhit sa kaniyang mga labi." I am so happy that finally I met you," wika niya.

" Me too Ija," masaya nitong tugon.

Masaya namang nakamasid si Daniel sa kanila. Tumingin siya kay Daniel at binigyan ito ng isang ngiti na may pasasalamat." Thank you," bigkas niya.

THEO'S POV

''Book a ticket for me to Netherlands," wika niya sa kausap sa kabilang linya na walang iba kung hindi ang kaniyang secretarya.

" May I know Sir what date?'' tanong nito.

" Today," malamig na tugon niya.Ilang segundong hindi nagsalita ang nasa kabilang linya na wari ay nabigla sa sinabi niya.

" O-okay Sir,right away." sa wakas ay tugon nito.

" Thanks bye," wika niya na mabilis ng pinutol ang linya at hindi na ito hinintay na magsalita.

Gusto na niyang umalis sa  araw ding ito dahil ayaw na niyang makita si Megan dahil mas masasaktan lamang siya. Marahil sa mga oras na ito ay masaya ito sa feeling ni Daniel. Naramdaman niyang nag-init ang kaniyang mga mata sa isiping tuluyan ng mawawala sa kanya si Megan na wala ng pag-asang mabuo muli ang kanilang pagmamahalan.Wala namang ibang sisihin kundi siya dahil naging matigas siya noon dito. Hindi niya tinanggap ang pag-ibig na iniaalay nito sa kanya. Hinayaan niyang tumulo ang mainit na likido sa kaniyang mga pisngi.

Mas gusto na lamang niyang lumayo at magpakalayo-layo at hayaan si Megan na maging masaya.  Hangang namalayan na lamang niya ang kaniyang sarili na sumusulat ng madadamdaming sulat ng pamamaalam kay Megan.

Dearest Love,

    I don't know how to start, I don't know how to say how I feel for you but, I will start to tell you that I don't have amnesia it was just an act to hide my feelings for you. But, it's even harder not to love you, it's even harder to pretend especially since I saw your beautiful face every day. I do not know what is your intention to stay with me, i know that you are with Daniel having romantic relationship with him, sometimes I am thinking that you may be doing this to take a revenge on me cause I hurt you before. But, whatever your reason was I do not care because you are with me. I just want to let you know that in a year that we are apart no second and no time that I was thinking about you, that no time that I never regret just letting you go, that I should not give up on you and fight to win you back. But, now that I found out that you are pregnant with daniels child it's not okay to continue this, this setup, I love you so much but, I have to leave to make you happy. I wish you all the best and happiness with Daniel. Goodbye, My Love, You will always be in my heart.

                                                                                                                                                   Love Theo

Magkakasunod ang luhang pumatak sa kaniyang mga mata ng matapos basahin ang liham ni Theo.

" You are so stupid Theo to think that this is Daniel's child, Ahhh Theo you are really a stubborn person I have ever met!" malakas niyang wika bago tumayo mula sa pagkakaupo sa kama. Wala pang trenta minutos siyang nakakabalik mula sa bahay ng kaniyang Lolo at ito na nga ang nadatnan niya. Sulat ni Theo habang wala na ang mga gamit nito. Madali niyang kinuha ang kaniyang Cellphone at i-denial ang numero ni Drake. 

 " Hey, how are you?'' bungad ni Drake.

" I need your help," mabilis niyang wika.