He Love's Me He Loves Me Not? [ The Montillano Saga BOOK 3]

Chapter fifty-two

Theo

"I'm sorry.." Wika ng doctor sa kanya.Nanginig ang kanyag buong katawan kasabay ng palalamig niyon.

"I'm sorry we only save your  wife ,but the baby is gone." malungkot na wika ni Doctor sa kanya. "The patient will be transfer to another room and  you can see  her after."dagdag ng doctor bago tinapik ang kaniyang balikat at saka siya nilagpasan.

Naramdaman niya ang palad ni Drake sa kanyang likuran."I know it's hurt but the good thing there is Megan is fine,you still have her bro.."

Malungkot nalamang siyang napatango. Lalong pagkagalit ang kanyang naramdaman para kay Althea at sa kasabawat nito.Naikuyom niya ang kanyang kamao. Hindi siya papayag na hindi pagdusahan ng mga ito ang ginawa kay Megan at sa kanyang anak!

••••

Banayad niyang hinaplos ang makinis na mukha ni Megan. Hindi parin ito nagkakamalay makalipas ang halos limang oras matapos ang operasyon. Halos walang bakas ng pinagdaanang paghihirap  sa maganda nitong mukha.Aaminin niya sa kanyang sarili nang unang beses niya itong makita sa coffee shop alam na niyang magiging parte na ito ng kanyang buhay. Kaya gumawa narin siya ng paraan para mapalapit dito.

Noong una pinipigilan niya ang kaniyang nararamdaman dahil alam niyang darating ang panahon na malalaman nito ang tungkol kay Althea at ayaw niyang isipin nito na kaya lang niya ito minahal ay dahil sa kamukha ito ni Althea. Pero hindi iyon totoo.Nagustuhan niya ito dahil taglay nitong angking kabaitan at ang pagpapakita nito ng pagmamahal kay Kevin. At bonus nalang din ang kagandahan nitong taglay.

At ngayon dahil sa pagpasok niya sa tahimik nitong buhay naranasan nito ang ganitong sitwasyon at sinisisi niya ang kanyang sarili.Kung sana sununod niya noon pa ang tinitibok ng kanyang puso disin sana'y wala sila sa ganitong sitwasyon. Takot ang nararamdaman niya sa mga oras na ito dahil alam niyang pag nalaman ni Megan na nawala ang bata sa sinapupunan nito isusumpa siya a
ng babae at siguradong tuluyan na itong mawawala sa kanyang buhay. At iyon ang hindi niya kayang mangyari.
Nawala na ang kanilang anak at sisiguraduhin niyang hindi mawawala si Megan sa kanya.Kahit lumuhod pa siya sa harapan nito gagawin niya mapatawad lamang siya ng babaeng pinakamamahal niya.

"Mabait na bata si Megan Theo mauunawaan niya ang nangyari at mahal na mahal ka niya."Wika ni Arrabella."May kasalanan din ako sa nangyari kung hindi ko ako nakipagsabwatan ki malou sa pagdala sayo sa dito sa batangas hindi ito mangyayari."Malungkot na turan ni Arrabella.

"Shhhh don't blame yourself honey,everything's happen always have a reason and now the reason why is this happened is bcuz god want just to make our son's realize na ang pag-ibig hindi pinag-dadalwahang isip.I've been in that kind of setuition before and I realized that if you love someone follow your heart without a doutb."Wika ni Zack saka tinapik ang balikat ng anak.

Wala parin siyang mahanap na sasabihin. Gusto na niyang magising si Megan upang humingi dito ng tawad.Walang ibang sisisihin dito kundi siya kung hindi niya ito iniwan at hindi nya pinairal ang katigasan ng kanyang ulo at puso.Pareho sanang maayos ngayon ang kanyang mag-ina.

•••••••

Megan

Marahan niyang iminulat ang kanyang mga mata.Pero bigla siyang napangiwi ng maramdaman ang matinding kirot sa kanyang likuran.Bumungad sa kanya ang puting kisame.

"Nasaan ako?tanong niya sa kanyang isip.

Iginala niya ang kanyang mga mata ,nakita niya ang swero nakasabit saka lamang niya na realize na nasa ospital siya.Hangang sa dumako ang kanyang mga mata sa sa mukha ng lalaking mahimbing na natutulog sa kanyang hinihigaan. Nakalapat ang ulo nito sa puting kama habang ramdam niya na may nakahawak sa kanyang palad.

Naramdaman niya ang pagdaloy ng kanyang luha sa kanyang pisngi.Ang buong akala niya hindi na niya muling masisilayan ang mukha nito.Hangang Bumalik sa alaala niya ang nangyari sa rest house ang mukha ng taong gustong pumatay sa kanya.

Mukhang naramdam nito na may nagmamasid dito kaya naman unti-unti nitong iminulat ang mga mata.Pupungas-pungas pa ito ng tumingin sa kanya at pakiwari niya nawala ang antok nito ng magtagpo ang kanilang mga mata.

"Megan." paos ang tinig na wika nito.

"Theo".tugon niya.Salip na muli itong tumugon isang matamis na halik ang iginawad nito sa kanya. Halik na halos kapusin na siya ng hininga at after ng halik saka siya nag alala na hindi pa siya nag mumumog manlang.

"I'm sorry sa nangyari,I'm sorry for everything.."wika ni Theo after ng halik.Banayad siyang ngumiti.It's not your fault.Ang mahalaga ligtas ako at buhay pa."Wika niya na.

Nakita niya ang dumaang lungkot sa mga mata nito at pag- iwas nito ng tingin sa kanya.Hangang maya-maya pa'y bumukas ang pinto at iniluwa niyon ang kanyang mama Malou at si  Arrabella.Halos sabay ang naging reaksyon ng dalawa ng makitang gising na siya.

"Salamat sa diyos gising kana Megan.."umiiyak na wika ni Arrabella sa kanya.Saka siya dinampian ng halik sa noo.

Hinawakan naman ni Malou ang kanyang kamay kasabay ng pagpatak ng luha nito.

"I'm sorry about your baby it's my fault.."si malou

Kaagad namang kumunot ang kanyang noo sa sinabi nito.

baby??

"Baby?a-ano pong ibig nyong sabihin?" naguguluhang tanong niya. Saka nagkatinginan ang tatlo,umiwas ng tingin sa kanya si Theo.

Naramdaman niya ang mabilis na pagtibok ng kanyang puso.Ayaw niyang isipin pero parang nahuhulaan na niya ang ibig nitong sabihin.

"Megan..."paos ang tinig na bangit ni Theo sa kanya.

"Anong ibig nyong sabihin?kaninong baby?"nanginginig ang tinig na tanong niya.

"Buntis ka ng mabaril Ija naisalba ng doctor ang buhay mo pero hindi ang pinagbubuntis mo.."Si Arrabella na lumuluha.

Pakiwari niya tumigil sa pag-ikot ang mundo.Nanlabo ang kanyang paningin dahil sa luhang bumabalong.Buntis sya?At ang magiging anak niya wala na?kaya ba nyang tanggapin yun?

"Megan..."malungkot na muling tawag sa kanya ni Theo.

Suklam ang mga matang tumingin siya dito."Umalis ka sa harapan ko!ayaw kitang makita kahit kilan!!!!!!Umiiyak na sigaw niya.

"Megan please...listen to me..."wika muli ni theo habang hawak parin ang kanyang palad.Hinablot niya ang kanyang kamay na hawak nito.At garalgal ang tinig na muling nagsalita.

"Masaya kana ba?Noong una pinahirapan mo ako,sinabihan mo ako ng masasakit na salita!tapos ngayon pati anak ko dinamay mo!Kung hindi kalang sana naging matigas ang puso at hindi ko ako iniwan nandito parin ang anak ko!"turo niya sa kanyang sinapupunan.

"Pero hindi!Nasaan ka nung oras na kilangan kita.Diba bumalik ka kay Althea!Dahil sayo nawala ang anak ko!Hindi kita mapapawa Theo!Hindi!"malakas na sigaw niya kasabay ng pagkawala niya ng Ulirat.

•••••

Hey guys,keep waiting for the next update😊😊😊😊😊