MARİJUANA +18

8. Bölüm

Herkesin kararı sadece kendini ilgilendirse de Özlem'in verdiği kararın asla saygı duyulacak yanı yoktu. Selçuk babanın henüz 21 yaşındayken bulduğu ve büyüttüğü kızlardan biriydi Özlem. O zamanlar Selçuk babanın babası Musa Altun bu işlerin başında olsa da Çocukların bakımıyla Selçuk baba ilgileniyordu.

Özlemin Selçuk babanın elinde büyümüş olması onun baba yerine koymasını sağlayabilirdi ama asla sevgili olup aşk yaşamasının mümkünatı yoktu. Selçuk babanın ona sevgi beslemediğine çok emindim acaba hangi menfaati uğruna kızı harcayacaktı.

İnsan sevgiye bazen hiç olmadığı zamanlarda ihtiyaç duyabiliyordu. Bu ihtiyaç olmadık yollara olmadık insanlara bağlanmamızı sağlıyordu. Belki de aşık olmanın bile gereklilik olduğunu düşündüğümüz için ilk bulduğumuz insana aşık olduğumuzu düşünüyorduk. Hiç aşkı tatmamış biri olarak bunları söylemem saçma oluyordu ama tanıdığım bir çok insan aşık olduğu insandan sonra ben bunun neyini sevmişim diyordu.

Aşk belki de tadına varana kadar güzeldi ama Özlemin Selçuk babaya beslediği duygu tam olarak aşık olmanın verdiği gereklilik ve içinde ki baba yokluğunu kapatmaktı. 

Asla Özlemin veya buradaki hiçbir kızın Selçuk babaya yem olmasına izin ver vermezdim. Kızların odasının olduğu kata gidip odalarına uğradım. İçeride Berfin ve Özlem oturuyordu. Özlem elinde ki kolyeyi ışıldayan gözlerle Berfine anlatıyordu.

''Selam kızlar. Napıyorsunuz burada iş yok mu? '' Özlem sesimi duyar duymaz elindeki kolyeyi ellerinin arasına sakladı.

''Hoş geldin abla. Hale bakıyor müşterilere zaten kalabalık olmayınca biz de dinlenelim dedik.'' Berfin büyük ihtimalle Halenin bana gerçekleri söylediğinden haberi yoktu. 

''İyi yapmışsınız. Ben de buradaki son günümü sizinle zaman geçireyim dedim. Eeee düğünde giyeceğiniz kıyafetleri seçtiniz mi.'' Sanki ben gelinliğimi seçmişim gibi bir de kızlara kıyafetlerini soruyordum.

''Biz de mi geleceğiz abla.'' Şaşkınca soruyu Özlem sormuştu.

''Siz gelmeyeceksiniz de kim gelecek Özlem. Siz benim ailem değil misiniz? Başka kimi çağıracağım siz dururken.'' Ailem burada ki üç kız bir de Barbardı o gün yanımda olup bana cesaret vermelerine ihtiyacım vardı. Belki onlara doğruyu anlatamazdım ama o gün yanımda olmaları bile bana yeterdi.

''Geliriz tabi abla da Selçuk kı- yani Selçuk abi kızmasın.'' Ve bom Selçuk evresine geçilmiş Hale haklıymış. Ben içimden geçirirken bile Selçuk baba dışında bir sıfatla geçirmeyi düşünürken bile tırsarken Özlem Selçuk evresine geçmişti. 

''Kızmaz Selçuk baban Özlem neden kızsın hm benim davetlimsiniz. Hem o elinde ki kolyeyi de takarsın düğünde.'' Şokla ağzı açıldı. Görmediğimi düşünmüş olmalıydı. ''Kim aldı onu sana senin buradan aldığın para yetmez onu almaya.''

''Abla şey...''

''Ney Özlem söyle. Sevgili mi yaptın kızım.'' Bakışları bir umut arar gibi Berfine döndü. ''Çaldın mı yoksa?'' Tabi ki böyle bir şey yapmayacağını biliyordum. Gerçi Selçuk babaya da kanmayacağını düşünürdüm ama olmadık taş baş yarıyordu.

''Yok abla öyle bir şey yapar mıyım? Selçuk baba aldı.'' En azından dürüst davranmıştı.

''Alla alla bu zamana kadar kimseye böyle pahalı bir hediye aldığını görmedim. Takıldığı kızların gözünü boyamak dışında tabi.'' Kanı çekildi yüzü bembeyaz kaldı. ''Berfincim bizi bir yalnız bırak tatlım biz bi Özlemle konuşalım.''

''Tabi abla çıkayım hemen.'' Berfin odayı ışık hızında terk etti.

''Dökül bakalım Özlem.'' Stresten elleriyle oynamaya başlamıştı yalan düşündüğüne emindim ama her şey ortadaydı.