Dünyaya uyuşturucunun kucağında gelen Ceylan Aydinç, yaşadığı 25 senelik ömründe ilk defa bir çıkış yolu arar.
Karşısına beklenmedik bir anda sonunu getirmek için çıkan Arslan Fırat Beydemir, hayatının dönüm noktası olur.
Uyuşturucu bağımlısı kadın...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Veeeee... Evet final bölümümüze son 10 bölüm kaldı.
Bir yandan 10 bölüm gözüme çok uzun gelse de bir yandan çok kısa geliyor. Finale adım atmak içten içe vedalara yaklaştırıyor.
Unutmayın bu kitabın türü dram/polisiye. Bu son 10 bölümde bunu çok fazla hissedeceğiz. Yeni ve son parta hazırlıklı olun derim.
Sınır: 100 beğeni 100 yorum.
Keyifli okumalar...
Birinden izin almak ya da asıl tabirle bir yola girmeden önce birine danışmak benim hayatımda pek yeri olan bir eylem değildi. Hep aklıma eseni yapmış bir çok kez de aklıma esmemesi gereken şeyler esmişti.
Bu sefer seçtiğim seçenek büyük bir karar olsa da sonucunun diğerlerine benzemeyeceğine emindim. Yine içimde bir yerde babama karşı çekingen bir tavır vardı.
Evet 26 yaşımda babama söylerken mahcup olan bir ben...
Kafama estiğini yapabilirdim ama ben hiç babasına çekinen o kız olamamıştım. İlk sevgilimi söylerken için için korkmamıştım. Para isterken çekinmemiştim. Bir şey rica ederken acaba dememiştim. Belki de bunun telafisini bu gece sevgilimle arasını düzeltip bir yandan da benim söyleyeceklerimi kurarken yaşıyorduk.
Fırat ile babamın ortak nokta analizleri yapan konuşmalarının sonu balık tutmaya, kamp yapmaya, araba galerisi gezisine kadar gitmişti. En son babamın getirdiği tatlıları servis ettiğimde ikisinin de konuşmasının sonunda sonlandığını fark ettim.
İşte fırsat bu fırsattı.
Boğazımı temizleyip dikkat çektiğimde iki adamın bakışları da beni buldu. Fırat söze gireceğimi anlamış olmalı ki geriye yaslanıp kollarını göğsünde birleştirdi. "Baba seninle bir şey konuşmak istiyorum."
"Konuşalım kızım. Seni dinliyorum." Bakışları bakışlarıma eş geldiğinde hiçbir şeyden çekinmeme gerek olmadığını anladım. Çünkü Çetin Soylu bir ağaca bile sinirli bakabilirken bana her zaman bakışları anlayışlıydı.
"Şirkette çalışmayı çok sevdim. Benim için iş kadını olmak oraya layıktı ama ben isteklerime, hayallerime beyaz yakalı olmak uymuyor baba. Kesinlikle seninle veya şirketinle alakalı bir sıkıntı olduğundan değil ama ben işten ayrılmak istiyorum." İstifamı babama sözel olarak tamda böyle vermiş oldum.
"Nasıl istersen kızım." Elindeki boş tabağı orta sehpaya bırakıp devam etti. "Aslında neden işi bıraktığından ziyade hayallerini, isteklerini merak ettim. İşi bahanesiz bile bırakabilirsin güzel kızım ama bana hayallerinden bahset."
"İşletme kurmak istiyorum. Hem eğlence mekan hem de restoran-kafe olarak çok amaçlı bir mekan var aklımda. Belli bir saate kadar hizmet veren, güvenlik sistemi yüksek ve içinde mümkünse alkolden başka kafa yapan bir şey bulunmayan... Kendime ait." Anlatsam saatler sürebilirdi ama en yalın hali buydu.
