Dünyaya uyuşturucunun kucağında gelen Ceylan Aydinç, yaşadığı 25 senelik ömründe ilk defa bir çıkış yolu arar.
Karşısına beklenmedik bir anda sonunu getirmek için çıkan Arslan Fırat Beydemir, hayatının dönüm noktası olur.
Uyuşturucu bağımlısı kadın...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Merhabalar...
Uzun bir aradan sonra bölümü sonunda atıyorum. Umarım beğenirsiniz.
Bir dahaki konuşmamı finale saklayıp hemen sizi bölümle baş başa bırakıyorum. Umarım severek okursunuz.
Sınır: 100 beğeni 100 yorum.
Keyifli okumalar...
Final 1
Sınavlar dersi olur çalışırsın ve başarırsın. Hamilelik boyunca şuan yaşadığım sınav için o kadar çok kitap okumuş, videolar izlemiştim ki, tüm bilgilere sahip bir bilge gibiydim. Ta ki doğumun başladığını hissedip aklımda ne var ne yoksa unuttuğum ana yani şuana kadar.
"Doğuruyorum..." Sesimin nasıl çıktığını bile anlamadan fark ettiğim gerçeklikle sadece donup kaldım. Benden farkı olmayan Fırat'ın ise gözlerinde sadece korku vardı.
"Emin misin güzelim? Sadece yalancı sancı olmasın." Onu ikna edecek gücü kendimde bulamadığımda üstümdeki örtüyü kaldırıp ıslaklığı gösterdim. "O-oo suyun mu?" Kendini yataktan atıp benim tarafıma geldiğinde elimi tuttu.
"Ağrım başlıyor. Lütfen gidelim bir an önce." Suyumun gelmesi beni çok korkutuyordu ama bunu araştırmıştım. "Hiç kasılmalarınız başlamadan su gelmesi olabilir ya da su gelmesi, doğumun herhangi bir evresinde gerçekleşebilir." Artık ezberlediğim kitapta aynen böyle yazıyordu.
"Gidiyoruz güzelim, nefes al ver sen. Sadece suyun gelmiş olabilir." Emindim bu doğumdu. Rahmime baskı yapıldığını ve sancımın tuttuğunu hissediyordum. Daha önce yaşamamıştım ama şuan anne olmaya başladığıma emindim.
Fırat kalkıp hazırda tuttuğumuz kabanlarımızdan birini usulca üstüme giydirirken ben sıkı sıkı karnımı tutuyordum. "Ağrım çoğalıyor Fırat." İnlemelerimle düşlerimi sıkı sıkı kenetledim. Yataktan daha kalkmadan tüm vücudumun ağrısını hissediyordum.
"Geçecek bebeğim. Çok az daha dayan lütfen." Alnıma dudaklarını bastırıp kendi kabanını da giyerek bir koluna doğum çantasını taktı. "Bu günü çok bekledik, hazırız buna güzelim. Gönül ister ki sen acı çekme ama dayan lütfen." Koluma girip beni kaldırdığında çığlık attım.
Bacaklarıma eğilip kucağına almaya kalktığında durdurdum. "Yürümek istiyorum. Daha kolay doğum için doğum öncesi hareket etmem lazım." Evet kesinlikle buna hazırdık.
"Tamam sen bilirsin ama zorlanırsan bana bırak kendini." Adım adım ilerlerken onun nefes alışları da en az benim ki kadar hızlıydı. "Meleğimiz geliyor karıcığım..."
"Korkuyorum."
Doğumdan...
Doğum sırasında ölümden...
Annemin kaderine ortak olmaktan...
"Bende ama sana güveniyorum. Çok güçlü benim sevgilim." Tanrım, iyi bir kul değildim sana karşı ama bu yükü doğmamış kızıma yükleme. Ben altında kaldım o dayamaz. "Düşünme kurban olduğum. Herhangi bir sorun yok, kurma kafanda."
