MARİJUANA +18

42. Bölüm

Bazen bir kaç ihtimal verdiğim olayın, en olmaması istediğim şey çıkmasından korktuğum için yüzümü çevirip görmemezlikten gelirdim. En azından bu, olayın aslını öğrenene kadar kafamda kurmamama yardımcı olurdu. 

Tam şu anda bunu yapıp Arslan Fırata sarılıp öpen kadını görmemezlikten gelip babamın yanında yerimi aldım. Gördüğüm belki saniyelik anda bile kafamda bin tane ihtimal geçmişken izleyip daha çok senaryo kurmaktan kaçtım.

"Nasılsın küçük hanım." Çetin Soylunun sesiyle ona döndüm. Meraklı hali, ağzımdan çıkan kelimelere olan ilgisiyle bana bakıyordu. 

"İyiyim. Sen nasılsın?" Ona siz dememem bile gözünde ışıltı bahşediyordu.

"Karışık. Seni tutup evime götürmek isterken buraya bırakmak beni üzse de şuan yanımda olman bile iyi hissetmemi sağlıyor." Eğer hastane de kalmasaydım onunla yaşar mıydım? Bu sorunun bende bile net bir cevabı yoktu. 

"Kısa süreli bir şey olacağını umut ediyorum. Sonuçta gelip geçici bir şey." Tarih ve zaman verilmeden yaşadığım her şeyi beni tedirgin ederdi. Mesela bir şeyin kısa olmasına sevinirdim hatta uzun olsa bile günleri sayarak onu olumlardım.

"Biraz araştırma yaptım. Kişiden kişiye değişen bir tedavi bu ama ben kızıma güvendiğim için en kısa zamanına baktım. 6 ay diyor bir çok kaynak. Gelecek seneye beraber sağlıklı bir şekilde gireceğiz buna eminim." Güvenini daha beni iyi tanımadan bana her seferinde hissettirmesi beni mutlu ediyordu. 

"Güvenini kırmak istemem..." Cümlemin sonuna bir sıfat eklemek istedim. "...baba." Hiç çekinmeden beni kollarının arasına çekip sıkıca sarıldı. Asla yabancılık çekmediğim sıcak göğsüne kafamı yasladım. 

"Merhaba, Ceylan siz olmalısınız?" Yanımdan gelen kadın sesiyle babamdan ayrılıp sese döndüm. Elini uzatan kadın Ferhan hanımın ta kendisiydi. "Ben psikiyatrist Ferhan Deniz. Tedavin boyunca size eşlik edeceğim." Bana uzanan elini ön yargısız tuttum. Fıratla arasındaki ilişkiyi deli gibi merak etsem de sustum. 

"Memnun oldum Ferhan hanım." Bakışlarım doktordayken kadraja giren Arslan Fıratla göz göze geldim. Ondan da bir tanıtım ya da bir kaç cümle bekliyordum.

"Ferhan bu konuda bir çok hastasını kısa sürede tedavi etmiş iyi bir doktor. Bağımlılığın konusunda sana yardımcı olacak ama psikolojik tedavine Yeşimle başlayacaksın." Bunu anlamam zor değildi biri psikiyatristken diğeri psikologdu. 

"Arslancım biz bu konuyu üçümüz konuşalım. Ayaküstü hastalarımla bu konuları konuşmayı sevmem." Arslancığı da susup ellerini teslim eder gibi kaldırdı. "Her şeye müdahale etme huyu çocukluktan beri var. Teyzem de en çok bundan müzdaripti." Teyzem?

Kaşımın biri soru niteliğinde istemsizce havalandığında Arslan Fırat anlamış olmalı ki konuştu. "Ferhan kuzenim olur. Dayımın kızı yani." Yaa canım en baştan desene sen şunu. Yüzüme bir anda farklı bir tebessüm koyduğumu Arslan anlamış olmalı ki manalı gülümsedi. 

"Ablası da sayılabilirim."

"Aramızda 6 ay var Ferhan." Benden 5 yaş büyük olduğunu anladığım kadın benden genç duruyordu. Sağlıklı yüzü ve fiziğiyle en fazla 26 yaşında diyebilirdim. Yaş konusuna takılmasam da erken yaşlandığımı fark etmemem imkansızdı. 

"Neyse bunu sonra tartışırız. Benim hastaneye girmem lazım bir kaç evrakla işim var. Sizi de yatış işlemleri için bekliyorum." Hepimiz başımızla selamlarken o içeriye girdi. 

Bir anda omzuma atılan elle giden Ferhan hanımı izlemeyi bırakıp irkildim. "Naber suç ortağım." Gelenin Alkan olduğunu anladığımda rahatladım.