{ 50 } ZG

3.5K 104 16
                                    

ခ်မ္းေဆာင္းဟန္ နဲ႔ မင္းသခင္ခက္ထန္ အတူတူ လက္တြဲၿပီး ေနရာအစံုကို ေလ်ွာက္သြားေနၾကရင္း အရိပ္အမဲႀကီး တစ္ခု က သူတို႔ႏွစ္ေယာက္ၾကားထဲကေန ျဖတ္သြား၏ ။  သူတို႔အတူ လက္တြဲထားရင္း အရိပ္မဲျဖတ္သြားၿပီးေနာက္  ရုတ္တရက္ ျမင္ကြင္းေျပာင္းသြားၿပီး မင္းသခင္ခက္ထန္ က ေခ်ာက္ကမ္းပါးေအာက္ ျပဳတ္က်သြားတယ္ ဆိုတဲ့ အိမ္မက္ေၾကာင့္ ခ်မ္းေဆာင္းဟန္ အိမ္မက္ထဲမွာတင္ မကပဲ အျပင္မွာပါ ကေလး  ဆိုတဲ့ နာမည္ကို ေအာ္ေခၚ၍ ငိုရင္း ႏိုးလာသည္။

ခ်မ္းေဆာင္းဟန္ ႏိုးလာတာနဲ႔ မင္းသခင္ခက္ထန္ ကို အေပၚထပ္ တစ္ထပ္လံုး လိုက္ရွာေပမယ့္ လံုးဝ မေတြ့တာေၾကာင့္ ေအာက္ထပ္ဆင္းၿပီး မင္းသန္႔ကိုကိုေမာင္ တို႔ရဲ့ အခန္းကို တံခါး သြားေခါက္လိုက္၏။

မင္းသန္႔ကိုကိုေမာင္ ပိတ္ရက္ေလး အိပ္မယ္ႀကံေပမဲ့ တံခါးလာေခါက္တဲ့ သူေၾကာင့္ ႏိုးလာရသည္။

အခန္းတံခါးဖြင့္လိုက္တာနဲ႔ ျမင္လိုက္ရတဲ့ မ်က္ရည္မ်က္ခြက္နဲ႔ သူေၾကာင့္ အံ့ၾသသြားရသျဖင့္ ....

"ဘာျဖစ္လို႔လဲ ညီေလး"

"ကေလး ေပ်ာက္ေနတယ္"

"မနက္က ဆိုင္ကယ္သံေတာ့ ၾကားတာပဲ "

"ကေလးကို ဖုန္းေလးေခၚေပးပါလားဗ်ာ"

မင္းသန္႔ကိုကိုေမာင္ သူ႔အေရ႔ွက လက္ထဲမွာက် ဖုန္းႀကီးကိုင္ထားၿပီး သူ႔ကို ဖုန္းလာေခၚခိုင္းသူေၾကာင့္ စိတ္ထဲ တစ္မ်ိဳးျဖစ္သြားရသည္။ရန္မ်ားျဖစ္ထားလို႔လားလို႔ ေတြးမိသည္။

"ကိုယ့္ဘာသာ ေခၚလိုက္ပါလား ညီေလးရယ္"

"ကေလး ဖုန္းနံပါတ္ ကြၽန္ေတာ့္မွာ မရိွဘူး"

"ဟမ္!"

"ကေလးကို ဖုန္းေလး ေခၚေပးပါဗ်ာ"

ခ်မ္းေဆာင္းဟန္ရဲ့ ပါးစပ္ကသာ ေအးေဆးေလး ေျပာေနေပမဲ့ စိတ္ထဲမွာ ေလးလံၿပီး ပူေလာင္ေနရတာ သူကိုယ္တိုင္သာ အသိဆံုးပဲ။

မင္းသန္႔ကိုကိုေမာင္လဲ ဘာမွ ဆက္မေတြးေတာ့ဘဲ သားကို ဖုန္းဆက္လိုက္ေပမဲ့ Speaker ဖြင့္ထားေသာ္လည္း သားဆီက ထြက္လာတဲ့ အသံတိုးတိုးေလးေၾကာင့္ သူကိုယ္တိုင္ပါ စိတ္ပူသြားရသည္။

Min Tha Khin Khat Htan  {S-2} {Completed}Where stories live. Discover now