Min Tha Khin Khat Htan {S-2} {Completed}

{ 82 } ZG

ၪီးခက္ထန္ က်ံဳ႔က်ံဳ႔ေလးထိုင္ၿပီး ဗီရိုေထာင့္ေလးမွာ ေမွးခနဲ အိပ္ေပ်ာ္သြားေသာ္လည္း ၾကားေနရတဲ့ တေဖာင္းေဖာင္း တဖက္ဖက္ အသံေတြ ေၾကာင့္ ျပန္ႏိုးလာရသည္။

မင္းသခင္ခက္ထန္က မ်က္ႏွာ ႏွစ္ဖက္နဲ႔ ဆိုတာကို ငယ္ငယ္ထဲက သိေပမယ့္ ေျမးရဲ့ အိပ္ယာေပၚက စေကးကိုေတာ့ တကယ္လန္႔မိသည္။

ေျမးရဲ့ ၾကမ္းတမ္းမႈေတြ စံခ်ိန္လြန္ေနတဲ့ ေရႊေခ်ာင္းေတြကို ျမင္မိျပန္ေတာ့ ခ်မ္းေဆာင္းဟန္ကို သနားမိတာ အမွန္။

ခ်မ္းေဆာင္းဟန္ရဲ့ ေျခေထာက္ႏွစ္ေခ်ာင္းကို ပုခံုးေပၚတင္ၿပီး ေဆာင့္ခ်က္ျပင္းျပင္းေတြ နဲ႔ ေဆာင့္ေနတာက ေဒါသေတြ ဘယ္ေလာက္ေတာင္ ေလာင္ၿမိဳက္ေနလဲ အသိသာႀကီးပင္။

တစ္ခ်က္ တစ္ခ်က္ မင္းသခင္ခက္ထန္ရဲ့ စည္းမရိွ ကမ္းမရိွ လႊင့္ပစ္တတ္တဲ့ အက်င့္ေၾကာင့္ အခုလဲ သံုးၿပီးသားကြန္ဒံုးေတြကို အခန္းထဲ ပစ္ခ်င္သလို ပစ္တဲ့အတြက္ ၪီးခက္ထန္ ရဲ့ က်ံဳ႔က်ံဳ႔ေလး ပုန္းၿပီးထိုင္ေနတဲ့ ေျခဖ်ားနားေလးကို ပက္ခနဲ ပက္ခနဲ သံုးၿပီးသား ကြန္ဒံုးေတြ ေရာက္ေရာက္လာသည္။

ၪီးခက္ထန္ ထေအာ္ခ်င္လိုက္ေသာ္လည္း ကေလးေတြ ရွက္သြားမွာ စိုးရိမ္တာေၾကာင့္ ထ မရ ၊ ထိုင္မရ ထြက္သြားမရ အေျခအေနမွာတင္ လုပ္သမ်ွ ကို ဗီရို နဲ႔ နံရံ ၾကားက လူတစ္ကိုယ္စာ အဟ ေလးထဲမွာ ထိုင္ရင္း ၾကည့္ေနရသည့္ အျဖစ္ပင္။

လူက သာ အိပ္ခ်င္ေနေပမဲ့ မၿပီးႏိုင္ မစီးႏိုင္ ဘဝ အဆက္ဆက္ ငတ္ျပတ္ေနတဲ့ ေျမးျဖစ္သူရဲ့ ႀကိဳးစား ပမ္းစား မနားတမ္း စားသံုးေနတဲ့ အသံေတြေၾကာင့္ ျပန္အိပ္မရေတာ့ဘဲ ေဘးလဲ လွည့္မရတာေၾကာင့္ ၾကည့္ၿမဲတိုင္း ၾကည့္ေနရသည္။

ဆက္ဆံေနတဲ့ အသံေတြနဲ႔တင္ကို လူက အိပ္မရျဖစ္ရတဲ့ အထဲ မင္းသခင္ခက္ထန္ ေျပာတဲ့ စကားေၾကာင့္ ေခါင္းပါႀကီးရတယ္။

"အသံကို ထိန္းမထားနဲ႔ အဝ ေအာ္လို႔ ရတယ္ ဒီအိမ္က အခန္းေတြ အကုန္လံုး အသံလံုတယ္ ကြၽန္ေတာ္ကလြဲၿပီး ဘယ္သူမွ မၾကားဘူး"

မင္းသခင္ခက္ထန္ ခ်မ္းေဆာင္းဟန္ကိုေျပာၿပီးတာနဲ႔ အရိွန္ေတြက ပိုျပင္းလာေတာ့သည္။