Ölü Gibi

7. Gözlerin...

Gözler yalan söylemez. Unutmayın,hiç bir zaman gözler yalan söylemez. 2 göz ile karşı karşıyaydım. Öyle bir koyu kahverengiydi ki, sanki içindeki tek açık rengi ben görüyordum. Öylece baka kaldım, belki 10 belki 15 saniye baktım o gözlere, hayır etkilenmedim. Sadece baktım sadece...
Nefes alışını duyuyordum. Kalbim ağzımda atarken sessizliği o muhteşem gözlerin sahibi bozdu. "Korktun mu?" "Hayır sadece gerginim biraz." Kaşlarını çattı "Okula neden gelmedin,sana beni aramanı söylemiştim" . Evet mesajların hiç birine cevap vermemiştim. Beni merak mı etmişti?. "Dediğim gibi kafam dağınık hiç kimseye cevap vermedim." "Kafan neden dağınık peki?" İçimden kocaman bir SANANE ifadesi çıktı. Çok soru soruyordu, bu kadar konuşmayı pek sevmem. "Boşver, kafanı bana yoracağına işlediğimiz cinayete yorman gerek" "biz" bir anda biz olmuştuk. Ben onların grubundaydım artık, ayrıca artık bende bir katildim. "Ben neye ne kadar kafa yoracağımı çok iyi biliyorum Asi kız" Of bitmedi şu asi kız sıfatı, delirmek üzereyim. "Yüriyelimmi?" Ulaş bana yürüme teklifi etmişti, bende çok meraklıymışım gibi hemen yürümeye başladım . Ne Oluyor Bana!? , "söyle hadi." "Neyi söyliyeyim?" "Neden gergin olduğunu, sen vurulsan korkmazsın fakat ben geldiğimde irkilmenin sebebi ne?" Haklıydı, ben duygusuzdum . Korkmuyordum. Ne ölümden,ne vurulmaktan nede insanlardan. "Bak Ulaş..." ona ismiyle seslenmek garipti, sanırım bir anda gaza geldim. "Benim ne yaşadığımı tek ben bilirim anladınmı? Benim diğer kızlar gibi bir sır dostum yok, olmadı" Ulaş durdu "ben olayım?" nE? Bana sır dostu olma teklifi mi ediyordu? Şaka gibi bu çocuk katildi. Ama neden,neden bir insan bir insanı öldürür. Karşındakine mi yoksa kendine olan hıncından mı ? "Ne?" "Senin çok şey yaşadığını hissedebiliyorum . Bunca şeyi kimseye anlatmayıp kendi içinde savaş vermen doğru mu sence?" Biraz bekledim ve cevabımı verdim. "Bu hayatta hep doğru olanı yapmıyacaksın, çünkü hep doğru olanı yaparsan yanlışı öğrenemezsin Toprak gözlü..." Ulaş ile birbirimize değil ilerlediğimiz yola bakarken, kendimizi bir sahilde bulduk. Bir banka oturduk. O sırada Ulaş bir kelime savurdu "çok benziyor..." "ne" "gözlerin şu koca denize çok benziyor" öylece kalmıştım, hiç bir şey diyemedim . hiç bir şey.