🍬ကိုကို့...ချစ်သည်းရှင်🍬(Completed)

Part 7

ညနက်သည့်တိုင် အိပ်မပျော်နိုင်သေး၍ ဝရန်တာဘက်ဆီ ထွက်လာကာ ဟိုဟိုသည်သည်ငေးကြည့်ရင်း အတွေးများက ခပ်လွင့်လွင့်။ ဟိုဟိုသည်သည်ဆိုတာလည်း တခြားတော့မဟုတ်ပါလေ။အတွေးထဲ အမြဲရောက်နေတဲ့ တစ်ယောက်သောသူလေးအကြောင်းပေါ့။ ပြန်တွေ့ရတာမကြာသေးသည့်အချိန်လေးအတွင်း ဘယ်အချိန်ကဘယ်လိုဒီလောက်အထိ ရောဂါသည်းသွားမှန်းသူကိုယ်တိုင်တောင်စဥ်းစားမရပေ။ဖြစ်နိုင်တာကတော့ စတွေ့မိတဲ့ နေ့ကတည်းကပါပဲ။ပထမဆုံး ဆုံမိသည့်မျက်ဝန်းအကြည့်လေးက သူ့ရင်ခုန်သံတို့ကို အသက်ဝင်စေခဲ့သည်မဟုတ်လား?

""အဟွန်း!""

တစ်ယောက်ထဲ တွေးရင်းပြုံးရင်းမှ တစ်ဖက်ခြံက သူ့ရဲ့အကြင်နာရပ်ဝန်းလေးဆီ လှမ်းကြည့်မိပြန်သည်။ အခန်းကိုတော့လှမ်းမမြင်ရသည့်တိုင် သူညတိုင်း ဒီလိုပဲလှမ်းကြည့်နေကျပါ။

လင်းညရိပ်ရဲ့ဖြတ်သန်းမှုတစ်သက်တာမှာ မိန်းကလေးတွေ မကြုံဆုံခဲ့ဖူးတာလည်းမဟုတ်။ပြောရရင် သူမထက်သာတာတွေမှအများကြီးရှိခဲ့တာ။ ဒါတွေကို သူဘာမှစိတ်မဝင်စားဘဲ ကင်းကင်းနေနိုင်ခဲ့သလောက် ငယ်ငယ်ကတည်းက တရင်းတနှီးရှိလှသူ ထိုကလေးလေးကိုတော့ ဒီလိုဥပေက္ခာမပြုနိုင်သည့်အပြင် ချစ်တောင်ချစ်နေလိုက်သေးတာ တကယ်ကိုလွန်ပါပြီ။

နွဲ့ဆိုးလေး...။သူ့ရဲ့ချစ်လှစွာသော မင်းသမီးလေး။သူမလေးအသက် ၃နှစ်အရွယ်ကတည်းက ထွေးပွေ့ချော့မြူရင်း အတူရှိခဲ့ဖူးကြပြီး ထိုအချိန်ကလည်း အဖြူရောင်ချစ်ခြင်းများနဲ့ နင့်နင့်သည်းသည်းချစ်ခဲ့ဖူးပါ၏။အသက် ၆နှစ်ကျော်အရွယ်လေးမှာ ခွဲခွာခဲ့ရပြီးနောက် အခုနှစ်တွေများစွာကြာပြီးမှပြန်တွေ့ကြတော့ သူ့ခံစားချက်တွေ ဘာကြောင့်ပြောင်းလဲသွားရသလဲ။ တကယ်ဆို မောင်နှမလိုအဖြူရောင်သံယောဇဥ်လေးပဲ ရှိသင့်ပါလျက် အကြင်နာတွေအရောင်ပြောင်းခဲ့တာ မှားယွင်းနေပြီလား?

ဆိုးကတော့ အရင်အတိုင်းမပြောင်းမလဲဘဲ ကိုယ့်အပေါ် အကိုတစ်ယောက်လိုရင်းနှီးပြောဆိုနေဆဲပါ။ သူ့မှာဒီလိုခံစားချက်မျိုးရှိမှန်းသိသွားရင်...စိမ်းစိမ်းကားကား ဖြစ်သွားလေမလားလည်း စိုးထိတ်ရပြန်သည်။