Part 8

7.6K 207 0
                                    

""ဆိုးရေ...ကလေးလေး""

လူကိုမမြင်ရသေးပေမယ့် အသံကတော့ မလှမ်းမကမ်းမှကြားလိုက်ရတာမို့ လက်ထဲကိုင်လျက်ရှိနေသော ဖုန်းကိုပိတ်ကာ ခေါင်းအုံးအောက် ထိုးထည့်၍ ဘေး၌အဆင်သင့်ရှိနေသည့်စာအုပ်လေးကောက်ကိုင်ပြီး မျက်နှာအပ်ထားလိုက်ရသည်။ဒီတစ်ပါတ်လုံး ကျူရှင်မတက်ဘဲနားနေရချိန်မှာ စာမကျက်ဘဲ ဖုန်းသုံးနေတာသိသွားလို့မဖြစ်ဘူးလေ။

""ဆိုး ခြေထောက်နာနေတယ်လေ
မလာနိုင်ဘူး...ကိုကို ဒီလာခဲ့""

""လာနေပါပြီကွာ...လမ်းလျှောက်ချိန်လေးလည်းပေးဦး""

အသံနဲ့အတူ လူပါရောက်လာပြီဖြစ်သော ကိုကိုက အခန်းဝ၌ပေါ်လာခဲ့လေ၏။ လက်ထဲမှာလည်း မှာထားတဲ့အတိုင်း မုန့်ထုပ်လေးနဲ့မို့ ရှင်ရှင့်မျက်လုံးတွေ ချက်ချင်းပင်အရောင်လက်လာကာ...

""ကိုကို သတိရသားပဲ
ဆိုးက ဖုန်းဆက်ပြီးထပ်မှာတော့မလို့""

""မမေ့ပါဘူးဗျာ...
ခြေထောက်ကရော သက်သာရဲ့လား""

""မသက်သာဘူး..နာနေတုန်းပဲ""

""ဟင် ဟုတ်လား
ဒါဆို ဆရာဝန်နဲ့ထပ်ပြမှဖြစ်ထင်တယ်""

""သားရယ်...သူ့စကားအဟုတ်မှတ်မနေနဲ့
ဘယ်သူမေးမေး မကောင်းသေးဘူးပဲဖြေနေတာ...ခြေထောက်ကဘာမှမဖြစ်တော့ဘူး။သူ့စိတ်ကိုက မသက်သာချင်တာ""

သူ့အမေးစကားကို အခုမှ အခန်းထဲရောက်လာသူ အန်တီက ဖြေသည်။ထိုစကားကြားသည်နှင့် ထုံးစံအတိုင်း ကောက်စိန်တို့က နှုတ်ခမ်းထော်လာကာ လက်ထဲရောက်နေသည့် မုန့်ထုပ်ကိုစိုက်ကြည့်နေသည့် မျက်နှာကအလိုမကျ။

""မေမေတို့ကလည်း သမီးကတကယ်ပြောတဲ့ဟာကို...အထဲမှာအရိုးကြေနေရင်ဘယ်လိုလုပ်မှာလဲ""

""ဟဲ့...အမလေးလေး
အရိုးကြေနေရင် နင်ဒီလိုတောင်မနေနိုင်ဘူး""

""ဟုတ်သားပဲ ကလေးရယ်
အဲ့လောက်တော့လည်းမဆိုးပါဘူး
ထ...လမ်းခဏလျှောက်ကြည့်""

""ဟင့်အင်း!...မလျှောက်ချင်ပါဘူး""

""အဲ့ဒါပဲကြည့်...အပျင်းထူနေတာ
အောက်ထပ်ကိုတောင် ထမင်းဆင်းမစားဘူး
အခန်းထဲကကိုမထွက်တော့တာ...ကျူရှင်ကလည်းပျက်ရက်များပြီ""

🍬ကိုကို့...ချစ်သည်းရှင်🍬(Completed)Where stories live. Discover now