Watching you
Nagugulat nalang ako sa sarili ko sa mga lumipas na araw. It's like my soul is somewhere that's why I really don't know what is totally happening. Umalis si Shontelle ng bansa pagkatapos mag-quit sa grupo, hindi rin nakumbinsi ni Clae ang mga magulang dahil issue rin sa mga ito ang pagsasayaw niya. Pinilit kong mag-quit but the group didn't agree, ako nalang daw ang babae aalis pa ko.
"Pati kapatid mo sinasama mo sa mga kalokohan mong iyan, Clae Renzo!"
"Dad!" sigaw ni Shon. "Ako ang may gusto! Bakit ba issue sa inyo ang hilig namin ni kuya?!"
"Don't you raise your voice on your father, Shontelle!" duro ng mommy niya sa kanya.
Huminga ng malalim si Clae. "Kung tapos na kayo sa pagsusumbat sa amin ni Shontelle. Aakyat na ko."
"Clae Renzo!"
Napahawak sa sentido ang kanilang ina. "Nakakahiya! Mas gusto niyo pang nakikita at naririnig tayong ganito ni, Caeslei!" sabay tingin sakin. "Pasensya na, hija."
Naawa ako sa kanila. I felt the sadness. It's like their parents is the one who'll decide what they are gonna do. Yes, it is fine perhaps, it should be... but of course you should let your child be their own. How will they learn if you can't let them? Discovering and achieving something by your own is priceless, take note of that.
"You will be our manager, Shon.." napanganga akong napatingin sa tab na nakaharap sakin saka nilingon ang seryosong mukha ni Luther.
Muli kong tinignan si Shon sa screen. Gulat din ang itsura niya. Unti-unti akong napangiti at siya naman ay tumatawa na. Shontelle is a lady now, I mean dati kasi ay mukha pa siyang inosente at isip bata talaga siya pero ngayon ibang-iba na. I can feel it by her very feminine aura. May light eyeshadow na rin akong naaaninag. Aba...
"Are you serious? What the, ha ha.."
"I'm serious, Shon. Don't you just laugh at me. Clae, ano ba itong kapatid mo?!" iritang lingon niya kay Clae na kumakain sa mesa kasama ang ibang Eastrad. Actually kami nalang ni Luther ang natira. Silang lahat ay parang mga ikinulong ng ilang araw sa silid na walang pagkain kaya nung dumating 'yung pina-deliver naming pagkain ay sumugod na agad. Samantalang kanina ay kulang nalang na masira 'yung tab dahil isinusubsob at isinisiksik talaga nila ang mga mukha nila. We're here in our studio.
Ipinakita ni Shon ang dalawang palad sa screen, like she is surrendering. "Ok, ok. So hot tempered, eh?" saka muling tumawa.
"Alright."
Nagulat nalang ako ng bigla nalang siyang tumayo at dire-diretso sa mesa kung nasaan ang mga maiingay.
"Lagot ka. Ginalit mo.." ngiti ko.
Umismid siya. "Psh. Totoo naman, napaka talaga niyan!" tumawa kami. She stared at me, her smile is fading away. I know, Shon, I know.
