Kabanata 40:
"You. Who the freaking hell are you!?"
Again I was surprised on how this girl in front of me said it straight to my face. I should be pissed right now, but hell I can't because she's really something. This is the very first time we saw each other but it feels like we're getting used to the both parties.. well maybe it was just me. Dahil sigaw siya ng sigaw at halatang iritang-irita na siya sa presensiya ko.
Tumawa ako. How can I get annoyed when her clothes really suits on her. Hindi ako tanga para isiping isa siyang kasambahay dito, bata pa at ganyan ang pananamit. Lahat ng mga kasambahay namin dito ay 35 pataas ang edad, hindi ko lang alam kung nag-hire ulit sila. But I don't think na magpapasuot ng ganyan si umma sa mga katiwala dito. May matapang na mukha at matapang na ugali... how about that, hm?
"You're amazing, miss. Are you a new maid here? I'm not informed that you already changed your uniforms, huh?" panunuya ko. Nawiwili ako sa totoo lang. The way she delivered herself... full of charisma.
"I'm not a maid. And I don't care who you are. So if you don't want me to call the security to drop you off... get lost!"
Muli ay nakuha niya ang kiliti ko, humalakhak ako. Hindi ko alam kung ano at paano siya napunta dito sa bahay namin pero nagpapasalamat ako dahil dinala siya dito. Ito na ba ang katapat ko? She has this powerful charisma that I can't just let go, very irresistible. Kung totoo akong magnanakaw baka mas piliin kong maging rapist kesa magnakaw o kaya naman siya nalang ang nakawin ko.
She is pierce. Parang may spell ang pagiging mataray niya kaya kahit anong bulyaw niya ay mapapangiti ka nalang na lalo naman niyang kinaiinis.
"Hindi ako ang may-ari ng bahay na ito pero dito nagta-trabaho ang papa ko at nakitira lang ako dito. Pero hindi ibig sabihin nun ay hindi ko na poprotektahan ang bahay at mga gamit dito sa mga katulad mo!"
But I think you shall protect yourself from me first, dear. So ayun pala, mayroon siyang tatay dito. So, sino kaya? Sana si mang Remil siya ang pinaka close ko dito para kapag nanligaw ako madali nalang. The whole time na kausap ko siya ay hindi nawawala ang ngiti ko. Kung alam ko lang na may ganitong tigre sa bahay namin ay umuwi agad ako para paamuhin. I think kasi matagal na siya dito?
And it's clear as crystal... everyday, I'm in fvcking danger!
"Seven?"
Natinag ako sa malambing niyang tawag at banayad na haplos sa aking pisngi. Nag-aalala ang kanyang maamong mukha. Napalunok ako. "Hm?"
Kinagat niya ang labi at pabalik-balik na hinaplos ang pisngi ko, napabuga ako ng hangin. "Are you ok?"
Tumikhim ako at bahagyang ngumiti saka tumango. Tinitigan niya ko kaya tinitigan ko siya pabalik. Nag-aalala ang emosyon na naglalaro kanina sa kanyang mata ngunit ng tumagal ang titigan namin ay ngumiti na siya. Matamis. Walang pagbabago. Walang pinagbago.
