Kabanata 60:
Hindi ko maialis ang mga mata ko sa kanya kahit isang segundo. Nasa harap ko siya pero parang napakalayo ng distansya namin sa isa't-isa. Pinagmasdan ko kung paano siyang matigilan at mapako sa kinatatayuan.
Bumagsak ang mga mata ko sa ika-limang baso ko ng tequila na kanina ko pa pinagdidiskitahan. Pumikit ako ng mariin saka mabilis na nilagok ang isa pang shot glass sa aking harapan. Muling gumuhit ang init ng matapang na alak sa aking lalamunan ngunit hindi na ko nag-abala pang sipsipin ang lemon at tumikim ng asin.
Ang sarap magpakamatay nalang...
Kanina pa ako nagmamasid dito sa gilid. Sa paligid niya. Mali hindi lang pala ngayon ako nagmamasid, araw-araw. Walang palya, walang tigil at walang kapaguran ko siyang sinusundan. Ngunit sa bawat araw na iyon ay wala akong naramdaman kundi ang mamatay sa sakit.
It's not appropriate for a guy to say this, but shit... I'm so broken, wreck and my life is fvcking wasted already. What can I do, I'm really into her, indeed smitten by her. The best and proper way for me just to see her is to not make her see that I am here, watching her from afar, that's all I can do, at sobrang nahihirapan na ako sa ganoon.
Ni hindi ko siya mahawakan, makausap, tanging mga mata ko lang ang nakakaramdam sa kanya. Anong mang gustuhin kong lapitan at kausapin siya ay hindi ko magawa, bakit? Dahil hindi sa ayaw niya kundi dahil natatakot ako.
Natatakot akong kapag oras na nagpakita ako sa kanya ay lalo ko siyang hindi makausap o makita. Natatakot ako sa posibilidad na hindi ko na siya makita kahit kailan... dahil sobra na... hulog na hulog na ko sa kanya. Takot na takot na kong magdesisyon. Takot na takot na ko sa kanya.
Bakit ba kasi hindi ko siya nabuntis, goddammit! Hindi nga ko gumamit ng proteksyon dahil may balak talaga akong palakihin ang tiyan niya! Pero fvck, baka nagpi-pills siya!
"Another shot, sir?"
Inangat ko ang ulo upang silipin ang nakangising babaeng bartender na nagsalita. Nandito ako sa may counter at nilagok ang huling shot glass. Binigay niya sakin ang tatlo pa. Nakikita kong nakatitig sakin ang babae ngunit hindi ko na iyon pinansin pa.
Ayoko mang lumingon ngunit hindi ko mapigilang silipin SIYA. Kumunot ang noo ko nang hindi ko siya makita dahil sa mga taong patuloy na nagsasayaw sa dancefloor. Sinakop na kasi nila sa lahat ng space sa gitna. Tumayo ako at kinuha ang wallet sa likod ng bulsa ng aking patalon bago nagbagsak ng higit pa sa dapat bayaran ko.
"Sir, 'yung shot niyo!" hindi pa man ako nakakapaglakad ay pinigilan na ko ng babaeng bartender.
Inalis ko ang kamay niya sa aking braso. "It's yours. Keep the change." Dali-dali akong humakbang palayo ngunit muli kong narinig ang tawag niya.
"Bawal po kaming tumanggap ng-
"Then give it to anyone!" kunot-noo kong sinabi saka muling nagpatuloy.
I've searched her in the ocean of wild fishes in the dancefloor but she's not to be found. I spun around and then boom! There she is, making her way out of the club, half-running. Mabilis akong kumilos, kailangan ko siyang abutan.
After we did that thing, I didn't sleep. I just stared at her face, peacefully and silently sleeping beside me.. cuddling me. I did not sleep because dammit! I can't help but to be happy because of what happened to us. I am really thankful because of that. I think twice at first dahil hindi naman ako nagmamadali pero nang maisip kong maaari niya kong itaboy palayo kapag nakakita siya ng iba, 'yun ang ayoko.
