Απρόσμενος έρωτας ❤️

"Η Τελευταία Φορά"

Την επόμενη μέρα η Αθηνά είχε ξυπνήσει από νωρις και καθόταν στην κουζίνα και σκεφτόταν.
Ο Μιχάλης απόρησε που ξύπνησε και δεν την βρήκε δίπλα του.
Έτσι κατέβηκε στην κουζίνα..

Μ. Αγάπη μου;
Αθ. Καλημέρα.
Μ. Καλημέρα. Τι συμβαίνει πως και τόσο πρωί ξύπνια; Μήπως έχεις τίποτα ενοχλήσεις; Θες να πάμε στον γιατρό;(Ειπε αγχωμένος και πήγε να πάρει τηλέφωνο το γιατρο.)
Αθ. Ηρέμησε. Τίποτα δεν έχω. Απλά δεν μπορούσα να κοιμηθώ και σηκώθηκα.
Μ. Αθηνά μου σίγουρα είσαι καλά; αυτές τις μέρες δεν σε βλέπω καλά.
Αθ. Καλά είμαι μην ανησυχείς.
Μ. Καλά αγάπη μου.
Αθ. Μιχάλη μου να σε ρωτήσω κάτι;
Μ. Ότι θες καρδιά μου.
Αθ. Έχεις πολύ δουλειά σήμερα;
Μ. Όχι γιατί;
Αθ. Να έλεγα μήπως μπορούσες να έρθεις από το ελαιοτριβιο το μεσημέρι.
Μ. Να έρθω αγάπη μου. Αλλά γιατί;
Αθ. Έλα εσύ και θα σου εξηγήσω.
Μ. Εντάξει αγάπη μου. Λοιπόν πάω να ετοιμαστώ να φύγω για να ξεμπερδέψω με τις δουλειές μου νωρίς.
Αθ. Εντάξει αγάπη μου.

Η ώρα είναι 2 το μεσημέρι η Αθηνά είναι στο γραφείο του Μάνου και περιμένει από στιγμή σε στιγμή να φανεί ο Μιχάλης.

Μ. Αθήνα τι έχεις όλη μέρα σήμερα;
Αθ. Τίποτα Μάνο μου.
Μ. Με την εγκυμοσύνη όλα καλά;
Αθ. Αν εξαιρέσεις τις κλωτσιές που τρώω και τις καούρες όλα καλα(είπε και γέλασε)
Μ. Ατίθασο θα μας βγει αυτό σαν την μάμα του.
Αθ. Μπα δεν νομίζω.
Μιχ. Καλησπέρα.
Μ. Βρε βρε καλώς τον κουμπάρο.
Μιχ. Τι έγινε Μάνο;
Μ. Καλά εδώ έλεγα στην Αθηνά ότι αυτό το μωρό θα βγει ατίθασο σαν κι αυτή.
Μιχ. Η κόρη μου θα είναι ίδια η μαμά της.
Μ. Τόσο σίγουρος ότι θα'ναι κόρη;
Αθ. Να σας πω. Να σας θυμησω ότι είμαι και εγώ εδώ.
Μιχ. Έχεις δίκιο αγάπη μου. (και την φίλησε στο στόμα)
Μ. Όπα παιδιά σεμνά.
Αθ. Πάμε Μιχάλη στο γραφείο μου.
Μ. Αθηνά.
Αθ. Παρακαλώ.
Μ. Προσοχή ε ήρεμα πράγματα είσαι έγκυος.
Αθ. Αντε να χαθείς. (και του πέταξε ένα φάκελο γελώντας)

Η Αθηνά με τον Μιχάλη μπήκαν στο γραφείο της και κλείδωσε την πόρτα.

Μιχ. Οπα γιατί κλείδωσες
Αθ. Μιχάλη. Θέλω να....
Μιχ. Κάτσε εσύ δεν μου είχες πει ότι δεν θες εδώ μέσα γιατί είναι επικίνδυνο;
Αθ. Για τελευταία φορά. Σε παρακαλώ.Ίσως να μην μας ξανά δωθει η ευκαιρία.....
Μ. Στις διαταγές σας. Και μένα εξάλλου μου είχε λείψει.
Ο Μιχάλης κόλλησε την Αθηνά πάνω του και με μια μαλακή κίνηση την σήκωσε και την έβαλε πάνω στο γραφείο πετώντας κάτω ότι υπήρχε.
Άρχισε να της βγάζει τα ρούχα και να την γεμίζει φιλιά σε όλο της το σώμα.
Η Αθηνά του κατέβασε το παντελόνι και ξάπλωσε δίνοντας του να καταλάβει ότι θέλει να το νιώσει.
Ο Μιχάλης με μια απαλή κίνηση μπήκε μέσα της προσεκτικά κλείνοντας  της συγχρόνως το στόμα με το χέρι του.
Η Αθηνά αν και πόναγε δεν ήθελε να πει στον Μιχάλη να σταματήσει. Ήξερε ότι ίσως ήταν η τελευταία φορά που ζούσε κάτι τέτοιο.
Μετα απο αρκετή ώρα ο Μιχάλης τελείωσε μέσα της και την κατέβασε από το γραφείο.

Όσο η Αθηνά ντυνόταν μάζεψε ότι είχε πετάξει κάτω για να μην δώσουν στόχο.

Μιχ. Είσαι εντάξει αγάπη μου;
Αθ. Ναι.
Μιχ. Για αυτό μου είπες να έρθω από εδώ; (και την κόλλησε πάνω του)
Αθ. Και για αυτό.
Μιχ. Γιατι άλλο;
Αθ. Μιχάλη θέλω να σου μιλήσω.
Μιχ. Ωραία σε ακούω. Αλλά να κάτσουμε πρώτα. Δεν θέλω να κουραστείς άλλο.

Αφού έκατσαν η Αθηνά ξεκίνησε να του λέει αυτό που ήθελε.

Αθ. Λοιπόν. Θυμάσαι στην δίκη μου που η μάνα μου ανέφερε την φυλακή που έκανε;
Μιχ. Ναι. Αλλά που κολλάει αυτό με εμάς;
Αθ. Θα σου εξηγήσω.... Η μάνα μου Μιχάλη φορτώθηκε ένα φόνο που δεν έκανε.
Μιχ. Δεν καταλαβαίνω.
Αθ. Όταν ήμουν 16 χρονών η μάνα μου γνώρισε αυτόν τον άντρα. Μια μέρα που έλειπε από το σπίτι αυτός ορμηξε στην κρεβατοκάμαρα μου. Προσπάθησε να με βιάσει. Εγώ προσπαθώντας να  ξεφύγω από τα χέρια του τον χτύπησα με ένα βάζο στο κεφάλι. Μετά θόλωσα και πάνω στον πανικό μου άρπαξα ένα ψαλίδι και τον σκότωσα. Η μάνα μου το πήρε όλο πάνω της για να με προστατέψει.

Ο Μιχάλης δεν μπορούσε να πιστέψει όλα αυτά που του έλεγε η Αθηνά...

Μιχ. Αθηνά τι λες;
Αθ. Την αλήθεια. Δεν άντεχα άλλο να κρύβομαι.
Μιχ. Δεν το Πιστεύω. Έχω για γυναίκα μια....
Αθ. Φόνισσα πες το.
Μιχ. Το χειρότερο δεν είναι ότι σε έχω για γυναίκα. Το χειρότερο είναι ότι έκανα παιδιά με μια φόνισσα. Μια ψυχρή δολοφόνο.
Αθ. Μιχάλη σε παρακαλώ προσπάθησε να με καταλάβεις δεν είναι έτσι τα πράγματα.
Μιχ. Τι να καταλάβω Αθηνά. Ότι τόσο καιρό τα έχω βάλει με όλους για σένα για να μην σε κυνηγάει η ρετσινιά της φόνισσας. Κια έρχεσαι εσύ τώρα και μου λες ότι όντως είσαι...εισαι σοβαρή;
Αθ. Σε παρακαλώ μην φωνάζεις ηρέμησε.
Μ. Μην μου ξανά πεις να ηρεμήσω. Και κυρίως μην με ξαναπλησιασεις. Δεν θέλω να σε ξέρω.
Αθ. Μιχάλη...Σε παρακαλώ αγάπη μου. Άκουσε με.. Μιχάληηη....

Η Αθηνά τον φώναζε μέχρι που μπήκε στο αμάξι του και έφυγε.
Η Αθηνά τον ακολούθησε αλλά κάποια στιγμή τον έχασε.

Έτσι γύρισε σπίτι σε χάλια κατάσταση.
Η μόνη της παρηγοριά ήταν η Ειρήνη.....