Απρόσμενος έρωτας ❤️

"Οι Απειλές Και Ο Πυροβολισμός"

Εχει περάσει μια εβδομάδα που η Αθηνά με την Ειρήνη και τα μωρά μένουν σπίτι του Ιακώβου..

Η Αθηνά έχει ξαναβρεί το χαμόγελο της κοντά στον Ιάκωβο.

Τρώνε μαζί, συζητάνε παίζουν όλοι μαζί με τα μωρά και ξαναγίνονται και οι ίδιοι παιδιά....

Είναι απόγευμα και η Αθηνά με τον Ιάκωβο έχουν κάτσει στο σαλόνι με την Ειρήνη και μωρά και παίζουν.
Ξαφνικά χτυπησε το κουδούνι.

Αθ. Περιμένεις κανέναν;
Ιακ. Όχι..
Ε. Να πάω να ανοίξω;
Ιακ. Όχι Ειρήνη μου. Θα πάω εγώ.

Ο Ιάκωβος σηκώθηκε και άνοιξε την πόρτα και είδε τον Μιχάλη.

Ιακ. Τι δουλειά έχεις εσύ εδώ;
Μιχ. Βλέπω την σπιτοσες κανονικά.
Ιακ. Ότι θέλω έκανα. Δεν σου πέφτει λόγος.
Μιχ. Νομίζεις. Είναι ακόμα γυναίκα μου...
Ιακ. Τίποτα δεν σου είναι.
Μιχ. Τέλος πάντων.... Δεν θα κάτσω να ασχοληθώ μαζί σου...
Εσύ σήκω. Και φέρε και τα παιδιά.
Ε. Η Αθηνά δεν θα πάει πουθενά. Ούτε τα παιδιά..
Μιχ. Ειρήνη μην ανακατευεσαι.
Ε. Ότι θέλω θα κάνω. Και όσο θέλω θα ανακατευομαι, ειδικά σε ότι αφορά την οικογένεια μου.
Μιχ. Μπα έγινε και οικογένεια σου;( είπε ειρωνικά)
Αθ. Μιχάλη σήκω φύγε. Δεν έχω να πάω πουθενά. Και προφανώς ούτε τα παιδιά..
Μιχ. Εσύ κόψε το λαιμό σου. Δεν με ενδιαφέρει καθόλου τι θα κάνεις. Αλλά τα παιδιά θα έρθουν μαζί μου. Δεν τα έκανες μόνη σου..

Η Ειρήνη άρπαξε τα παιδιά και πήγε να φύγει προς την κρεβατοκάμαρα..

Μιχ. Που πας τα παιδιά. Φερτά τώρα.
Ε. Στο δωμάτιο τους τα πάω. Δεν πρόκειται να στα φέρω. Κανονικά ούτε να τα ξαναδείς δεν θα έπρεπε.
Μιχ. Μπα γιατί;
Ε. Γιατί δεν είσαι άξιος να λέγεσαι πατέρας. Για αυτό..
Μιχ. Μπα τι μας λες;
Ε. Αυτό που άκουσες. Ένας μαλακας και μισός είσαι. Μπορεί αυτά τα παιδιά να τα δημιούργησες εσύ αλλά δεν πρόκειται να τα μεγαλώσεις κιόλας για να αποκτήσουν και αυτά τον ίδιο σκατοχαρακτηρα με εσένα. Τα παιδιά θα μεγαλώσουν με τον καλύτερο πατέρα. Τον Ιάκωβο.
Μιχ. Και από που κι ώσπου θα μεγαλώσει τα παιδιά μου αυτός;
Αθ. Ειρήνη μην απαντήσεις. Άστον. Πήγαινε τα παιδιά μέσα. Σε παρακαλώ για χάρη μου.
Ε. Εντάξει Αθηνά. Μόνο για χάρη σου.
Ιακ. Έλα η παράσταση τελείωσε. Σήκω φύγε από εδώ μέσα γιατί δεν ξέρω και εγώ τι θα κάνω.

Ο Μιχάλης με το που τελείωσε την φράση του ο Ιάκωβος, έβγαλε ένα όπλο και του το κόλλησε στο κεφάλι.

Μιχ. Για να σε δω. Τι θα κάνεις;
Ιακ. Νομίζεις ότι φοβάμαι; Έλα ρε πυροβόλησε με τι περιμένεις..
Αθ. Ιακωβε σε παρακαλώ μην τον προκαλείς.
Ιακ. Αθηνά πήγαινε μέσα.
Αθ. Δεν πάω πουθενά.

Η Αθηνά έτρεξε και μπήκε μπροστά στον Ιάκωβο.

Αθ. Τελείωνε. Αν θες να σκοτώσεις κάποιον σκότωσε εμένα. Έτσι κι αλλιώς αν σκοτώσεις τον Ιάκωβο θα πεθάνω και εγώ την ίδια στιγμή.

Ο Μιχάλης αυτή την φορά σημαδευε την Αθηνά.

Μιχ. Κάποτε αυτά τα έλεγες για μένα.
Αθ. Όπως το είπες κάποτε. Από τότε όμως που μου έδειξες πόσο σκάρτος είσαι αναθεώρησα. Και ξέρεις κάτι μιας και τα λέμε όλα.. Ο μόνος άντρας που αγάπησα ήταν, είναι και θα είναι ο Ιάκωβος. Μέχρι να πεθάνω αυτός θα είναι. Και αφού το έμαθες και αυτό ρίξε να τελειώνουμε.

Ο Μιχάλης οπλισε το όπλο και ήταν έτοιμος να ρίξει.

Ο Ιάκωβος ξαφνικά έσπρωξε την Αθηνά ή όποια έπεσε πάνω στον καναπέ και ξαφνικά ακούστηκε ένας πυροβολισμός.

Η Αθηνά γύρισε το κεφάλι της και είδε τον Ιάκωβο στο πάτωμα και γύρο του αίμα. Κατευθείαν έτρεξε κοντά του.
Ενώ ο Μιχάλης έφυγε σαν τρελός.

Αθ. Ιακωβε.. Μιλα μου σε παρακαλώ.
Ιακ. Στο είχα πει αγάπη μου... Όσο είμαι ζωντανός θα σε προστατευω πάντα...
Αθ. Γιατί Ιακωβε. Γιατί αγάπη μου.
Ιακ. Γιατί σε αγαπάω γαλανοματα μάγισσα μου.....

Ο Ιάκωβος έχασε τις αισθήσεις του και η Αθηνά έκλαιγε από πάνω του...

Ε. Αθηνά τι έγινε; Τι πυροβολισμός ήταν αυτός;
Αθ. Κάλεσε ασθενοφόρο αμέσως. Και πάρε και τον Μάνο να έρθει τρέχοντας από εδώ...

Η Ειρήνη έκανε ότι της είπε η Αθηνά.

Μετά απο δέκαεπτα έφτασε το ασθενοφόρο και από πίσω και ο Μάνος.

Η Αθηνά μπήκε στο ασθενοφόρο μαζί με τον Ιάκωβο.

Ο Μάνος έμεινε σπίτι μαζί με την Ειρήνη και τα μωρά.....