Απρόσμενος έρωτας ❤️

"Παραμονή Πρωτοχρονιάς"

Είναι νωρίς το πρωί.

Ο Ιάκωβος κοιμάται, όταν ξαφνικά ακούει την Αθηνά να φωνάζει.
Άνοιξε τα μάτια του, την κοίταξε και άρχισε να την σκουντάει απαλά.
Η Αθηνά έβγαλε μια κραυγή και πετάχτηκε βάζοντας τα κλάματα...

Ιακ. Αθηνά μου ηρέμησε τι έγινε;
Αθ. Ιάκωβε κράτησε με και μην με ξανά αφήσεις από την αγκαλιά σου.
Ιακ. Ηρέμησε αγάπη μου. Όνειρο ήταν.
Αθ. Δεν ήταν όνειρο. Εφιάλτης ήταν.
Ιακ. Τι είδες καρδιά μου;
Αθ. Είδα ότι έγινε μεταξύ μας,οταν σου είπα για τον Μιχάλη..... Μόνο που ήταν χειρότερο αυτό που είδα.
Ιακ. Δηλαδή; (ειπε κάπως αμήχανα)
Αθ. Είδα ότι αφού έγινε ότι έγινε άρχισα να αιμορραγώ είχα γεμίσει με αίματα. Σου φώναζα να με βοηθήσεις για να σωθεί το παιδί μας. Αλλά εσύ δεν έκανες τίποτα. Το μόνο που έκανες ήταν να με πετάξεις έξω... Μετά...
Ιακ. Σταμάτα. Δεν θέλω να ακούσω τίποτα άλλο. (είπε και κατέβασε το βλέμμα του.)
Αθ. Τι έπαθες;
Ιακ. Εγώ φταίω για αυτό. Τώρα καταλαβαίνω.
Αθ. Δεν φταις εσύ...
Ιακ. Εγώ φταίω. Τις τελευταίες μέρες το κάνεις συχνά αυτό. Να πετάγεσαι στον ύπνο σου μέσα στα κλάματα.. Άσχετα που δεν αντιδρούσα. Καταλάβαινα ότι κάτι άσχημο έβλεπες. Αλλά φανταζόμουν ότι έβλεπες το φονικό πάλι.
Και δεν ήθελα να σε βάλω στην διαδικασία να μου το πεις...
Αθ. Ιάκωβε... Θα στο ξανά πω. Δεν φταις εσύ. Η μόνη που φταίει είμαι εγώ... Και δεν σηκώνω κουβέντα. Από σένα ένα πράγμα θέλω.
Ιακ. Τι;
Αθ. Θέλω να μου υποσχεθείς κάτι. (και χώθηκε στην αγκαλιά του)
Ιακ. Ότι θες.
Αθ. Θέλω να μου υποσχεθείς ότι θα είσαι δίπλα μου να με στηρίζεις σε ότι αφορά τα παιδιά μας. Ακόμα και αν κάποια στιγμή αποφασίσουμε να τραβήξουμε χωριστούς δρόμους..
Ακόμα και αν πάψεις να με αγαπάς. Θέλω να μου υποσχεθείς ότι η αγκαλιά σου θα είναι πάντα ανοιχτή για μένα. Έστω και φιλικά....
Ιακ. Πρώτον θα είμαι πάντα δίπλα σου. Και δεν χρειαζόταν καν να μου το πεις... Δεύτερον εμας τους δύο θα μας χωρίσει μόνο ο θάνατος....
Μια φορά έκανα το λάθος να σε αφήσω. Δεύτερη φορά δεν θα το κάνω... Εντάξει;;
Αθ. Σ'αγαπαω..
Ιακ. Και εγώ αγάπη μου... Έλα ηρέμησε τώρα και σήκω να πάμε να φάμε πρωινό και να πάμε να ψωνίσουμε. Μην ξεχνάς το βράδυ περιμένουμε κόσμο...

Ο Ιάκωβος με την Αθηνά σηκώθηκαν από το κρεβάτι και βγήκαν από το δωμάτιο πιασμένοι χέρι χερι.
Μόλις κατέβηκαν στην κουζίνα πέτυχαν τον Ιασωνα με την Ειρήνη σε μια πολύ γλυκιά στιγμή.

Ο Ιάσωνας είχε κατσει γονατιστός μπροστά από την Ειρήνη και μιλούσε στην φουσκωμένη κοιλίτσα της.