Απρόσμενος έρωτας ❤️

"Η Οικογένεια Μας Μεγαλωνει"

Έχει περάσει ένας μήνας που είναι η Αθηνά με τον Ιάκωβο στο Σούνιο.

Ε. Αθηνά αύριο το πρωί φεύγουμε μήπως να πάμε επιτέλους στο γιατρό;
Αθ. Έχεις δίκιο. Πρέπει συνέχεια το αναβάλω.
Ε. Μπράβο. Αντε ετοιμάσου και φύγαμε.
Αθ. Και τι θα πούμε στους άλλους;
Ε. Κάτι θα βρουμε
Αθ. Εντάξει..
Η Αθηνά ετοιμάστηκε γρήγορα και μαζί με την Ειρήνη κατέβηκαν στο σαλόνι.
Ιακ. Που πάνε τα κορίτσια μου;
Αθ. Πάμε μια βόλτα μόνες μας.
Μ. Μ. Καλά θα κάνετε κορίτσι μου.
Ιακ. Εμένα δεν με θέλετε μαζί σας;
Ε. Σε θέλουμε αλλά όχι τώρα. Θέλω να μιλήσω για κάτι προσωπικό στην Αθηνά.
Ιακ. Εντάξει τότε. Καλά να περάσετε..

Η Αθηνά με την Ειρήνη έφυγαν.

Μετά απο δύο ώρες γύρισαν σπίτι.

Ιακ. Καλώς τα κορίτσια μου. Πως περάσατε;
Αθ. Τέλεια. (και του έδωσε ένα φιλί)
Ιακ. Χαίρομαι. Πεινάτε;
Ε. Σαν λύκοι.
Μ. Μ. Αντε καθίστε να σερβίρω

Έκατσαν όλοι μαζί στο τραπέζι και αφού έφαγαν και συζήτησαν μετά μάζεψαν το τραπέζι κάθισαν στον σαλόνι να δούνε μια ταινία.

Η ώρα πέρασε ευχάριστα και πότε βράδιασε ούτε που το κατάλαβαν.

Αθ. Αγάπη μου πάμε για ύπνο; Νύσταξα.
Ιακ. Ναι Αθηνά μου. Καληνυχτα
Μ. Μ. Καληνύχτα.

Ο καθένας πήγε στο δωμάτιο του και κοιμήθηκε.
Η Μαρια κάποια στιγμή στη μέση της νύχτας ξύπνησε και όταν κατέβηκε στο σαλόνι έπιασε την ειρήνη να κλαιει.

Μ. Μ. Τι έπαθες ειρήνη μου γιατί κλαις;
Ε. Τίποτα.
Μ. Μ. Ειρήνη σε παρακαλώ πες μου τι έπαθες
Ε. Εντάξει...
Μ. Μ. Ακούω.
Ε. Να... Μου λείπει η μαμά μου και είναι στιγμές που ζηλεύω την σχέση που έχεις εσύ με την Αθηνά. Εχω τόσα χρόνια που δεν έχω πεί τη λέξη αυτή!
Δεν έχω χωθεί όταν είμαι στεναχωρημενη σε μια αγκαλιά...
Μ.Μ. Κατάλαβα. Αλλά δεν χρειάζεται να στεναχωριέσαι. Τώρα είσαι εδώ μαζί μας. Είσαι πάλι σε μια οικογένεια..

Η Ειρήνη δεν μίλησε. Έπεσε στην αγκαλιά της Μαρίας και προσπαθούσε να ηρεμήσει.

Μ. Μ. Έλα ηρέμησε και πάμε να κοιμηθούμε.

Η Ειρήνη πήγε στο δωμάτιο της και η Μαρία πήγε στο δωμάτιο της Αθηνάς μπήκε μέσα ήσυχα για να μην ξυπνήσει τον Ιάκωβο και ξύπνησε την Αθηνά.

Αθ. Τι έγινε ρε μαμά τέτοια ώρα; Μηοως δεν είσαι καλά;
Μ. Μ. Εγώ μια χαρά είμαι. Η Ειρήνη δεν είναι καλά.
Αθ. Τι έπαθε;
Μ.Μ. Κατέβηκα να πιω νερό και την έπιασα να κλαιει. Της μίλησα αλλά μου τα μασαγε. Πήγαινε δες την και εσύ. Σε εσένα θα μιλήσει και θα τα βγάλει από μέσα της.
Αθ. Εντάξει μαμά μου θα πάω τώρα.

Η Αθηνά πήγε στο δωμάτιο της ειρήνης και την είδε να κλαιει και να κρατάει αγκαλιά το αρκουδάκι της Μαριλιας.

Αθ. Ειρηνακι μου τι έπαθες;
Ε. Αθηνά τι κάνεις ξύπνια τέτοια ώρα;
Αθ. Ξύπνησα για νερό και σε άκουσα. Λεγε τι έχεις
Ε. Να.. Μου λείπει η μαμά μου. Και ζηλεύω πολλές φορές την σχέση σου με την μαμά σου.. Το είπα και στην Μαμά σου. Την είδα πριν που κατέβηκε κάτω.
Αθ. Ειρήνη μου. Μόνο αυτό είναι;
Ε. Όχι. Είναι και κάτι άλλο.
Αθ. Τι πράγμα;
Ε. Σκεφτόμουν από την ώρα που μάθαμε ότι είσαι έγκυος. Ότι τώρα που έχεις τον Ιακωβο δίπλα σου,οτι θα έρθει μια μέρα που δεν θα με χρειάζεστε άλλο.
Αθ. Τι είναι αυτά που λες; Πάντα θα σε χρειαζόμαστε μας είσαι πολύτιμη. Και μην ξεχνάς ότι είμαστε οικογένεια. Και η οικογένεια μας μεγαλώνει Ειρήνη μου.
Ε. Αλήθεια μου το λες αυτό; Δεν θα με διώξετε;
Αθ. Όχι βέβαια. Έλα εδώ.

Η Ειρήνη μαζί με το αρκουδάκι που είχε στα χέρια της έπεσε στην αγκαλια της Αθηνάς και ξέσπασε σε κλάματα.

Μετα από ώρα της είχε πάρει και τις δύο ο ύπνος αγκαλιά.

Ο Ιάκωβος κάποια στιγμή ξύπνησε και δεν βρήκε την Αθηνά. Έτσι σηκώθηκε και άρχισε να την ψάχνει.

Την έψαξε παντού. Και στο τέλος πήγε στο δωμάτιο της ειρήνης.

Τις είδε να κοιμούνται αγκαλιά, έκλεισε την πόρτα και πήγε πάλι για ύπνο.

Το επόμενο πρωί όλοι έκατσαν να φάνε πρωινό πριν φύγουν για την Μάνη.
Όλοι κοιτούσαν την Αθηνά που έτρωγε κάπως ατσουμπαλα.

Μ. Μ. Παιδάκι μου ηρέμησε λίγο. Πως κάνεις έτσι; Λες και έχεις να φας 10 χρόνια; (και γέλασε)
Αθ. Μαμά μου έχεις δίκιο τρώω σαν την γουρουνα αλλά δεν τρώω μόνο για μένα. Τρώω για δύο πλέον. (και χαϊδέψει την κοιλιά της)
Ιακ. Αθηνά; τι λες;
Αθ. Ναι Ιάκωβε. Η οικογένεια μας μεγαλώνει.
Μ. Μ. Μπαγάσα το έκανες το θαύμα σου πάλι.
Αθ. Και όταν λέω η οικογένεια εννοώ και εσένα μικρή.
Ε. Σας αγαπάω όλους πολύ..
Μ. Μ. Και εμείς σε αγαπάμε ειρήνη μου.
Ιακ. Μισό λεπτό. Κάτι έχεις ξεχάσει Αθηνά μου
Αθ. Τι πράγμα.;
Ιακ. Ποτέ παντρευομαστε είπαμε; Θέλω ημερομηνία τώρα.
Αθ. Χριστιανέ μου κάτσε να βγει πρώτα το διαζύγιο.
Ιακ. Δεν μπορώ να περιμένω μεχρι τότε.
Αθ. Ωραία άκου τι θα κάνουμε. Μόλις βγει το διαζύγιο την επόμενη θα παντρευτούμε εντάξει;
Ιακ. Εντάξει. Μην αλλάξεις γνώμη μετά.
Αθ. Δεν πρόκειται.

Μετα από λίγη ώρα ετοιμάστηκαν όλοι και έφυγαν.

Η Μαρια ήταν τόσο χαρούμενη με την κόρη της που δεν ήθελε να της χαλάσει την χαρά με αυτό που ήθελε να της ζητήσει..

Αν και ήταν ζωής και θανάτου.....