Απρόσμενος έρωτας ❤️

"Εσύ Με Κράτησες Στην Ζωή"

Ο Ιάκωβος μπήκε στο δωμάτιο της Αθηνάς.

Ιακ. Αθηνά με ζήτησες;
Αθ. Ναι. Έλα κάτσε. (του έκανε νόημα να κάτσει δίπλα της στο κρεβάτι.)
Ιακ. Τι έγινε;
Αθ. Θέλω να μου εξηγήσεις τα πάντα. Νομίζω μου το οφείλεις.
Ιακ. Είσαι σίγουρη ότι θες τώρα;
Αθ. Ναι σε παρακαλώ. Εχω ανάγκη να μάθω τα πάντα.
Ιακ. Εντάξει Αθηνά μου. Λοιπόν....

Ο Ιάκωβος ξεκίνησε να εξηγεί τα πάντα στην Αθηνά.... Η Αθηνά τον κοιτούσε με δάκρυα στα μάτια.

Αθ. Γιατί δεν μου το είχες πει από την αρχή Ιάκωβε. Θα το περνούσαμε μαζί. Θα ήμουν δίπλα σου. Όπως ήσουν και εσύ.
Ιακ. Δεν ήθελα να σε βάλω σε αυτή την δυσάρεστη διαδικασία Αθηνά μου.. Εξάλλου ήσουν δίπλα μου. Χωρίς βέβαια να το ξέρεις.
Αθ. Τι εννοείς;
Ιακ. Στο νοσοκομείο είχα την φωτογραφία σου δίπλα μου. Είχα πει στους γιατρούς να μην την παρουν. Ακόμα και όταν έπεσα σε κώμα ήσουν εκεί δίπλα μου.
Αθ. Αλήθεια;
Ιακ. Ναι Αθηνά μου. Πάντα ήσουν δίπλα μου.
Αθ. Και πως συνηλθες μετά από τόσους μήνες σε κώμα;
Ιακ. Δεν θα το πιστέψεις αλλά έγιναν έτσι τα πράγματα. Μου το είπε ο γιατρός μου. Λοιπόν όταν ο γιατρός μου πίστευε ότι δεν θα τα καταφέρω ήταν έτοιμος να αποσυνδέσει τα μηχανήματα άρχισα να ψελλιζω το όνομα σου. Ο γιατρός δεν το πίστευε. Μετά από λίγες μέρες άνοιξα και τα μάτια μου....
Οταν πια είχα συνέλθει μου είπε ο γιατρός ότι αν δεν ήταν αυτή η γυναίκα δεν θα είχες σωθεί. Πρέπει να την αγαπάς πολύ. Της χρωστάς την ζωή σου.
Και είχε δίκιο....

Αθ. Ιάκωβε....(και χαμήλωσε το βλέμμα της)
Ιακ. Κατάλαβα... Εντάξει φεύγω.
Αθ. Οχι.. Δεν θέλω να φύγεις.
Ιακ. Τότε;
Αθ. Πρώτον θέλω να έρθεις πιο κοντά μου. Και δεύτερον θέλω να σταματήσεις να βγάζεις βιαστικά συμπεράσματα.

Ο Ιάκωβος την πλησίασε και η Αθηνά κρύφτηκε στην αγκαλιά του....

Την είχε τόσο πολύ ανάγκη αυτή την αγκαλιά. Ήταν το καταφύγιο της.

Η ώρα είχε περάσει ο Ιάκωβος δεν είχε βγει ακόμα από το δωμάτιο της Αθηνάς.

Έτσι ο Μάνος πήρε την απόφαση να πάει να δει τι γίνεται.

Όταν άνοιξε την πόρτα είδε την Αθηνά να κοιμάται μέσα στην αγκαλιά του Ιακώβου. Και ο ίδιος να της χαϊδεύει τα μαλλιά.

Όταν είδε τον Μάνο του έκανε νόημα να βγει έξω.

Μετά από λίγο βγήκε και αυτός.

Μ. Θείε σορρυ που στο χάλασα αλλά πρέπει να συζητήσουμε κάτι. Και οι τρεις.
Ε. Ναι είναι επείγον και θα θέλαμε και την γνώμη σας κύριε Βο. (είπε αυθόρμητα η Ειρήνη. Και κατευθείαν κοκκινισε)
Ιακ. Πως το ξέρεις εσύ το παρατσούκλι μου;
Ε. Συγνώμη μου ξέφυγε. Μου το έχει πει η Αθηνά.
Ιακ. Μην ζητάς συγγνώμη. Δεν με έβρισες κιόλας.... Λοιπόν πάω να πάρω ένα καφέ και έρχομαι να συζητήσουμε ότι θέλετε...

Οσο ο Ιάκωβος κατέβαινε με το ασανσέρ. Ο Μιχάλης ανέβαινε από τις σκάλες..

Και φαινόταν αρκετά θυμωμένος.....