Απρόσμενος έρωτας ❤️

"Οι Αγκαλιές Σας Το Καταφύγιο Μου"

Η Αθηνά ήταν κλεισμένη για ώρες στο δωμάτιο. Δεν βγήκε καθόλου. Μόνο μια στιγμή για να δει τα παιδιά..

Ε. Ιάκωβε τι έγινε; Τι έπαθε η Αθηνά;
Ιακ. Δεν μπορώ να σου πω... Αν θέλει θα σου πει η ίδια.
Ε. Καλά... Εγώ δεν μπορώ όμως να περιμένω άλλο ποτέ θα βγει. Θα πάω να την δω.
Ιακ. Να πάω πρώτα εγώ;
Ε. Όχι. Εγώ θα πάω.
Ιακ. Εντάξει. Πήγαινε.
Η Ειρήνη ανέβηκε στο δωμάτιο, μπήκε μέσα και είδε την Αθηνά να κλαίει.
Ε. Αθηνά τι έγινε; Γιατί κλαις;
Αθ. Είμαι τελικά τόσο χαζή.
Ε. Γιατί το λες αυτό;
Αθ. Γιατί ο κουμπάρος σου με δούλευε ψιλό γαζί. Και εγώ δεν είχα πάρει χαμπάρι..
Ε. Δεν καταλαβαίνω. Θες να μου εξηγήσεις;
Αθ. Θα σου πω. Αλλά θέλω να κρατήσεις την ψυχραιμία σου. Και κυρίως να μην φωνάξεις και ξυπνήσουν τα παιδιά.
Ε. Δεν μου άρεσε ο πρόλογος. Αλλά εντάξει.
Αθ. Ωραία...

Η Αθηνά άρχισε να λέει στην Ειρήνη όλα αυτά που τους είπε ο Γιώργης. Η Ειρήνη δεν μπορούσε να πιστέψει όλα αυτά που άκουγε.
Είχε γίνει κόκκινη από θυμό.

Αλλά προσπάθησε να συγκρατηθεί για χάρη της Αθηνάς.

Μετά από αρκετη ώρα συζήτησης η Αθηνά αποκοιμήθηκε στην αγκαλιά της ειρήνης. Ήταν τόσο εξαντλημενη από το κλάμα.

Η Ειρήνη την σκέπασε και κατέβηκε κάτω.

Ιακ. Πως είναι;
Ε. Χάλια.
Ιακ. Πάω να την δω.
Ε. Οχι μη πας. Κοιμήθηκε. Μετά από τόσο κλάμα εξαντλήθηκε.
Ιακ. Αν πέσει στα χέρια μου αυτό το καθίκι θα τον σκοτώσω.
Ε. Ιάκωβε ηρέμησε.
Ιακ. Δεν μπορώ ειρήνη να ηρεμήσω. Η Αθηνά είναι σε αυτή την κατάσταση εξαιτίας του.
Ε. Το ξέρω. Αλλά πρέπει να είσαι ήρεμος για να μπορέσεις να την βοηθήσεις. Σε έχει ανάγκη τώρα πιο πολύ από κάθε άλλη φορά..
Ιακ. Τέλος πάντων. Θα προσπαθήσω να είμαι ήρεμος. Τουλάχιστον μπροστά της.
Ε. Έτσι μπράβο. Λοιπόν πάω να δω τα μωρά και μετά να φύγω. Να πάω λίγο σπίτι μου. (είπε και γέλασε)
Ιακ. Έχεις δίκιο. Τόσο καιρό σε έχουμε εσωκλειστη εδώ μέσα.
Ε. Δεν με πειράζει καθόλου.
Ιακ. Πάω και εγώ να ξαπλώσω. Καληνύχτα.
Ε. Καληνύχτα.

Ο Ιάκωβος ανέβηκε στο δωμάτιο άνοιξε προσεκτικά την πόρτα και ξάπλωσε δίπλα στην Αθηνά με προσοχή για να μην την ξυπνήσει.

Η Αθηνά τον κατάλαβα και χώθηκε κατευθείαν στην αγκαλιά του.
Ο Ιάκωβος την σκέπασε και την φίλησε στα μαλλιά. Έκλεισε τα μάτια του και κοιμήθηκε.

Ο Ιάκωβος όλο το βράδυ δεν την άφησε από την αγκαλιά του.

Το επόμενο πρωί...

Ο Ιάκωβος ξύπνησε και πήγε να σηκωθεί για να πάει να φτιάξει πρωινό. Η Αθηνά τον κατάλαβε και του είπε.

Αθ. Μην φεύγεις.
Ιακ. Καλημέρα αγάπη μου. Δεν φεύγω πάω να φτιάξω πρωινό και θα ξανά'ρθω.
Αθ. Δεν θέλω τίποτα. Μόνο να με κρατήσεις στην αγκαλιά σου..
Ιακ. Εντάξει αγάπη μου.

Ο Ιάκωβος την εσφιξε στην αγκαλιά του και η Αθηνά έβαλε το κεφάλι της στο λαιμό του.

Ξαφνικά τα μάτια της Αθηνάς άρχισαν να τρέχουν πάλι δάκρυα.

Ιακ. Αγαπη μου γιατί κλαις;
Αθ. Σκέφτηκα ότι αν μου είχες πει τότε την αλήθεια.
Ιακ. Ναι..
Αθ. Αστο. Τίποτα. Δεν θέλω να νομίζεις ότι σου ρίχνω ευθύνες.
Ιακ. Αυτό δεν πρόκειται να το πω ποτέ. Εξάλλου δεν έχουμε πει ότι θα τα λέμε όλα;
Αθ. Αχ βρε Ιάκωβε. Τότε γιατί δεν μου είχες πει από την αρχή την αλήθεια;. Ίσως να μην είχε συμβεί τίποτα από όλα αυτά..
Ιακ. Αθηνά μου στο έχω ξαναπεί. Δεν μπορούσα να σου πω την αλήθεια. Δεν θα άντεχα να σε βλέπω καταρακωμενη,να περιμένεις το πότε θα γινόμουν καλά....καταλαβε με...
Αθ. Συγνώμη...
Ιακ. Δεν θέλω να ζητάς συγνώμη. Θέλω να μου λες πάντα αυτά που σκέφτεσαι. Εντάξει;
Αθ.Ναι αγάπη μου.
Ιακ. Έτσι μπραβο. (και της έδωσε ένα φιλί)
Αθ. Ιάκωβε.
Ιακ. Πες μου.
Αθ. Θέλω να μου υποσχεθείς κάτι.
Ιακ. Τι πράγμα;
Αθ. Ότι δεν θα ξαναφύγεις μακριά μου. Ότι θα με κρατάς στην αγκαλιά σου πάντα. Ακόμα και αν τσακωθούμε. Θέλω να με κρατάς στην αγκαλιά σου. Εχω ανάγκη κάποιες αγκαλιές. Είναι το καταφύγιο μου..
Ιακ. Στο ορκίζομαι Αθηνά μου. Δεν θα σε ξανά αφήσω ποτέ. Δεν πρόκειται να ξανά κάνω αυτό το λάθος στην ζωή μου..
Αθ. Σ'αγαπαω Ιάκωβε.
Ιακ. Και εγώ Αθηνά μου. Δεν μπορώ να φανταστώ την ζωή μου χωρίς εσένα.

Η Αθηνά κόλλησε ακόμα πιο πολύ πάνω στον Ιάκωβο,με αποτέλεσμα η μισή να είναι πάνω του...

Ιακ. Αγάπη μου να σε ρωτήσω κάτι;
Αθ. Ναι.
Ιακ. Πριν είπες ότι έχεις ανάγκη κάποιες αγκαλιές. Τι εννοούσες;
Αθ. Τις δικές σου, της μαμάς μου και τις Ειρήνης μου.
Ιακ. Σε αγαπάει πολύ η Ειρήνη. Σε βλέπει οικογένεια της.
Αθ. Είναι οικογένεια. Μην ξεχνάς ότι έχει βαφτίσει την Μαριλια..
Ιακ. Δεν το ξεχνάω... Να σου πω μιας και ανέφερες την μητέρα σου. Της έχεις πει ότι γύρισα;
Αθ. Όχι. Εδώ καλά καλά δεν ξέρει τα υπόλοιπα που έχουν συμβεί.
Ιακ. Ωραία. Τι θα έλεγες να πάμε να της κάνουμε έκπληξη; Και να πάρουμε και τα παιδιά μαζί μας;
Αθ. Αλήθεια; θες να πάμε Σούνιο;
Ιακ. Γιατί όχι. Θέλω να δω την πεθερούλα μου. (είπε γελώντας)
Αθ. Την ποια;
Ιακ. Την πεθερά μου. Αα συγνώμη έχεις δίκιο. Δεν σε ενημέρωσα.
Αθ. Ποτέ δεν είναι αργά.
Ιακ. Μόλις βγει το διαζύγιο. Παντρευομαστε.
Αθ. Είσαι τρελός;
Ιακ. Μόνο για σένα. Λοιπόν δεν δέχομαι αντιρρήσεις.
Αθ. Ότι πείτε.
Ιακ. Ωραία. Λοιπόν πάω να φτιάξω πρωινό θα φάμε θα ταΐζουμε τα μωρά μόλις ξυπνήσουν και μετά ετοιμαζόμαστε και φεύγουμε για Σούνιο.
Αθ. Μαα
Ιακ. Αυτό που είπα. (και της έκλεισε το στόμα με ένα φιλί)

Ο Ιάκωβος κατέβηκε στην κουζίνα και ξεκίνησε να φτιάχνει πρωινό....