Okuldaki takıntım

[4] Hastane

Leyadan:
Sabah her zamanki gibi çok güzel bir güne uyanmıştım. Hemen pofuduklu terliklerimi giyip banyoya ilerledim. Acilen yüz bakımımı yapıp ve dişlerimi fırçalayıp çıktım çünki saat 07:20 di. Dolabımı açtım ve okul formamı giydim. Saçlarımı tarayıp aşağı indim. Annem koltuğa oturmuş telefonuna bakıyodu.

Leya: "Günaydın anne, abim daha kalkmadı mı? "

Afra: "Hayır, o abim dediğin varlık sabah kendini çekip gitmiş! Ben de seni bekledim kızım. Hadi gidiyoruz! "

Leya: "Ama kahvaltı-"

Afra: "Okulda ben sana bişeyler alırım hadi gidiyoruz. " Dışarı çıktım ve arabaya bindim.

Annemin arkasından gidip arabaya bindim. Hemen okula sürüp hızlıca evden uzaklaştık. 5 dakika sonra hemen okula vardık ve annemle içeri girdik. Niye kimse yok ya?

Afra: "Kızım ben odama gidiyorum, bişey istersen söylersin! "

Annem beni dinlemeden hemen odasına gitti. Ben ise üst kata doğru yol aldım. Merdivenden çıkmamla Tuanayı görmem bir oldu. Yerde yatıyodu. Karşıdan çok göremedim o yüzden hemen yanına gittim. K-Kanlar içindeydi.

Leya: "TUANA AÇ GÖZÜNÜ NOLURSUN TUANA! KİM YAPTI BUNU SANA DAHA İKİNCİ GÜNDEN?! TUANA AÇ GÖZÜNÜ N-NOLUR! " Kendimi tutamadım ve ağlamaya başladım. Herkes bir an toplanmış bize bakıyodular. "NE BAKIYOSUNUZ ARASANIZA AMBULANSI! "

İrem: "Biz bunun gibi varoşa yardım etmeyiz! "

Leya: "ABİİ! ABİ NERDESİN ! " telefonumu evde unutmuştum Tuananın yanına eğilip ağlamaya başladım.

Çağandan:
Leya beni çağırıyodu, hatta çağırmıyor resmen bağırıyodu! Ne istiyo yine bu kız! Hızla odadan çıkıp aşağı doğru ilerledim. Yerde bir kız yatıyodu yüzü görünmüyodu, hemen onun yanına koştum.

Çağan: "T-tuana? " ben yapmıştım EVET BEN YAPMIŞTIM! KIZA DAHA İKİNCİ GÜNÜNDEN OKULU LANET ETMİŞTİM! Onu öyle görünce kanım donmuştu.

Leya: "A-abi ambulansı a-ara l-lütfen! "

Hemen telefonumu çıkarıp ambulansı aradım. Yanına eğildim ve nabzına baktım. Çok şükür halâ yaşıyodu. Cidden bu kadar sert mi dövmüştüm onu? Bunu benden başka kimse bilmiyodu. Çok geçmeden ambulans geldi. Haliyle herkes okuldan çıktı hatta bu olay yüzünden 1 hafta okul olmicaktı. Annem ağlıyodu, Leya ağlıyodu ben ise sadece dona kalmıştı. Onun kanı şu anda ellerimdeydi. Ellerime bakıp bakıp duruyodum ki birden ağlamaya başladım. Evet. Bu kadar sert, duygusuz, vicdansız olan ben ağladım. Hemen Leya ile arabama binip hastaneye sürdüm. Önden ambulans ben ise arkadan gidiyodum. Leya hıçkıra hıçkıra ağlıyodu çünki daha önce buna benzer bir olay yaşamıştık. O zaman bile ağlamamıştım (aklıma "aşk bu mu" filmi geldi aga be). Hastaneye varmıştık. Hemen Tuanayı ambulanstan alıp ameliyathaneye götürdüler. Bişey konuşsalar bile kulağım uğulduyodu. Kalkıp lavaboya gittim ve ellerimi yıkayıp geri geldim. Leya öylece yere bakıyodu. Gözleri kıp kırmızı olmuştu?

Leya: "A-abi kim niye yaptı b-böyle birşeyi?"

Çağan: "B-b-ben... Leya ben y-yaptım.. "

Leya: "N-nasıl? Nedemek ben yaptım?! Abi lütfen ben yapmadım de nolursun! " abime yalvarıcı gözlerle baktım, aynı şekilde de gözlerim halâ kıp kırmızıydı. O ise sadece önüne dönmekle yetindi ve bir yere çöktü. Cidden abim böyle bir şeyi nasıl yapar? Bu kadar mı kötü? Kafamı tutup bunları düşünmeye başladım ki o sırada Alisa, Yağız ve Deniz geldi. Deniz Çağanın yanına geçti, Yağız ve Alisa ise benim yanıma geldi.

Alisa: "Tuana nasıl çıkmadı mı? Ağlama lütfen ağlama. " gözlerim doluydu.

Yağız: "Leya sakinleş sana içecek alıyim mi?"

Alisa: "Yağız sen ıstıyosan Çağana bak sonuçta hiç görmediğimiz bir halde. " Çağanı gösterdim ve hemen yanına gitti.

Yağız: "Çağan toparla kendini dünkü gelen kıza mı ağlican? "

Deniz: "Deme olm öyle baksana ne halde, noldu olm sana? Niye böylesin sen? "

Çağan: " B-ben yaptım... Ben getirdim onu bu hale" ağlamaya başladım ve kafamı arkaya yasladım. Birbirine bakmaya başladılar.

Çok geçmeden doktor hemen odadan çıktı. Leya hemen Doktor'un yanına koştu.

Leya: "Doktor hanım arkadaşımız nasıl? " Abim yanıma geldi ve konuşmasını bekledik.

Doktor: İç çektim ve konuşmaya başladım "Ameliyat düşündüğümüzden de zor oldu. Malesef ayağını kırmış. Alınan darbeler çok sert olmalı ki bu kadar çok yarası var. Kendisi güçlü çıktı. Zor olsa da Tuana hanımı kurtardık. Baya bir zaman yalnız kalmaması lazım. Kendisi psikolojik olarak yıpranmış olucak herhalde, o yüzden bundan sonra yalnız yaşamasını tercih etmem. Kendisini  .... No'lu odaya alıcaz.

Leya: " Teşekkür ederiz"

Doktor: "Ne demek görevimiz. " (her hikayede her Doktor'un klasik lafı sksks)
Oradan uzaklaştım.

Hemen odayı bulmak için koridorlarda bakınmaya başladım. En sonunda bulmuştum. Hemen hiç düşünmeden içeri girdim. Uyuyordu. Melekler gibi uyuyodu. Arkamdan herkes geldi. Leya hemen ağlamaya başladı ve hiç düşünmeden kafasını Yağızın boynuna gömdü. Yağız bana bakıyodu ben ise ona tamam der gibi kafa salladım. Normalde Leyanın bir erkeğe dokunmasına bile karşıyım, ama şu an görüyorum ki ihtiyacı var. Yağız koltuğa oturdu ve Leyayı kucağına aldı.  Ben ise Tuananın yattığı yatağın üstüne oturdum. Benim de Leya gibi gözlerim kızarmıştı. Elini tutmak istiyodum ama bunu kendime izin veremiyodum. En sonunda serumu olan elini tuttum.

Çağan: "Ben nasıl yaptım sana bunu? " Bu tarz şeyler söylüyodum.

Biraz sonra Tuana hafif gözlerini araladı. Bana bakıyodu ve hızlıca elini çekti.

Tuana: "Vurma bana, dokunma bana.. Nolur" yalvarıcı gözlerle bakıyodum, bi taraftan da korkuyodum ve ellerimle kendimi korumaya çalışıyodum.

Kestik!
Bölüm nasıldı?
Bu nasıl olay der gibisiniz sanki?
Diğer bölümde Çağan Tuanaya nasıl davranacak?
Hepsi diğer bölümde...
Oy verirseniz çok mutlu olurum şimdiden teşekkürler!