Love Under The Sunset

56. Baby's Lost and Dad's Recovering

LOREN'S POV...

Wala na yung baby naming mag asawa, ang bilis lang ng pang yayari. saglit lang yun at kinuha agad sa amin sya.

"baby, I'm sorry I didn't save you." sambit ko naman.

"Manang?" Rinig kong familiar na boses.

Humarap naman ako kung saan iyon. Si AA pala iyon.

"Wala na yung baby ko, wala na yung baby namin." Sabi ko naman habang humahagulgol.

"shh, I'm sorry manang. Pero may good news naman." Sabi pa nya sa akin.

Napa kunot pa ako ng noo.

"Anong good news?" tanong ko naman.

"He's doing well manang, may improvements na ang asawa mo." Sagot pa sa akin ni AA.

Laking tuwa ko naman yun at the same time malungkot ako.

Now I realized, God gives and God takes away.
Kaya siguro kinuha agad yung baby namin.
Kasi bumalik na ang asawa ko.

"Talaga? Pwede ko ba sya makita?" Tanong ko naman.

"Ma'am, you're still under observation." Sabi pa ni Nurse.

"My husband needs me the most. Kaya ko sarili ko, I want to see my husband." Sabi ko naman sa kanya.

"Sige na po nurse and doc. Ako na po bahala po sa kanya." Sabi naman ni AA.

"Sige po sir and ma'am, but if you need our help po just tell me lang po ha?" Sabi naman ni Doc.

"Opo doc and nurse. Salamat po ulit." Sabi naman ni AA.

"Tara na AA." Sabi ko naman sa kanya.

"Sige manang ko. Tara na, pero careful lang ha." Sabi pa nya sa akin.

"A-aa I-i knew it. Kaya nawala si baby." Sambit ko naman sa kanya. Habang tuluyan na akong umiyak.

"What is it manang?" Tanong pa nya.

Habang inaalalayan ako umupo sa wheelchair.

"The baby saves his or her daddy. The baby saved my husband." Sagot ko naman sa kanya.

Lalo pa akong humagulgol, dahil wala akong nagawa sa baby namin.
Hindi ko naligtas ang baby namin. Hindi ko na nga naligtas yung daddy nila eh. Hindi ko pa naligtas si baby.

"Shh, don't say that manang. Baka may iba pang dahilan." Sabi pa ni AA.

Alam kong alam nya na ito yung dahilan ng Diyos sa amin.
Pinapa gaan nya lang ang loob ko.

"I know na pinapa gaan ko lang ang loob ko. Alam kong may purpose ang lahat ng ito AA. Lalo na yung mga nangyayari sa amin." Sabi ko naman sa kanya.

Habang patuloy kaming pa punta sa ward ng asawa ko.
Habang papa lapit kami sa pintuan ng ward ng asawa ko.

Nakaka ramdam ako ng saya, at the same time lungkot.

"Manang? are you ready?" tanong pa nya sa akin.

"Y-yes, I-i'm ready." Sagot ko naman.

"Ito na sya manang ko." Sabi naman nya sa akin.

Pumasok naman na kami sa ward ng asawa ko.

Nandun mga anak namin, mga umiiyak. Hindi alam kung dahil ba comatose ang daddy nila. Or baka alam na nila na nakunan na naman ako.

"Mommy/ mommwy." Sabay sabay naman sabi ng mga anak ko.

Nakikita ko sa mga mukha nila yung lungkot. At saya dahil ok ok na ang daddy nila.