Love Under The Sunset

39. Buddy Babies(Luna&Lazzy)

Lito's POV...

Umaga na pala, two days na sa amin itong mag buddy na ito.

"Good morning mga buddy." Sambit ko pa sa mga anak ko na new born at ang liliit nila.

Nakaka gigil, ang cute cute ng mga anak ko.

"Good morning po daddy." Sambit din ng asawa ko habang naka pikit.

For sure na puyat ito kagabi. Umiiyak kita sila eh, nadododo pala sila.

"Good morning po mommy." Bati ko pa sa asawa ko. Sabay halik sa labi nya. "Hmm! Nako naman ang babiesss." Sambit ko din kela Luna at Tabs.

"I'm sleepy pa, pero kaya naman." Sambit pa nya sa akin.

"Shh, sleep ka pa muna. I will handle this muna. Please, wag na makulit ha?" Sabi ko naman sa kanya.

"Thank you langga ko. Ga? Ang sakit ng tiyan ko parang tinutusok.  Tapos I feel the fluids sa ano ko, pero ang lagkit." Sambit pa nya sa akin.

Tumabi naman ako ulit sa kanya, para icheck sya.

"Shh, it's normal langga. You're still bleeding. Malakas talaga yan lalo na at kambal yung nailabas mo. Ganyan ka ba kela Ysa?" Tanong ko pa sa kanya.

"Hindi eh, ok naman ako." Sagot pa nya sa akin.

Maybe she has postpartum na.
Kaya ganun sya, nakikita ko rin sa kanya eh.

"Ga? It's postpartum after birth. Meron naman habang buntis ka. Or minsan simula nung mag buntis ka hanggang sa manganak ka." Sambit ko naman.

Nakaka awa yung asawa ko, hindi ko naman alam anong gagawin ko.

Kasi sya lang din ang makaka tulong sa sarili nya eh.

"Ganun? Anong mga dapat gawin ba?" Tanong pa nya sa akin.

"Help yourself langga ko." Sagot ko naman.

Alam kong kaya nya ito, pero nandito pa rin ako sa tabi nya.

"Basta dito ka lang sa tabi ko ha?" Sabi naman nya.

Hindi ko na alam ang gagawin ko, naiiyak na ako.
Paano kung nawala talaga ako.
Tapos buntis sya, tapos nanganak sya ng wala ako sa tabi nya.

"Oo naman langga ko, buddy mo kaya ako. Magka buddy na nga tayo as friends, magka buddy pa tayo for a life. Mahal na mahal na mahal na mahal kita Loren. Higit pa sa buhay ko langga ko. At never yun magba- bago. Kahit na minsan may toyo ka. Kahit na ang moody moody mo. Kahit na minsan binabato mo ako ng mga dede nung mga bata. Kasi hindi mo maitapon yung mga trophy ko. Hahahaha! Kasi sabi mo achievements ko yun." Sambit ko pa sa kanya.

Hindi ko naman alam anong reaction ang meron sya.
Kasi natatawa na sya, naiiyak pa sya.

Para kaming mga siraulo, kasi mga iyak tawa pa. Tapos mamaya ayan na naman.

"Hahahaah! Ang dami mo naman sinabi langga ko. Paano naman ako, more bato to come langga ko. Sa susunod yung walker na ibabato ko sa'yo tapos stroller. And of course buddy tayo. Gaya nila Ysa at Lean, Luna and Lazzy, and nila Lorein at Mark." Sambit pa nya sa akin.

"Hmm? Promise? Buddy pa rin tayo? Paano kung wala na ako?" Mga tanong ko naman sa kanya. "Hahahaha! Grabe level up na yan langga ko." Sambit ko pa sa kanya.

"Oo naman langga ko, we're forever buddies." Sabi pa nya sa akin. "Ano ba naman yan, hindi ka nga mawawala. Pag nawala ka parang wala na rin ako. Paano na ako? Paano yung promise mo sa akin na hindi mo ako iiwan? At aalagaan mo ako, buddy ko?" Sambit pa nya sa akin.

Parang nag eecho sa sa utak ko yung mga sinabi nya. Lalo na yung word na 'Hindi ko sya iiwan.'

"I promise to you naman langga ko eh." Sabi ko naman.

"Eh, kahit na ba." Sabi pa nya sa akin.

Yumakap pa ako lalo sa kanya.

"I'm sorry.. I'm sorry if I made you cry. I'm sorry kung pinapahirapan kita. Sana nga hindi ko na lang muna sinabi eh. Sana naibalik ko ang nakaraan." Saad pa nya sa akin.

"Hmm? Kasi naman eh! Kasi ikaw eh, pinapakaba mo ako lagi. Araw- araw walang tigil itong utak ko kaka- isip sa'yo. Kung ano na ba ginagawa mo, or kung ano na nangyayari sa'yo. Kung may masakit ba? Kung nagka emergency ka. Kung ano na bang update sa mama ni Mark. Lahat ng iyon langga ko, hindi na nawawala sa isip ko. Naka default na sa isipan ko. Na baka isang araw, wala ka na sa tabi ko. Na wala na yung taong mahal ko. Yung buddy ko, sa lahat ng bagay." Saad pa nya sa akin. Habang umiiyak na naman sya.

Lagi ko na lang sya na stress, araw - araw ko nga syang na stress.

Wala na akong ginawa kundi paiyakin ang asawa ko.

"I'm sorry langga ko. I'm sorry buddy ko." Saad ko naman sa kanya.

Hindi ko naman kasi alam na alam nya na eh.
Na nararamdaman nya lahat, na akala ko hindi nya malalaman.

Mas matalino sya sa akin, mas may alam sya. Ako sa medical lang. Sya halos lahat alam nya.

"Ok na, wag ka na mag sorry. Nilabas ko lang yung nararamdaman ko. Kasi pakiramdam ko sasabog na ako eh." Sambit pa nya sa akin.

Maging ako ay umiiyak na rin.
Kasi nakikita ko na nag dudusa rin ang asawa ko.

'I love you my langga, the love of my Life. My wife, my buddy, the mother of my children. Patawarin mo sana ako sa mga nagawa kong mali at kasalanan.' Sambit ko pa sa isipan ko.

"Tama na please, langga ko sorry na. Aayusin ko na ito, aayusin ko na ang buhay ko. Gaya ng pag aayos ko sa buhay mo. Gaya ng ginagawa mo para sa akin. Patawarin mo na ako buddy ko." Sambit ko pa sa kanya.

"Kain na lang nga tayo, tama na ito ha? Last iyak na natin ito. Pag pinaiyak mo pa ako. Mayayatok kita." Sabi pa nya sa akin.

Natawa naman ako sa sinabi nya.
Maging sya tawang tawa din.

"Ang cute mo langga ko. HAHAHAHA! Ayan masaya na ulit tayo. Kain na muna tayo." Sabi ko na lang.

"Mas Cutie ka kaya." Sabi din nya sa akin.

Humalik halik pa ako sa kanya. Lalo na sa labi nya.

"I love you, I love you, I love you, I love you, I love you." Paulit ulit ko pang sambit sa kanya.

"I love you, more than most langga ko." Sambit din nya sa akin.

Umayos naman na kami ng upo, para makapag ayos na rin ng kakainin.

Tanghali na rin, at pasado tanghali na. Kaya Lunch and breakfast na ito.
Ang dami pa namin nakain.
Lalo na si Loren, pero nakikita ko pa rin na malungkot sya.

Pero hindi ko na lang pianpahalata na nalulungkot din ako.
Para naman confident sya sa sarili nya. At mawala na rin ang kaba nya.

>>> TC...

WAHHHH, BUKAS ULIT BET KONG MAG UD NG UMAGAAA I MEAN MGA ALAS SAIS GANUN.

LOVE YOU ALL MGA BUDDY.😍🥰🤩💅💕💕😘😘😘🤟🤟