Love Under The Sunset

60.

IRENE'S POV...

Kadarating lang namin ni Greggy dito kela Loren.
May drama na naman. Naririnig ko kasi na wala ng time sa mga bata si Loren.

"Ayan na naman best friend mo dear." sambit pa ni Greggy sa akin.

Napa buntong hininga pa ako sa kanya.

"Alam mo ba, kung sa atin yan na ganap. Magiging ganyan ako or ikaw dear. Kaya please be sensitive naman. Ganun talaga, she suffered from miscarriage two times, she almost lost her husband. Muntik na talaga sya maging widow." Sambit ko naman sa kanya.

Bigla naman napa isip si Greg, sa mga sinasambit ko.
Well sa tingin ko nag rereflect naman sya.

"Oo nga dear, I'm sorry dear ko. Hindi ko na ma sasambit mga ganung bagay. Magiging sensitive na ako." Sambit pa ni Greggy.

"Don't say sorry to me, say sorry to Loren. She needs us, as her friend and family friend." Sambit ko naman sa asawa ko.

Naaawa na ako sa best friend ko. Sana hindi naman sya sumuko.

"Loren? Sorry pala." sabi naman ng asawa ko.

"Sorry for what? Anong nagawa mo?" Tanong pa ni Loren. Nanlaki pa mga mata nya." Don't tell me, nag taksil ka? I will sue you Greggy pag sinaktan mo si Irene." Sambit pa ni Loren.

Habang naka halukipkip pa.

"Shh, relax. Hindi ako nag taksil kay Irene. Nag so- sorry ako for being insensitive. Lalo na nung nagka ganyan si Lito, and at the same time you had a miscarriage" Sambit pa ng asawa ko kay Loren.

"it's ok ano ka ba naman. I know naman na ma rerealize mo yung mga ganitong pang yayari. And I know na mas magiging aware ka. Kaya please, don't make a trouble. Just like what happened to my husband." Sambit pa sa kanya ni Loren.

"Yes friend, I will not do that too." Sagot pa ng asawa ko.

Bigla naman nagsi lapitan mga bata.

"Ninang Irene, nining Greggy nasan po sila Luis at Alfy?" tanong naman ni Mark sa amin.

"Ah? nako po, busy pa po sila po eh. Alam mo naman po mga kina- kapatid nyo." Sagot ko naman sa kanya.

"Don't worry inaanak, pag ok sila sa weekend we'll go here na lang para maka play din kayong mga mag kina- kapatid." Sambit din ng asawa ko.

Ngumiti naman si Loren sa amin, huy hindi kami bading ha.
Pero kung lalaki ako, nako ako na mag mamahal kay Loren. Chariz, kayo talaga...

"Ganun po? thank you po ninong ang ninang." Sabi pa ni Mark.

Tyaka naman sya bumalik sa mga kapatid nya.
Lalo naman ngumiti si Loren.

"Huy? Bakit ganyan ka maka ngiti?" tanong ko pa sa kanya.

"Hah? Kasi eh, never mo akong iniwan Irene. Sinamahan mo ako sa ano mang laban. Kahit na alam nating mag kaiba tayo ng pinanggalingan. At ang mga pamilya natin noon ay hindi rin ganun ka close. Dahil alam mo na ang mga political views." Sagot pa ni Loren sa akin.

Lumapit naman ako sa kanya, umakbay pa ako.
Parang mga teenager pa rin kami ano.

"alam mo Lors? Hindi naman nasusukat ang pag ka- kaibigan sa kung anong klaseng partido ng politika yun eh. Always remember this friend, we're both not in the politics. Yet, it's up to you kung papasukin mo ang politics." Sagot ko naman sa kanya.

Lalo naman syang naging emotional, siguro sa mga sinasabi ko ito.
She also suffered from post partum, it's because of her miscarriage.

Hinayaan ko na lang muna sya na umiyak ng umiyak.
Para mabawasan yung baggage sa likod nya.

LOREN'S POV...

Mas lalo naman akong naging emotional sa mga sinasambit nya.
Hindi kasi kami maano sa political colors eh.

And hindi rin kami involved sa politics. Mabuti na lang iba ang landas namin ni Irene.
She took a medicine and Fine Arts.

Ako naman Masscom, kaya ito kaming dalawa. Magka iba man ang landas, we support each other naman.
As friends, best friends rather, as a mother of our children. As a wife of our husbands and as a human being syempre.

"Thank you so much, mare ko, classmate ko, at best friend ko." Sabi ko naman sa kanya.

"Walang anuman Loren. Ang Reg ko." Sabi pa nya sa akin.

"ikaw naman ang Ria ko." Sabi ko naman sa kanya.

Ria and Reg kasi tawagan namin, same na letter R. At kami lang talaga ang may tawag sa isa't isa na ganun.

Pero di namin pinapayagan yung iba na tawagin kaming ganung name.

"Thank you din mare ko. Sana magka baby na kami na babae ni Gregorio." Sambit pa nya sa akin

"You're welcome friend. Of course naman makaka baby girl kayo nyan." Sagot ko pa sa kanya.

"Oum, sana nga thank you friend ko." Sabi pa nya sa akin.

Tumango naman ako bilang sagot nya.
Ang swerte ko pa rin pala, kasi may mga anak akong babae. Samantalang si Irene, until now pinag dadasal nya pa rin ang magka baby girl. Dasal ko rin yun para sa kanya, at sa kanilang mag asawa.

Nag patuloy na lang kami sa kwentuhan at asaran.
Yung mga bata nag lalaro kasama ng asawa ko.

At least masaya na kami kahit papaano.
Ayaw ko na balikan ang nakaraan.
And yung sa amin ni Noli.

Pero nandito pa rin sila dahil bisita namin sila.

... >>> TC....

YAAAYYY AYAN NA BALIK UD NA, WALA NG TWO DAYS EH.

DAHIL AYUN MAY HINAHANAP LANG EME.
AYAN BUKAS TULOY TULOY NA ULIT. SORRY FOR THE LATE UDS NA NAMAN.🥺🥺🥺🥰🥰😭😭😭