I Lost My Gift (COMPLETED)

Chapter 48

  Hint: losters, ito ung sinasabi ko sainyong chapter :) 

A/N: Dahil dalawa na ang nagungulit sa akin na nagbabasa ng aking mahiwagang storya XD Ayun nag UD na ako dahil gusto ko na din silang mapagbigyan kaya ito na. Happy 400 reads guys! thanks sa nag uumapaw na 400. Aba masaya na ako na kahit papaano nausad ang aking storya hahahahaha. Arigatou sa mga nagbabasa at nangungulit sa akin. :) :) ETO NAAAA HAPPY READING!!!! :*

nga pala lagi niyong basahin ang Author's Note ko minsan may mga sinasabi din akong kasama sa story kaya basa basa din :) 

ARIGATOU! 

~Nasha POV~

Nandito pa din ako sa bahay nila Sagi. Tinext ko si TA na di ako makakauwi agad at pumayag naman siya, sinabi ko na din sakaniya ang nangyari at naintindihan naman niya pero hindi pa din siya umalis sa labas. Nakabantay pa din siya.

Gusto ko man siyang paalisin pero siya na mismo nag insist na ayaw niya.

Andito ako para kausapin ng harapan si Sagi. Gusto ko ng mahabang explanation. Gusto ko malaman kung bakit nagawa niya lahat yun. Ginamit niya lang ba ako? Rebound lang ba ako? Takot lang ba siyang mag isa? O baka have fun lang ako at part time?

Sinabi ko na din lahat sa mama niya ang tungkol sa nakaraan namin. At maging siya ay nagulat sa narinig. Never daw nagkwento si Sagi tungkol sa amin. Oo dahil parehas namin gusto. Oo dahil di pa pwede malaman.

Kaya kaibigan lang ang pakilala namin pero ang di ko sukat akalain, na sasaktan niya ako ng ganito.

Damang dama ko yung sakit. Damang dama.ko yung pagwalang bahala niya.

Dama ko ung pambabalewala niya.

Kaya pala di niya sinasagot ang mga tawag ko.noon.

Kaya pala di niya ako tinetext at di niya ako nagrereplyan.

Kaya pala di siya nagpaparamdam sa akin.

Kaya pala minsan pakiramdam ko nilalayuan niya ako at iniiwasan.

Pakiramdam na hindi ako mahalaga sakaniya.

Na parang walang halaga.

Parang wala lang ako sakaniya.

Parang di niya ako girlfriend.

Parang part time lang ako sakaniya.

Parang taong kapag kailangan lang niya. Kapag naalala lang niya.

Kapag kailangan lang niya...

God! Ang sakit sakit po. Ang sakit sakit po maramdaman na hindi talaga ako minahal ng taong minahal ko.

Hindi ako pinahalagahan at ang dali akong binitawan. Ang sakit sakit po God na yun taong pinag laanan ko ng oras. Yung taong dahilan ng kasiyahan ko. Taong dahilan ng lahat ng kulay sa mundo ko. Naging sentro ng buhay ko.

Binigay ko na po lahat e. Puso ko, buhay ko, pagkatao ko. Kahit nga po pag aaral ko muntik ko na pong mapabayaan sa sobrang pagmamahal ko po sakaniya.

Binigay ko na at ginawa ko na lahat para di siya mawala, di niya ako saktan. Para di niya ako lokohin. Ipagpalit. Iwan sa ere. Patayin sa sobrang sakit. Pero bakit po?

Bakit nagawa pa din niya yun sa akin.

Mas masaya siya sa ibang tao kesa sa akin. Noong kami, never pang mangyari na tatawagan niya ako kahit kasama.niya barkada niya  never siyang magreply ng mabilis kapag naglalaro siya. Never siyang magtext ng mabilis kapag kasama niya yung ibang tao.