ZEYTİNDALI

20.KÜÇÜK MUHAMMED

Yüzüme uzun bi süre baktı ne dediğini anlamaya çalışır gibi . Sonra kaşlarını kaldırdı. Bende hareketsiz onu izliyordum . Ağzından çıkanı kulağım yeni duydu sanki. Yeni yeni idrak ettim. Ne sordum ben Allahım? Neden sordum?Hangi yürekle? Kalbim ağzımda atıyordu. "Evet" dese aklımda kelpetenle dahi olsa çıkarabilir miydim?

"Barış mı?" fiile özneyi yakıştırmamış gibi bir hali vardı.

"Sevmez o. Hiç kimseyi. Hiç bir şeyi. Bu güne kadar da sevmedi zaten. Sadece ... Korumak ister gibi bir hali var ama onu da beceremiyor"

Sevmezmiydi gerçekten. Sevgi taşır gibi bi hali olmadığı doğru ama... Belki de biz görmiyoruzdur. Seviyordur.

'Beceremiyor mu?' Barış ,Aslıyı herşeyden sakınıyor . Beceremiyor muydu ?

"Neden sevmez?"

"Onun hayatı değişik . Aslında daha ziyade zor. Öyle egolu göründüğüne bakma o kedinide sevmez. "

" Bir insan hiç birşeyi sevmeden yaşayamaz Aslı. Yanılıyor olamaz mısın?"

"Sevmeden yaşayabilir. Yeterli bi hedefi olsun"

"Nasıl bi hedef?"

"Şuan tam bilemiyorum . Belki vicdan , belki intikam..."

Etraf sessizleşti. Aslında sormak istediğim soru vardı ama daha fazla konuşursam Aslı anlar diye korkuyorum.

Ne evet demişti, nede hayır. Aslı Umut'u bile anlatmıştı bana ama Barışla ilgili bişeyleri ondan öğrenemiyordum.

"E ben bi çay demliyeyim madem " dedim.

"Hay gözünü sevdiğim , demlede içelim." dedi gülerek Aslı.

**********************

Hava kararalı baya olmuştu. "Ne yapalım ?"diye düşünürken . Film izleyelim dedik.

Mısırımızı patlattık , namazımızı kıldık,güzel bi filmde bulduk, uçuşa hazırız.

...

Bir buçuk saattir film izliyorduk . Işıklar kapalıydı . Bi anda pencereden tıklanma sesi geldi. İlimizde aniden doğruluk birbirimize baktık. Bi daha tıkırtı gelince ikimizinde korktuğu gözlerimizden aşikardı.

Aslı hemen telefonu alıp birini aradı .

" Polisi mi aradın?"

Daha bana cevap vermeden karşıdaki kişi telefonu açmış olacak ki onunla konuşmaya başladı.

"Hemen buraya gel , pencereden tıkırtılar geliyor , çabuk ol lütfen"

Telefonu kapatıp konuştu

" Işıkları açma lütfen, biri olmadığını zannetsin."
Başımı onaylar anlamda salladım .

Ben korkuyorum ama Aslının benden çok korktuğu ortadaydı , daha çok korkmaması için korkumu belli ettirmemem lazımdı.

Çok geçmeden kapı çalınca ,
"Ben bakarım sen otur "dedim.

Gelen kişinin erkek olma ihtimaliyle üstümün başımın düzgün olduğuna eminim olup kapıya doğru ilerliyordum ki ,.Ya Aslının aradağı kişi değilse diye düşündüm. Aslının telefonu çalınca ve konuşmalasına bakınca kapıdaki kişinin Aslının çağırdığı kişi olduğunu anladım .

Kapıya doğru yürüyüp kapıyı açtım . İçeri girdiği gibi elini yanağıma koyup " Korkma bak buradayım. İyi misin?" dedi . Bileğini tuttum , yüzünden çekmek için .O kadar sıkı tutmuştu ki daha çekemeden ışıklar açıldı .