22.BÖLÜM

3.5K 237 60
                                    

Sustum...

Gözlerimi çevirip yüzüne bile bakamadım. Bu denli benim içerime işlerken onda neler uyandırdığını merak etsemde bakamadım yüzüne. Bakamazdım. Cesaretin yoktu ki. İlk defa cesaretim olmuyordu birşeye....

Bu nasıl bir his Allahım...

Korkuyordum... Evet evet itiraf ediyorum , korktum. Yüzüme bakıp birşey anlamasından korktum. Rezil olmaktan korktum.

Sahi ? Sevmek rezillik miydi? Bana sorsalar rezillik derdim ama bu kız beni çelişkiye düşürüyordu. Kendine gel Barış.

*********************

Arabayı evimin yanına park ettim. Bir cesaret yüzümü çevirip baktım. Ellerini birbirine , gözlerini de ellerine kenetleyip öylece duruyordu.

Arabadan indim, onun kapısına gittim. Kapıyı açtım . Yüzüme baktı.

" Evim..."

Lafını böldüm.

"Evin mevin yok ! Hemen iniyorsun arabadan."

Bu şekilde onu eve bırakamazdım . Ev arkadaşı var mıydı? Ailesiyle yaşıyorsa , daha yaşanan bu kadar sıcakken açıklayamazdı durumu . Ve daha atlatamamıştı, belliydi.

Ben ... Kendimi tanıyamıyorum. Bu kadar düşünceli olmamaya zar zor kendimi alıştırmıştım. Şimdi , yine nerden çıktı bu?

...

Evin kapısını açtım . Kenarda bekledim . İçeri geçmiyor, öylece arkamda duruyordu. Sinirle kaşlarımı çatıp arkama döndüm .

"Ne bekliyorsun? "

"Aslı gelmeden içeri giremem. Yada beni ona götür ."

"Kes şunu! Çocuk musun sen? "

" Bağırıp durma bana "

Sesinde öyle bir tını vardı ki; Titrek, ürkek... korkmuş... Kıyamıyor işte insan .Birşey diyemiyor.

"Geç sen . Ben onu getirip gelicem "

Yine geçmedi. Hakikaten sinirleniyordum . Onu beklemeden merdivenlere yönelip inecekken . ..

" Gitme..." dedi.

Gitmeyeyim mi ? Döndüm. Eve girmişti ama kapıda durmuştu.

" Ne yapayım?"

"O gelebilir zaten arabayla. Burada kal . "

Bu sözlerin bu kadar hoşuma gitmesi de neyin nesiydi? Yanında olmamı mı istiyordu? Bana ihtiyacı mı vardı?

Kapıya yönelip içeri girmeye yeltendim.

"İçeri gelme" dedi

Acaba bu kız iyimiydi. Şoktan bişey mi oldu. Devreleri falan mı yandı?

Gözlerimi kapatıp nefes çektim. Sinirlenmeöek elde değil artık.

"Derdin ne senin ? İyi misin bişey mi oldu. Kafana falan darbe mi aldın . Noluyo kızım?"

İçeri girip kapıyı kapattım . Kolundan tutup zorla, çekiştirerek oturma odasına götürdüm. Elini itip oturdu. Başını yere eğdi.

Çıktım odadan. Mutfağa gidip süt ısıttım . Sonbahardı ama güneş batınca hava kışı andırıyordu. Üşüdüğümü hissedince ,Odama çıkıp bir hırka aldım üstüme geçirdim.

O da üşüyor mudur? Üşüyordur . Bir tane de elime alıp, aşağı indim .

Bu ilk ve son olacak . Şuan yardıma ihtiyacı var. Ona yardim etmezsem vicdanım sızlardı. Ama irademi kaybetmeyeceğim. İlk ve son Barış . İlk ve son.

ZEYTİNDALI Hikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin