Selamün aleyküm ...
Öncelikle ben sizden yine dua istemeye geldim:(
Lütfen şu yazarınıza dua edin. Biliyorsunuz üniversite sınavına girdim ve kazanamama ihtimalim var. Lütfen , rica ediyorum bana dua edin.
Şimdi gelgelelim bölüme ...
Barışla Amine dolu bir bölüm oy ve yorumlarınız, fikirleriniz çok önemli . Boş geçmeyin lütfen.
Saygı ve sevgilerimle
Selam ve dua ile
*********************
"Başka biri ?"
Yüzüme bakıyordu.
"Sen benim karımsın Amine!"
Karısı mı? Ben onun karısı olduğum için mi başka insanlar istediği gibi ona dokunuyor ve Barış Bey(!) buna izin veriyordu.
Elimi omuzuna koyup hızla ittirdim. Kapıya yönelirken
"Bırak bu saçmalıkları ve bir daha kapıma gelme." dedim
Kapıdan girer girmez beni kolundan tutup geri çekti ve fırtınada sarsılan bir ağaç gibiydim , rüzgar ne istese o oluyordu. Kolunu çekiştirip önünde durdurdu.
Kızgın bir şiş gibiydi. Beni yakacaktı , belliydi.
"Beni seviyorsun!"
Sesi sinirliydi . Söylediği şeyi kabul etmememi bekliyordu . Kalbim devriliyordu. Yüreğim büyüyor ve içime sığmıyordu sanki. Korku , içimde patlayan bir volkandı.
Dalga geçer gibi güldüm. İstanbul beni iyi oyuncu yapmıştı.
"Ne yapıyorum?" dedim kaşlarımı kaldırmayı ihmal etmeden .
O da gülümsedi. Gülüşü tehditvariydi.
"Seviyorsun " dedi. Sesi kısıktı.
"Güldürme beni Allah aşkına!"
İçimle dışımın birbiriyle alakası yoktu. Ona olan duygularımı bilmemeliydi. Bu onurumu zedelerdi. Benim sevgim laf edlemezdi. Ettirmezdim.
"Sen değilmiydin 'sana birşey olursa dayanamam' diyen? "
Kaşlarımı çattım.
Demiştim... Ayağını öyle şişkin görünce , kesileceği yalanını söylediğinde söylemiştim.
"O vicdanımın rahatsızlığındandi" dedim. Yalan değildi , vicdanımın da rolü büyüktü. O cama tekmesini , benim fotoğrafımın koca bir poster olması dolayısıyla geçirmişti.
" Peki ya Sinemin bana dokunması neden canını acıttı. En son yanağıma dokunduğunda, ağladın. "
Gözyaşlarım... Beni ele veren bir haindi.
"Ona mı ağladığımı düşündün gerçekten? " dedim. Hâlâ ciddiye almıyor gibi yapıyordum.
Gözlerime baktı. Öylece çöllerime dikti karalarını.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
ZEYTİNDALI
EspiritualNe nane ne karanfil , vicdan kokmalı insanın nefesi... Yüreği kavrulana dek sevmeli, Sevmeli ki bağıra çağıra haykıran vicdanını dinlemeli.Sevmeli ki evren merhamet duygusu ile yoğrulmalı ,dünya barışa bulanmalı... Umuttur; Birgün bir Zeytindalı uza...