ZEYTİNDALI

GELECEK BÖLÜMLERDEN ALINTI

*********************

Ne kadar acımasız bir dünyadayız ... Hayatımızın ilk darbesini kendi, kendimize birini severek vuruyoruz.
Bir insan, bir eşya bir hayvan ...
Sevdiğimiz bizimleyken hiç kimse bize zarar veremez sanıyoruz .O nasıl olsa arkamızda dimi?

Yavaş yavaş daha çok sevmiyorsun , içten içe fethediyor seni . Aklında besliyorsun ama fark etmiyosun . O orda öylece büyüyor. Sonra mı? Sonra bu defa yüreğine işliyor, inceden inceye ....

Gün geçtikçe ,sedef hastalığı gibi çoğalıyor sende ,bürünüyorsun ona, zaman ilerledikçe ilerliyor ve günlerden birgün aklına bi düşünce geliyor "Olmazsa olmaz" diyorsun , işte o gün kendinden geçiyorsun ,Onun uğruna kendinden geçiyorsun.

Herşeyim , diyorsun.
Sonra o herşeyin dediğinden bi darbe yiyorsunki ; sen ateşe atlarken seni tutup geri itse ve o ateşe senin yerine kendisi atlasa bile aklında hep bi "acaba " kalıyor . O sana ihanet edince sen kendinden nefret edıyosun . Se "O sevdiğimden , nefret ediyorum" diyorsun ama sen zaten o olmuşsun, bilmiyorsun .

Sen kırıldıkça içine atıp Kotanı doldururken insanlar sana " kalpsizsin" gözüyle bakıyor ama içindeki fırtınaları kimse duymuyor. En ağırıda ne biliyor musun O da bilmiyor .

Senin yüreğine benzin döküp ateşe veriyor ama senin kalbin hâlâ içinde "o var " diyor , ona zarar gelmesin istiyor.

Kendine küsüyorsun , kalbine küsüyorsun, kırılıyorsun ama kalbinden söküp atamıyorsun onu.

Yaraların en derinlerinden, açıyor yüreğine. " O ,bana açtığı yaralarımı iyileştirebilirse belki yine güvenirsin" diyo yüreğin ama aklın"asla " diyiyor .

Aklınla kalbin arasında öylece zikzaklar çiziyorsun...