JIA POV
Katatapos lang ng morning training at nandito kami sa dorm. We are just waiting for some of our teammates na nagbibihis pa lang.
Nang matapos lahat, we all walk na going to the cafeteria. While eating, biglang dumating si Miguel at naghahanap ng mauupuan.
But all the tables were taken. Kaya niyaya ko na lang na sumabay sa amin. At masama ang tingin ng teammates ko. Eh kawawa naman yung tao walang makainan.
MICH: "Naghahanap ka talaga ng gulo Morado."
Mahinang sabi ni Mich para hindi marinig ni Miguel. Then umupo si Miguel sa tabi ko. Tahimik kaming kumain lahat.
Then, maya-maya dumating si Beatriz. Hindi niya napansin na katabi ko si Miguel kaya nagulat siya ng makita ito.
Ibinagsak niya ng malakas ang hawak na pagkain at sabay walk out. She is angry. No, she is furious.
Lahat ng teammates ko ay napatingin na lang sa nangyari. Si Mich umiiling lang. Ito ata ang sinasabi niyang gulo kanina.
Hindi naman yun yung intention ko eh. Ano ba ang masama sa ginawa ko? Naawa lang naman ako dahil wala siya maupuan. Masama na pala tumulong sa kapwa ngayon.
MIGUEL: "I'm sorry, hindi na dapat ako umupo pa rito."
JIA: "Hindi mo kasalanan yun."
MIGUEL: "Mukhang nagalit siya kasi magkasama tayo."
JIA: "Ok lang, ako na bahala dun."
Then, tahimik na kaming kumain lahat. Walang gustong kumibo, kaya katahimikan ang namayani.
After kumain, unang nagpaalam si Miguel. Then, sumunod ang mga teammates ko. Kanya kanyang alis na din sila. Mukhang galit din sila sa ginawa ko.
Hanggang maghapon walang kumikibo sa team. Natapos ang training, dinner ganun parin cold treatment sila sa akin.
Si Beatriz hindi rin nag text or tumawag. Usually pag nainis siya hindi natatapos ang araw na hindi ito nakikipag reconcile sa akin.
Kahit ako yung mali, siya ang magsosorry. But this time is different, mukhang napuno siya.
So I lay down on my bed and go to sleep with a heavy heart.
BEA POV
I'm here sa isang park, nagpapahangin at naglalabas ng sama ng loob. Paano akala ko, ok na kami ni Jia. Pero ayun si Miguel na naman ang katabi.
Hindi ko alam kung nananadya ba siya. O sadyang wala lang talaga siya
paki-alam. Lagi na lang siya ganyan.Minsan nakakainis na, kasi ako na lang lagi nagpaparaya pag nagkakatampuhan kami.
Lagi kaming ganito ni Jia. Away bati, away bati. Madalas na pag-aawayan namin it's Miguel again and again.
Ma pride ako ganun din si Jia. Kaya talagang lagi kami nagtatalo pag nag-uusap.
After an hour bumalik na ako sa Ateneo. Dumiretso na ako sa library. Hindi rin naman ako nakapag focus dahil si Jia parin laman ng isip ko. Kaya I decided na lang to go home at doon magpalipas ng oras.
Then, my dad enters the room.
DAD: "Princess mag Mall tayo ngayon dun tayo magdinner nagyayaya ang kuya Loel mo."
BEA: "Ok dad, bihis lang ako."
Then pagbababa ko nakabihis na sila. Hindi naman sila excited.
It is already 6 pm ng makarating kami sa mall. We headed directly dun sa restaurant na pina reserved ni kuya.
BINABASA MO ANG
PHOTOGRAPH (JIBEA)
FanfictionWhere memories lingers on. Where time remains still. Where things can't be changed. Where moments remains forever. Where everything can't be undone. Where possibilities are realities. It is in photograph, where memories last a lifetime.