JIA POV
Nang magising ako, the scent is familiar. Isa lang ang may ganitong amoy, si Bea.
Kaya nagmulat ako ng mga mata kaso lang biglang sumakit ang ulo ko. And that leads me to close my eyes once more.
"Sxxt, bat biglang sumakit ang ulo ko."
Only then, I realized na uminom pala ako kagabi and Mich was trying to stop me. Pero hanggang dun lang naalala ko. Wala nga ako maalala sa conversation namin ni Mich.
Pagmulat ko ulit, hindi nga ako nagkamali. Katabi ko si Bea, at nakahiga ako sa chest niya at nakayakap pa ako sa waist.
"What is going on here? Bakit kami magkatabi at yakap yakap ko siya? At bakit ako na sa bed niya?"
Then, tumingin ako sa higaan nina Mich at Jho wala na sila dun. I take a look at the clock, it is already past 6am.
JIA: "Oh no, nagising na sila. So it means nakita na nila na andito ako sa bed ni Bea. Lagot na."
Then, I look at Bea ang sarap ng tulog niya. Ang gandang gwapo pa rin kahit tulog. Ang sarap sana niyang halikan.
"Nako Jia, nabuking na kayo ni Mich at Jho, paghalik pa kay Bea yang inaatupag mo." (bulong ng isip ko)
Kaya ginalaw ko balikat ni Bea para gisingin siya.
"Ano ba naman kasi nangyari at na andito ako sa bed ni Bea? Hindi kaya bumangon ako at pumunta sa bed niya? Nalasing ata ako kagabi kaya di ko na pinag-isipan ang ginawa ko."
Ang sakit ng ulo ko ayaw ko na mag-isip. Lagot na talaga kami ni Bea nito. Hayan kasi Jia inom pa ng marami. Ayan tuloy napahamak ka na.
"Paano ko to ipapaliwanag sa teammates namin. Ano na lang ang sasabihin nila sa amin ni Bea. Isa pa, hindi pa kami officially hiwalay ni Miguel. Gosh, hindi ka kasi nag-iingat Jia eh."
Naka tatlong tap na ako sa balikat ni Bea pero hindi parin nagising. Kaya niyugyog ko na siya sa balikat.
JIA: "Bey, gising. Gumising ka na please."
BEA POV
Ang sarap ng tulog ko ng maramdaman kong may umaalog ng balikat ko.
Pagmulat ko, it was Jia. It seems like she is freaking out.
JIA: "Thanks be to God. Wala na si Mich at Jho sa bed nila. Pag gising ko, I am already here in your bed. For sure nakita nila tayong natulog na magkatabi. Ano na gagawin natin?"
Nagulat ako kasi, she is freaking out. I was just watching her actions and the expressions of her face.
"Wala siyang maalala sa mga nangyari kagabi kaya nagwoworry siya sa maaaring nakita ni Mich at Jho."
I wanted to laugh with her reaction kasi alalang-alala talaga siya. Pero pinipigilan ko lang. Then, something came out in my mind.
Pagtritripan ko muna si Jia.
BEA: "What! Nakita tayong magkatabi? Bakit ka nga pala dito sa bed? Dito ka ba sa tabi ko natulog?" (I restrain myself from smiling sa naisip kong kalokohan)
JIA: "Ano, ano kasi... Nagising na lang ako, andito na ako sa bed mo at... nakayakap ako sayo..."
Nauutal niyang paliwanag sa akin at kinakabahan na siya.
BEA: "Patay na. Paano ka naman napunta sa bed ko?"
JIA: "Eh hindi ko na maaalala. Ang alam ko lang kagabi uminom ako tapos... yun lang. Ano na gagawin natin?"
Then, akma siyang tatayo at aalis na ng bed. Kaya hinatak ko siya pabalik pahiga sa dibdib ko.
JIA: "Ano ka ba Bea, bumangon ka na diyan. Kailangan pa natin mag-isip ng paliwanag."
BINABASA MO ANG
PHOTOGRAPH (JIBEA)
FanfictionWhere memories lingers on. Where time remains still. Where things can't be changed. Where moments remains forever. Where everything can't be undone. Where possibilities are realities. It is in photograph, where memories last a lifetime.