JIA POV
Buong Saturday ko ay nagugol lang sa family gala. Dumating kasi sina Lola kaya ipinasyal na namin at sa labas na rin kumain.
Kung saan saan kami nakarating. Kung anu-ano na lang ginawa namin. Pero hindi ko sila kakitaan nang kapaguran.
Buong magdamag din hindi nagparamdam si Bea. Ilang beses ko siya tinawagan pero out of coverage.
Ang sabi niya kasi sa huling text niya bigla daw sila pinapauwi nang province. Nakakainis siya, bakit di ko siya makontak.
As time passes by, at wala paring message from her, I get more frustrated.
Baka kasi naglandi na naman yun. Huwag ko lang talaga malalaman na naglandi siya, sasapakin ko talaga siya gaya ng pinsan ko. Hindi lang labi niya ang puputok pag nagkataon.
Ano na kaya nangyarin dun? Hindi ako makapagfocus maghapon at hindi ko rin na enjoy ang maghapon na gala. Paano ako mag-eenjoy, si Bea kahit text wala.
May frustrations were getting worst. Kaya nagbukas na lang ako nang Twitter at nagbasa nang mga tweets. And also hoping na nagpost siya sa Twitter account niya.
Kaya lang 3 days ago pa ang last tweet niya. I just keep on scanning the tweets at tumambad sa akin ang isang napakagandang photograph na nagpangiti sa akin.
It was a picture of me and Bea together. I was carrying her nang bridal style. It was after we won the game that day that I carried her.
It may not be perfectly taken kasi may nakaharang, yung isang anggulo kasi andun si Mich, the other one andun si Kim. None may have taken it perfectly, but it was a perfect moment.
Flashback....
I was held gatorade player of the game. During the interview, my teammates as usual ay nanggugulo at nangungulit lalo na si Pongs and Wong.
But what made me startled while speaking was when Bea gets near me at bigla akong inakbayan sa balikat.
She looks at me bago tumingin sa camera. Then, she turns to me and gave me a kiss in the cheek.
BEA: "I love this girl, she is gold. Best setter and best player indeed."
Sabay alis na parang walang nangyari. Then, sunod sunod na nagkiss ang iba pang mga teammates ko.
After the interview ay lumapit ako sa kanya habang kinakanta ang school hymn. I kiss her in the cheek at inakbayan naman niya ako.
Pagkatapos ng kanta, bigla siyang bumulong sa akin.
BEA: "Buhatin mo ako babe."
Kaya napatingin ako sa kanya. Nagpapalambing ang bakulaw. Kaya hindi ako nagdalawang isip na buhatin siya.
I carried her nang Bridal style going to the dug out. Enjoy na enjoy siya sa pagpapakarga na parang bata, akala siguro niya ang gaan gaan niyang buhatin.
Hindi pa kami nakakalayo ay ibinaba ko na siya. Kasi maraming lumalapit para magpapicture.
Bago pa tuluyang lumapit ang mga magpapicture ay bumulong siya.
BEA: "Thanks. I love you babe."
Nginitian ko na lang siya kasi nakalapit na yung mga magpapapicture.
After nang picture picture ay nauna na akong pumasok sa dug out. Marami pa kasing magpapapicture sa kanya kaya iniwan ko na.
Pagpasok ko sa dug out, inulan ako nang tukso, hindi dahil sa POG ako kundi dahil sa ginawa ni Bea during the interview.
BINABASA MO ANG
PHOTOGRAPH (JIBEA)
ФанфикWhere memories lingers on. Where time remains still. Where things can't be changed. Where moments remains forever. Where everything can't be undone. Where possibilities are realities. It is in photograph, where memories last a lifetime.