PHOTOGRAPH (JIBEA)

PART 2.30 FAULT

BEA POV

After everything i have heard from Jia's relatives at kay Triztan as well as everything i have seen in the house, I felt so hurt. So badly hurt.

Kaya tumakbo ako papalabas ng bahay at hindi alam kung saan ako tutungo. Basta tumakbo na lang ako ng tumakbo papalayo.

I just wanted to ran away from them, from all of them. I want to ran away from the pain.

Habang tumatakbo ako palayo, ay kasabay na tumutulo ang mga luha ko. Hindi ko na kayang pigilan pa.

Hindi ko alam kung saan na ako nakarating at kung saan ako dinala ng mga paa ko.

Nang mapagod na akong tumakbo, napahinto ako sa harap ng malaking puno.

Itinukod ko ang dalawa kung kamay doon sa puno at pilit binubura sa isipan ko ang mga pangyayari sa loob ng bahay.

Ayaw pa rin tumigil ng mga mata ko sa pagluha. At kasabay na naninikip ang dibdib ko sa sobrang sama ng loob.

Kaya pinagsusuntok ko yung puno sa harapan ko para doon ko mailabas ang lahat ng sakit at galit na kanina pa gustong kumawala.

"Why Jia? Bakit ka nagsinungaling sa akin? Bakit hindi mo sinabi na ikakasal ka na?"

"Paano mo akong nagawang lokohin ng ganito? Bakit mo ito nagawa? Ang sakit eh, ang sakit, sakit."

"Anong dahilan mo para gawin to? Akala ko ba mahal mo din ako? Minahal mo nga ba talaga ako or lahat yun pagpapanggap lang gaya ng sabi ng pinsan mo?"

"He was right. Hindi mo naman talaga tipo ang mga kagaya ko. You hated my guts back then. Ito na ba ang kabayaran sa lahat ng mga pagkakamali ko noon?"

Then, I keep on pounding my fist on the tree in front of me. Hindi ko maramdaman yung sakit ng pagkakadulot ng pagkakasuntok ko.

"Mas masakit ang sugat na dulot ng mga narinig at nasaksihan ko kanina.
Wala ng mas sasakit at mas hihirap pa dun."

Then, naramdaman kong may biglang yumakap sa akin mula sa likuran. Amoy pa lang, alam ko na kung sino ang yumakap sa akin.

Kahit kailan nakatatak na sa akin ang amoy ng isang Jia Morado. But I am too hurt for what had happened. So instead of hugging her back, I keep on resisting to be away from her embrace.

Kaya lang habang lalo kung nilalabanan or nilalakasan ang pagkalas ko sa yakap niya lalo lang niyang hinihigpitan ang pagkakayakap sa akin.

Sa una ay pilit ko kumawala kaya lang kalaunan ay bumigay na rin ako. Naubos na rin kasi ang lakas ko kakatakbo at kakaiyak.

Biglang naglahong parang bula ang buong lakas ko mula ng marinig kong ikakasal na si Jia.

JIA POV

Nandito ako ngayon sa harap ng isang malaking puno. Dito ako dinala ng mga paa ko kakahabol kay Bea.

Paano bigla niyang sinuntok ng malakas ang table kaya nasira ito at tumakbo siya palabas ng bahay.

Habang tumakbo, nakita ko pang dumugo yung kamao niya dala ng malakas na pagkakasuntok niya sa table. Kaya nag-alala ako.

Kaya lang ang lalaki ng mga habang niya at ang bilis pa nang takbo kaya nahirapan akong sundan siya.

I know she was hurt dahil sa mga narinig niya at nasaksihan niya kanina sa loob ng bahay.

Kaya ng maabutan ko siya, I saw her punching the tree in front of her. Dumudugo na yung kamay niya pero hindi pa rin siya tumitigil sa pagsuntok sa puno.