PHOTOGRAPH (JIBEA)

PART 2.24 FOR YOU

BEA POV

I am here in my car dahil naiwan ko yung phone ko. Pagkakuha ko ng phone, may biglang kumuha ng atensiyon ko sa tapat ng kotse. May babaeng sexy at maganda na nagtanong.

Pagtingin ko sa kanya, biglang lumapad ang ngiti niya. And I'm used to that. Halos lahat naman ganyan ang nagiging reaksiyon pag nakikita ako.

Sadyang si Jia lang ang sumisingkit ang mata pag nakikita ako. At madalas ako sinusungitan. Hindi ata nainform si Jia na si Bea De Leon ako kaya ganun na lang siya sa akin. Pasalamat siya mahal ko siya.

Then, biglang nag-ayos ng buhok ang sexy-magandang babae. May balak mag pabebe to sa akin eh. Type ako neto.

BEA: "Yes?"

GIRL: "Bea De Leon right?"

Paninigurado niya, just to be sure na hindi siya nananaginip lang. Pagtripan ko muna to buti na lang maganda at sexy siya.

BEA: "Oh, wrong. I'm not Bea de Leon."

Pagdedeny ko. She looks so fascinated and amused. Alam niyang pinagtritripan ko siya. Kaya ngumiti siya.

GIRL: "Of course. You are Bea De Leon, I've seen you play for the Lady Eagles. Sino ba naman ang hindi makakakilala sa isang Bea de Leon?! I'm actually a fan."

BEA: "Yeah. You're right, I'm Bea De Leon. You are saying something awhile ago?"

GIRL: "Ow, I was just asking about the way going to the park?"

So I told her which way to go para hindi siya maligaw. And she was thankful and at the same time kinilig. Hindi rin maialis ang mata niya sa pagtingin sa akin.

"Type talaga ako neto. Kung ako pa rin ang dating Bea, malamang pinatulan ko na talaga to. Ang ganda at sexy pa niya." Bulong ng isip ko.

"Nako Beatriz, yung utak mo pag ikaw nahuli ni Jiababe lagot ka na naman. Lagot ka talaga."

Pero bago pa matapos ang nasaisip ko biglang may tumawag sa akin. Actually may sumigaw ng pangalan ko. Boses pa lang alam ko na kung kanino galing.

JIA: "Isabel Beatriz Paras De Leon!"

BEA: "Patay na. Galit si boss, full name pa talaga." Bulong ng isip ko.

Kaya nataranta ako at nagpaalam na ako bigla sa kausap ko.

BEA: "I'm sorry but I have to go."

Umalis na yung babae after magpasalamat sa akin at todo ngiti pa.

Then, lumingon ako kay Jia ng ubod ngiti. Kunyari hindi ko narinig ang pagbigkas niya ng pagalit sa pangalan ko kahit natataranta ako. Di ko pinahalata sa kanya.

So I smiled at her pagkatingin ko sa kanya ng magtama ang mga mata naming dalawa.

Yun lang inirapan ako at isinara ang pinto. Ang sama ng ugali ni Jia Morado kapag may mood swing. Meron ata to ngayon.

Mahaba habang paliwanagan ito. Pumunta muna ako sa likod ng kotse. Kinuha yung tatlong roses na nilagay ko dun kanina bago kami umalis ng ateneo. Dapat ibibigay ko to sa kanya pag uuwi na kami.

Pero mukhang mapapaaga kaysa sa inaasahan ko ang pagbigay ng bulaklak. Buti narin pala at may dala, sabay pambawi na rin.

Pag bukas ko ng pinto nasa sala ang mga magulang niya. Nakaupo siya sa pang isahang sofa. At lukot na lukot ang mukha, nagselos na naman to.

Lumapit ako sa kanila at umupo katabi ng sofang inupuan niya. Tinatago ko pa rin yung roses.

PAPU: "Maiwan na muna namin kayong dalawa. Mukhang mapapalaban ka. Nalugi ang itsura eh."