Unighed

Bölüm 1: İlk Mesaj

Güneş doğarken, ışınları dans ede ede gelip aydınlatmaya çalışırken Bjergtop köyünü, bir uçurum kenarında ağaca yaslanmış kitap okuyan biri vardı. Bu kişi sarı ile kahverengi renkleri arasında kalmış saçlara ve yeşilin en açık tonu gözlere sahipti. Açık teni ile beraber ona çarpan güneş ışınları, saçlarının ve gözlerinin parlamasına neden oluyor ve ileride çok yakışıklı olacağını gözler önüne seriyordu.

Çocuk kalın kitabın son sayfasını da bitirince kitabı yanına yavaşça koydu ve şafağın güzelliğine doğru bakıp düşündü. ''Acaba bu tür kitaplarda anlatılan adam ve kadınların gücü yazdığı kadar var mı? Peki Tanrılar? Onlar ne kadar güçlü acaba?" diye sordu kendi kendine. ''Unighed, çok büyük ve esrarengiz bir yer. Vardır herhalde, olmasa niye yazsınlar ki?'' diye kendi sorduğu soruya çocuk yine kendi cevap verdi. Garipti.

''Az kaldı, 12 yaşımda bende bir okula girip, çok çalışıp güçleneceğim!'' hırsla konuşurken, uçurumdan ileriye doğru bakmaya başladı. Fark etmese de güneş çoktan doğmuş ve yükselmeye başlamıştı. Çocuk fark etmese de bir adam uçuruma doğru yaklaşmaya başlamış, yeterince yaklaşınca durup bağırmıştı. ''Forlad hadi gel, kahvaltı hazır.'' Küçük çocuk, sesi birden duyunca irkilmiş ve yavaşça arkasını dönmüştü. Döndüğünde gördüğü adam ise iki metre boylarında geniş omuzlu, yapılı, siyah kısa saçlı ve siyah gözlü bir adamdı. Sakalları ve bıyığı yeni kesilmiş gibi gözüküyordu. Çocuk, Adamı tanır tanımaz gülümsedi ve ''Tamam baba geliyorum'' dedi.

Ayağa kalktı,kitabını aldı,üstünü silkeledi ve önüne gelen sarı saçlarını geriye itti. Babasının arkasından koşarak ona yetişmeye çalıştı. Yetiştiğinde soluk soluğaydı ve babası ile kendisi sık nefesler alarak yürüyorlardı. Babası '' Sen sabah sabah kitap mı okuyordun Forlad?'' diye sordu. Bunu sormasının nedeni çocuğunun, günün büyük bölümünü uçurumun ucunda ki ağacın altında geçirmesi ve kitap okumasıydı. Bunu bilse de sabahları da mı okuyor diye meraklanmıştı.''E- evet baba, kitap okuyordum.'' dedi çocuk. Yolda yürürken nefessiz kaldığı için cümlenin içinde bazı kelimeleri yutmuştu ama babası anlamış ve yüzünde bir gülümseme belirmişti. Neredeyse 6-7 yaşında okumayı çözdüğünden beri köyün kitaplarını alır her gün okurdu bu küçük çocuk. '' Neredeyse 12' ye gireceksin, okumayı çözdüğünden beri her gün kitap okuyorsun. Sıkılmadın mı?'' diye sordu babası çocuğuna, yüzünde bir gülümseme ile.

"Sıkılmadım baba. Biliyorsun insanların dantian' ı 12 yaşına kadar açılıyor, açılmazsa... Biliyorsun ki benimki daha açılmadı. Açılmadığı için bende kendimi seviye atlama yönünde geliştiremediğim için zekamı geliştirmeyi uygun buldum. Hem bazen eski güçlü insanlar ve dövüş sanatları ile ilgili kitapları okurken heyecanlanıyorum. Ama artık bu köyde okuyabileceğim bir kitap kalmadı. Sonuncusu da bu sabah bitti.'' deyiverdi Forlad.

Babası duydukları karşısında şaşırmıştı çünkü oğlu kendin yaşıtlarından daha olgundu ve güzel bir konuşma tarzı vardı. Ayrıca köydeki bütün kitapları okumuştu! Burada çeşit çeşit kitap vardı. Hayvanlar, gelişim yolundan ki insanlar ve hayvanlar, teknikler, araç gereçler, simya ve simya malzemeleri, yiyebileceğimiz yemekler ve konuşma lisanı ile ilgili bile kitap vardı ve bunların hepsinin toplam sayısı 1500'ü geçiyordu! Adam nasıl hepsini bitirebilir diye düşündü içinden.Babasının şaşkınlığını gören Forlad, gülümsedi. Biraz daha yürüdükleri zaman babasının durduğunu görünce önüne baktı ve evinin kapısını gördü. Evi görünce kapının önünde durdu. Her ne kadar yıllardır bu yolu yürüyor olsa da ona hep uzun gelmişti. Ama o yenide buna deyeceğini düşünüp yürürdü. Her zaman yürüdüğü bu yolda bacakları sızlamazdı ama Şu anda ise bacakları sızlıyordu. Garip..