Unighed

Bölüm 2 : İlk Mesaj(2)

Kapıdan içeriye girdiğinde 2 katlı evin salonunda bir kadın bazı yemekleri masaya yerleştiriyordu. Çocuk ise bu kadını gördüğünde gülümsemişti. Ev aşırı büyük olmasa da, üç kişi için büyüktü. Sade olan bu ev oldukça sıradandı. Kapıdan girdiğinizde karşınızda salon, salonun sağ tarafında mutfak, salonun sol kısmında ise üst kata çıkan merdivenler vardı. Merdivenlerden çıktığınızda ise karşınıza 4 kapı çıkıyordu. Bu kapıların biri çocuğun odası,biri lavabo ve banyo, biri yatak odası, diğeri ise misafir odasıydı.

Çocuk annesinin koşuşturmasını bir daha görünce gülümsedi. Annesi 1.90 boylarındaydı. Açık kahverengi saçları sallanıyor ve uçuşuyordu, saçlar ile uyumlu olan açık yeşil gözleri, ufak bir yüzü, ince dudakları vardı. Bu kadın, çocuğun şu ana kadar gördüğü en güzel ve alımlı kadındı. Çocukla, adam masaya oturduğunda, kadın önlerine yumurta benzeri, baharatla harmanlanmış ve kızartılmış yemeği önlerine koymuştu. "Hadi başlayın" demiş ve oda yerine oturmuştu. İki erkek ise bir süre yüz yüze bakışmışlar, sonra hızla yemeğe atılmışlardı. Kadın ''Yavaş,yavaş boğulacaksınız.'' derken, içten bir kahkaha atmıştı. Adam ise ağzında yemek varken ''bizi güldürme Smek, boğulmak mı ? Ogh ogh" Konuşmasınının arkasından genzine kaçan yemek parçası ile kadının haklı olduğu anlaşılmıştı. 

Çocuk ise bu sahneyi izlerken gülümsüyordu. Ve adam ise oğlunun kendisine gülmesi ile çocuğa şaka ile karışık ters ters bakıp gülmüştü.

Yemekler bittiğinde aile üyeleri, salonda koltuklara geçmiş, ardından ise ilk sözü kadın devralmıştı. Dikkatler kadında iken konuşmaya başlamıştı. "Forlad biliyorsun ki okul seçmelerine 4 ay kaldı ve senin 12 yaşına giremene 3 ay gibi bir süre kaldı. Biliyorsun, yaşadığımız dünyada diantianı olmayanlar çok nadir olsa da Yok değil. Sende biliyorsun ki, belirlenene göre çocukların diantianı en geç, 12 yaşında açılıyor, açılmaz ise... Ama dantianın oluşmaz ise üzülme biz hep senin yanındayız.'' diye söylemiş ve arkasından adama hitaben, "değil mi Jern?'' Diye bir soru yöneltmişti. '' Tabi ki her zaman senin yanındayız ve olacağız, üzülmene gerek yok ama bundan önce senin ile konuşmak istediğimiz başka bir konu var.'' Demiş ve derin bir soluk almıştı.

Küçük çocuk ise babasının sözünün devamını beklemeden, konuşmaya başlamıştı. ''Üzülmüyorum, inanıyorum ki benim dantianım oluşacak, bunu hissediyorum. Sizin konuşmak istediğiniz konu ne onu konuşalım'' demiş, gülümseyerek iki kişilik ailesine bakmıştı. Onların gözlerine baktığında ise bir burukluk görmüştü. İki çift birbirinin gözlerine bakıp, anlaşıyormuş gibi görünürken, çocuk bir garip hissediyordu. Annesi söze atılarak ''Bunu nasıl söyleyeceğimizi inan bilmiyorum oğlum ama sana söylemekte karar kıldık.'' Demiş ve gözünden damlalar süzülmeye başlamıştı. Jern ise vakit kaybetmeyerek kadının konuşmasını tamamlamak istercesine kadının elini tutmuş, konuşmayı o devralmıştı. '' Yıllar önce sakin bir gecede kapımız çalındı. Kapıyı açtığımızda ise karşımızda sadece gözleri belli olan 2 kişi vardı. Bunlardan birinin gözü, göz akı da dahil olmak üzere simsiyah iken diğerinin sadece göz bebeği kıpkırmızı idi. Vücut hatlarından anlayabildiğimiz kadarı ile siyah gözlü olan kadın, kırmızı olan ise erkekti.''

Adam biraz kadına bakmış, onun elini tutarak derin bir soluk daha almıştı. ''Pelerinleri yüzünden yüzleri belli olmayan bu iki kişinin ellerinde bir bebek vardı. O bebeği bize uzatıp, bebeğin onlara layık olmadığını ve ailelerini hak etmediğini söyledi. Devamında ise bize bir kağıt gösterip kısaca her şeyi özet geçtiklerini söyleyen bir kağıt uzattılar. Ve bebeği ve kağıdı bırakıp kayboldular.'' Çocuk bunları duydukça daha çok irkilmeye başlamıştı. Fark etmese de, gözlerinden iki su damlası ayrılmış, çenesinin altından kayarak yere ulaşmıştı. Düşüne bildiği tek şey 'Bu duyduklarım gerçek değil, değil mi?' Oluyordu.