Pewnej burzliwej nocy mieszkańcy domu spali. Do pokoju siemakjeja weszli Jasnofurry i Furrydo Jf: Spójrz. To jest nasz następny cel. Zrób mu koszmar o siłowni Fd: K Furrydo wziął trąbke i zaczął mieszać Siemakowi w głowie. Śniło mu się bowiem że Ziemie zaatakowały wielkie Klocuchy Mutanty i że ich nie pokonał ponieważ nie chodził na siłownie. Wszyscy się od niego odwrócili i poszli a Siemak żył w samotności niczym Gollum Jf: Chodźmy już stąd. Wystarczy Fd: Spoks Nastęonego ranka Siemak obudził się cały spocony C_G: Co ci? Sk: Gorąco mi Zszedł na dół na śniadanie Sk: Dzień doberek Na śniadanie były Gofry z masełkiem Sk: Przypomnialo mi się coś ważnego. Narka! Siemak pojechał w kierunku siłowni i gdy już był wziął karnet i zaczął ćwiczyć. Chwile później coś przed nim stało
Ups! Ten obraz nie jest zgodny z naszymi wytycznymi. Aby kontynuować, spróbuj go usunąć lub użyć innego.
Jf: Siemka Sk: Znowu ty? Fd: I jeszcze ja! Sk: Tu jest za dużo gapiów Jf: Tu nikogo niema Sk: Oh nein Siemak zaczął uciekać Jf: Nie uciekniesz! Wten wkroczył Mante (Mt) Sk: Następny furry? Mt: Tak Mante złapał Siemaka i oddał w ręce Jasnofurry i Furrydo. Położyli go na podłodze i się nim bawili. Później Siemak usłyszał nowy głos. To był Siefurry Sf: Elo ziomek Sk: O nie Jf: O tak! Wten wbił Jasnowidz J: Gitara siema! Jf,Fd: O nie! Mante rzucił się na Jasnowidza lecz on tylko wypowiediał jedno słowo J: Krucjo! Mt: Agffgfghgghffgddgghgf Jf: Spierdalamy! Obaj furry weszli do auta i odjechali w siną dal. Jasnowidz uklęknął przy Siemaku Sk: Jeśli umre powiedz Creepci że ją kocham Sf: Nie umrzesz lol J: Kpou mitu lalaki tuna polibuda fa li ku tera ni su pot era kulimita abra khuja mitera tu der moren! Nastąpił błysk i Siefurry wyszedł z glowy Siemaka Sf: Wolny! J: Nienadługo! Avada... Jasnowidz nie dokończył zaklęcia ponieważ rzucil się na niego Mante, a Siefurry zbiegł do tamtej dwójki Mt: Teraz ja użyje tego zaklęcia na tobie lub na nim! Avada Kedav... Nagle przez dziure wszedł Dumbeldore, który powstrzymał Mante J: Dzięki ci Dum: Prosz. Zabiore go do Azkabanu J: K Siemak opowiedział pozostałym o swym śnie podczas obiadu i śmiechom nie było końca
