PSİKOPAT MAFYA AŞIK OLURSA

Bir Kadın..

Canım o kadar çok sıkılmıştı ki o kadar olur yani. O bir saatte bir insan ne kadar değişebilir sorusuna en güzel örnek bendim sanırsam. Bana sımsıkı sarılıyordu ömer ama benim ömer'e deliler gibi karşılık vermem gerekirken kılımı bile kıpırdatmak gelmiyordu içimden. Kendimi geri çektiğimde yüzüne bakarak ''uykum geldi uyumak istiyorum''derken bir hüzün kaplamıştı içimi. Neden bilmiyordum ama içimde bir sıkıntı vardı. Yatağa yattığımızda bu zamana kadar ilk defa sırtımı dönmüştüm ömer'e. Tabi bu da kendimi belli etmiştim. 

Sabaha karşı geldiğinde ikimizde uyumuyorduk tabi ömer arada bana bakıp duruyor iç çekiyordu. Birden konuşmaya başladı. İlk başta kendi kendine ne konuşuyor bu adam tepemde derken dikkatimi çeken cümleyi kurmuştu. '' Bir kadının kirpiklerine kadar aşık olacaksın deselerdi güler geçerdim herhalde. Ben dilan ve özgede yaşadım zannederken onların birer yanılgı olduğunu anlamam defneyi tanıyana kadar sürdü bu da baya bir uzun oldu benim için.'' Bu cümleden sonra iyice kulak kabartmıştım. Amacı neydi anlamıştım aslında benim ona cesaret edemeyip soramadığım sorulara cevaplamak için bir giriş yapıyordu. 

Sanırım bu cesaret içeren soruları da şuan soramayacaksın o yüzden dinlemeye devam ettim. İlk karşılaştığımız anı anlatmıştı. Ah o günler ah şimdi yalan söylemiyeceğim ilk bakışta bir hoş adam demiştim. Tabi sonra belindekini görünce hiç de öyle olmadığını anladım.Tabi canlı olarak da yaşadım. Bu laflar iyi hoş güzeldi ama elbet kötü sözlere girmişti. ''O zamanlar serseriydim tabii. Benim çocuğumu taşıyordu hem onu o zaman deli gibi sevdiğimi sanıyordum. Her şey hazırlanmıştı. Evlenecektik. Bir adam çıktı karşıma yanına gitmeden önce. Özge hain dedi bana. Sanki kaynar suyu başımdan aşağı dökmüştü biri. Nasıl diye sorduğumda benden hamile kalıp benimle evlenip o zamanın en büyük düşmanıma beni satmak amacında olduğunu öğrendiğimde o an bitirmiştim bu işi. Kafasına sıkıp gitmek vardı aslında ama yapamadım. Kıyamadım daha doğrusu. Tabi ki de ona değil bebeğime..'' diyene kadar. 

Sanki başımdan aşağı kaynar sular dökülmüştü. Ömer'in bir çocuğu vardı. Elimi karnıma götürüp kendimi sıkarak bana seslendi. Uyumadığımı biliyordu tabii. Yaşını nerede olduğu gibi bir kaç soru sormak ile yetinmiştim ama asıl çocuğunu buraya getir dememle şaşkına dönmüştü. Evet biliyorum normalde böyle bir şeyi hiç bir kadın yapmaz ama bir çocuğun hayatıydı söz konusu. 

Babasız beş yıl geçirmiş bir çocuk hemde. Ben de babama  düşkün olduğum için hem de hamilelik hormonları mı desem böyle bir şey yapmıştım. Gerçek annesi ile umurumda değildi. O kısımla ömer ilgilenecekti. Ben kendimi onun yerine koyduğumda benim de bir çocuğum olacaktı. Bunu bilmeme rağmen nasıl durabilirdim ki? Kalpsiz olmam gerekiyordu. 

Ömer'e dediğimi yaptırtmıştım tabiki. Ayazı göndermek istemişti ama ayaz da ömer'in gitmesi daha doğru olur demiş olmalıydı ki ömer kendi gidecekti. Telefona bir kaç kez tuşlayarak ''iki saat sonra uçak hazır olsun Fransa'ya gidiyoruz'' dediğinde gözlerimin içine bakıyor tekrar tekrar emin misin diye sorular soruyordu.  Hiç cevap vermeden telefonumu alarak aşağı indim. Bu da ona en güzel cevaptı zaten. 

Kapıdan çıkar çıkmaz ilk işti nihanı aradım. Açmıyordu. Açmaz tabi mahvedeceğimi biliyordu. Benden bunu nasıl saklardı! Üçüncü açışta da açmayınca mesaj atarak ''O LANET OLASI TELEFONU HEMEN AÇ!'' diyerek yazdıktan sonra dördüncü atışta açmıştı telefonumu. Nihan telefonu açar açmaz ''ya bak ben seni dakikasına arayıp haber verecektim ki ayaz beni durdurdu sen şimdi defneye söylersen o panik yapar bebeğe zarar gelir demesiyle ben korktum kızım ya yoksa böyle bir şey saklanır mı?'' denediğinde tabii gene bir şey diyememiştim.