PSİKOPAT MAFYA AŞIK OLURSA

İlacım

Ömer elini masaya vurup yerinden kalktığın da herkesin gözlerinin içine derin derin bakarak ''Eğer dediğim gibi olmazsa bu masaya son defa oturuşunuz olur!'' dediğinde tek kaşını kaldırıp rest çektiğinde zeynel gülerek ''doğru bir daha ki toplantı da kim kimin yerine oturur o çok tartışılır!'' dediğinde masada ki adamlarına işaret edip arkasından çıkmışlardı. 

''Sizler eğer aklınız da bir şüphe veya kancıklık varsa şimdi çıksın gitsin burdan bana ihanet ederseniz yaşatmam hiç birinizi!'' dediğinde ömer herkes ceketini ilikleyerek ''Dedenin emanetine hıyanet etmeyiz reis'' dediğinde ömer kafası ile onaylamıştı onları. Ömer için konu kapanmıştı. 

''Ben evime gideceğim kızımı özledim'' dediğinde ömer huysuzlanmış ayaz da abisine destek çıkarak ''hiç sevmiyorum şu ortamları abi'' dediğinde semih araya girerek ilk etrafına bakınarak ''Allah aşkına kim sevsin burayı!'' dediğinde ali ellerini birbirine şaklatarak ''tamam yahu yeter anladık hepiniz karınızı özlediniz de semih sen hayırdır?'' dediğinde ali oradan semihi yakalamıştı. 

''Yo abi bir iş yok çok şükür'' dediğinde serdar ile sinan araya girerek ''yok yok var sende bir şey'' dediğinde ömer tek  kaşını kaldırıp ''bulaşmayın benim çırağıma'' dediğinde ömer semihi yanına alıp ''abi valla bir şey yok'' dediğinde ömer semihi koltuk altına alarak ''bana da mı lol semih? Biliyorum ben '' dediğinde semih gözlerini pörtleterek ''nasıl abi?'' dediğinde karşısında küçülmüş gibi olmuştu semih. 

Ömer omuzlarından tutup dik durmasını sağladığın da ''benim adamım benim yanımda ve başka yerlerde dik durur! Dik dur! Gönül oğlum bu düşer bilirim en olmadık kişiye'' dediğinde ali, serdar, sinan, ahmet baba ve ayaz köşeye sinmiş ellerini göğsüne bağlamış onları dinlerken semih kendine bakan gözlere bakarak ''abi'' dediğinde ömer ters ters bakarak ''dalga geçmeyin bilader çocukla sevdalanmış işte'' dediğinde ahmet baba yanlarına gelerek ''kimdir bu koç söyle alalım sana maşallah yakışıklısın da'' dediğinde semih ses çıkarmamıştı. 

''Bizim ayten ablanın kızı, asiye..'' dediğinde herkes elini ağzına götürüp güldüğünde semih utanmıştı. Ömer ''gülmeyin lan!'' dediğinde bıyık altı gülmeye başlamışlardı. Ayaz ''şimdi anladım sen arada şarkı mırıldanıyordun ben de hep merak etmişimdir hangi türküdür diye meğersem oy asiyem bizim ayten ablanın asiyeymiş, e gidip isteyelim'' dediğinde semih iyice utanmıştı. 

''Bana kızını vermez ki hem bana neden kızını versin ki.. Benim ne iş yaptığım belli doğru düzgün bir yerim yurdum bile yok haklı kadın'' dediğinde ömer kızmıştı. ''Höst ulan! Ne demek sana kız vermez kimse. Sen var ya sen o kadar iyi bir kalplisin ki sana kim kız vermez hem ben isteyceğim bana da mı vermez?'' dediğinde semih ömer'e minnetle bakarak ''siz mi? Gerçekten mi?'' dediğinde ömer tek kaşını kaldırıp ''ben ya. Senin ailen ben değil miyim?!'' dediğinde semih elini tersi ile gözlerinde ki yaşı silerek ''sensin tabii'' dediğinde sımsıkı sarılmıştı semih ömer'e. 

Semih'in babası ömerin en iyi adamlarında biriydi. Semihin anne ve babası ömer için ölmüşlerdi. Ömer de semihe sahip çıkmış yanında yetiştirmişti semihi. Bu işlerden hep uzak tutmuştu onu ama kader mi denilir bilinmez semih gözünü açtığın da bir sabah bu işlerin tam ortasında bulmuş ömer de o zamandan beri yanından hiç ayırmamıştı. Ömer severdi semihi. Çok değer verirdi ama bunu belli etmezdi.