PSİKOPAT MAFYA AŞIK OLURSA

Sensiz Bir Hiçim

Yarın ailecek gidelim mezarlığa ömer? Kızımız da oğlumuz da babaanneleri ile tanışsın?'' dediğimde ömer gözlerimin içine en derin bakışlarıyla baktığın da içime sımsıcacık bir enerji girmişti içime. Ellerimi avucunun içine alarak koklayarak öptüğünde ''sen benim hayatıma aldığım şimdiye kadar en iyi yaptığım doğrusun'' dediğinde ellerimi boynuna dolayarak alnımızı birleştirdiğimizde dudaklarına sıcacık bir dokunuş yaptığım da ömer gözlerini kapatmış nefeslerimiz birbirimize değiyordu. 

İkimiz de sessizce birbirimizin nefes alışlarıyla avunurken ömer ''sen iyi ki varsın defnem.. Eğer bir gün ölürsem'' dediğinde elimle ağzını kapatarak ''şş saçmalama! Ölüm diye bir şey şuan yok ömer! Hem emine ile kaanla ben tek başıma uğraşamam senin benim yanımda olman lazım'' dediğimde ellerini tutup öptüğümde ''senin ellerine ihtiyacım var.. Beni ellerinden mahrum bırakma'' dediğimde ömer ''eğer ölürsem beraber ölelim defne beni yalnız bırakma'' dediğinde gülmüştüm. 

''Bir insan bu kadar bencil olabilir mi?!'' dediğimde ömer gözlerini kısıp bana baktığın da ''biliyorsun ki ben sensiz bir hiçim. Sen benim nefes alma sebebimsin hem ben seni özlerim'' dediğinde ellerimi boynuna dolayıp göğsüme yatırdığım da başını ''ben seni hiç bir zaman bırakmayacağım. Sen ne yaparsan yap ben hep senin yanında olacağım çünkü biliyorum ki sen ne yaparsan yap beni özlersin, ararsın..'' dediğimde ömer başını göğsüme iyice yaslayıp kokumu içine çektiğinde ''seni çok seviyorum'' demişti. 

Sırtını sıvazladığım da ömer hala başını göğsümden kaldırmamıştı. Birden ayağa kalkıp beni kucağına aldığın da bağırmıştım. Daha doğrusu korkmuştum. Birden beni kucağına alması ile kendimi havada sonra da ömer'in kucağın da bulmuştum. ''Ömer ne yapıyorsun korktum!'' dediğinde ömer muzipçe ''sen kilo mu aldın bakayım?!'' dediğinde sırıtıyordu. Sakallarına bir tane vurarak ''ya ömer! Hiç de bir kere ne kilo alması!'' dediğimde ömer muzipçe gülerek elini karnıma götürdüğünde ''buraya bir bebek geldiğinde ağırlaşacaksın?'' dediğinde elimle yüzümü kapatmıştım. 

''Yaaa ömer! Hayıııırrr'' dediğimde ben sanki boş duvara konuşuyormuşum da tık yokmuş gibiydi. Odamıza geldiğimizde hafif adımlar atıyorduk çünkü yaprak burada uyuyordu. ''Ya ömer olmaz! Hem bak ben daha yeni normal halime döndüm şimdi gene bana iki beden büyük kıyafetler giymek istemiyorum!'' dediğimde ömer kolumdan tutup yatağa çektiğinde nefeslerimiz konuşuyordu sadece. 

''Ömer'' dediğimde ömer gözlerini kapatmış sessizce dururken saçlarımı kokluyordu sadece. ''Ben senin bu kokuna bayılıyorum ne yapacağız biz böyle?'' dediğinde kıkırdamıştım. ''Ben de senin bu cüretkar hallerine bayılıyorum ama bir gün beni kalpten götüreceksin'' dediğimde ömer kuruyan dudaklarını dili ile ıslattığın da ''demek sen beni bu hallerime hastasın'' dediğinde üzerime uzanmıştı ömer. 

Saçlarımla oynadığın da ''bu an hiç bitmesin..'' dediğinde ellerimi boynuna dolayıp ''artık bu işleri bırak ömer bak huzurumuz yok'' dediğimde ömer gözlerini kaçırarak ''soyadım defne.. Ben iki şekilde kurtulurum bu işlerden. Biri soyadımı değiştirmek diğeri ebediyete ulaşmak. Ama şu var ki oğlum devam ettirecek bu işi o yüzden bana bir şey olana kadar ortalığı pisliklerden temizlemem şart'' dediğinde gözlerimi gözlerine sabitleyerek ''çocuklarımıza bulaştırma bu işleri ömer onlar masum'' dediğim de yaprak huysuzlanmış ağlamaya başlamıştı. 

Ömer üzerimden kalkıp ben yaprağın yanına gidip kucağıma aldığım da hala ağlıyordu. Normal de kucağımıza aldığımızda susması gerekirken susmuyordu. Ömer yatak da doğrulup bana baktığın da ''ne oldu defne neden susmuyor? Ver bakayım bana'' dediğinde yanına gidip ömer'in göğsüne yatırdığım da ilginç bir şey ki hala ağlıyordu.