PSİKOPAT MAFYA AŞIK OLURSA

Ters Köşelerde Bugün

Ömer artık daha fazla bu oyunun dışında kalmak istemedi, kolundan çekip "yeter! Şimdiye kadar arkada durdum ama bu bana bile fazla ali." en sonunda öfkesinden patlamıştı. Yaşadığı her şey bir oyundan ibaretti. Bunu biliyordu ve bu onun canını çok ama çok sıkıyordu herkesin ki kadar.

Kokunu ömer'den kurtarıp "sakin ol! Biz burada oyun oynamıyoruz!"eliyle kalbime vurup "sen karının çocuklarının hayatını düşünürken ben hepinizi düşünüyorum. Söyle başka yolu var mıydı bana söyle!" ikisinin arasında çekişmeli bir kavga vardı. Sinanlar ise, herkesi etrafına toplamış sesizce dinliyorlardı.

"Elbet bulunurdu. Hadi o baba kızı siktir et!" yakasına yapışıp "kardeşin ulan kardeşin! Nasıl riske atarsın! Ya ölseydi?!" ali'nin yüzüne bir yumruk geçirdi. Sert bir şekilde yere düştü.

Ayapa sinirle kalkarak aynı sertlikle o da ömer'in çenesine bir tane geçirdi. "Bilmiyordum! Kardeşimin orda olduğunu bilseydim yapar mıydım?! Serdar piyangodan çıktı" ellerini yüzüne kapatıp nefes verirken ömer karnına geçirdi bir tane. "Hesap edeceksin! Konu ailen ise her şeyi hesaplıyacaksın!" yerden kaldırıp yakasına yapışıp gözlerinin içine bakarak "bana bak benim de kızım var, oğlum var. Şimdi biz babasını kızıyla sınarız öbür gün bir köpek çıkar aynısını bana yapar! Beni evlatlarım ile sakın sınamayın!" son yumruğunu da atıp yere sermişti. Yere yığılmasının sebebi yediği yumruk değil, duyduğu sözlerdi. Hiç böyle düşünmemişti.

Defne artık abisi ile kocasının kavga etmesine dayanamayıp araya girmek istese de sinan izin vermedi. "Bırak dönsünler içindekileri" diyerek engel oldu.

Ömer hala sinirliydi. "Sen sinirlenince gözün görmüyor. Önüne bir perde iniyor yapılmaması gereken şeyleri yapıyorsun. Racon da çocuğa, kıza ve kadına el sürmek dokunmak yok! Sen bunu bozdun." ellerini başının arasına alarak kızgın bakışlarını kayınbiraderine yönlendirip "bana bak, bak bana!! Bu işi düzelteceksin. Bu kadar korkutma yeter! Şimdi kızı alıp gidiyorum. O korku onlara ölene kadar yeter. Şehri terk edip giderler konu kapanır, ama sen sakın bir süre bana gözükme!" ibrahim'e seslenip "alın kızı gidiyoruz!" talimatını verip defne'nin yanına öfkeden soluyarak "sırf sen ha! Sırf sen varsın diye sıkmadım! Yürü al çocukları eve gidiyoruz!" karısına da bir sürü talimat verip gönderdi. Ali ise burnundan akan kanı kolu ile silip kalkacakken Semih el uzattı. Sinan alkışlayarak geliyordu. Bir abisine bir de ömere bakıp "gün düşman olma değil, bir olma günü. Düşmanlarınızı iyi sevindirdiniz tebrikler!" kardeşini de alıp çiftliği terketti sinan.

Önden sinanların arabaları arkadan serdar ambulans için de kimselerin bilmediği başka bir eve doğru istikamete doğru gidiyorlardı.

Ömer kızı almış babasına teslim için yola koyulmuştu. Orada bir kaç adam bırakmış önden haber salmıştı. Çiftlikten herkes gitmişti. Bir tek Semih ve kendisi kaldı. Semih'e dönüp "ben ailemi seviyorum hele hele kardeşlerim için canım feda." ömer'in söyledikleri aklındaydı, gözleri doluydu. Ömer ile daha önceden de kavga ettiği olmuştu fakat ilk defa böyle bişey yaşandı. Konu çocuklarıydı. Konu yiğenleriydi.

"Ben kötü biri değilim. Baba acısı nedir bilirim" lafını tamamlayamadan   Semih "abi lafını biliyorum ama kusura bakma. Ömer ağa hem baba hem de evlat acısını bilir. Yanmış yüreği. Bugün ki çığlıkları ise ne sana ne kendisine. Zamanın da babasını ondan alanlara.."

Evi imha etmeleri için adamlarına verdiği talimat geldi aklına. Cebinden çıkardığı paketten bir tane sigara alıp yaktı. Çekti, çekti, çekti.. Hiç konuşmadı. Bitmesine çok az bir şey kalmıştı ki semih'e dönüp "o zaman bu gece bir başlangıç yapacağız" dedikten en az beş saniye sonra yanan sigarayı benzin kokulu eve attı. Gerisi sıcaklıktı.