İyi Denemeydi Dostum.

Süperkahraman Avni Abi

Merhabeyn dünya vatandaşları. 

Aranızda beni okuyan uzaylı yoktur diye "merhabeyn dünya vatandaşları" diyerek giriş yapmış bulundum. Eğer varsa kusura bakmasın değiştirmeyeceğim girişi. Bu durum beni uzay ırkçısı yapmaz diye düşünüyorum. Hem uzaylı dediğimiz şey uzayda doğup büyüyen, ilk ve orta okul tahsilini yine uzayda yapmış. Ebeveynlerinin kökenleri yine uzaya dayanan mahlukatlar değil mi? Eee be kardeşim öyleyse koca dünyada okuyacak beni mi buldun!! Gerçi bi' dakka bulabilir. Tanıdığım ne kadar uzaylı varsa hepsi beni sever. Zaten tanıdığım tek uzaylı mahallemizin süperkahramanı Marvel Bakkal Avni Abi. 

Avni Abi'yi tanımak için zamanda yolculuk yapmamız lazım. Kemerlerinizi bağlayın, bundan çok öncesine.. Benim çocukluğuma gidiyoruz...

(ÇOK YILLAR ÖNCESİ)

6 yaşında, oldukça fit bir çete lideriyim. Çetem benimle beraber 2 kişi. Evimiz ise alt mahalleden üst mahalleye taşınıyor. Artık alt mahalledeki anılarımı yüreğime bandırıp ve 2 kişilik çetemi sağ kolum ve en yakın arkadaşım İbo'ya devredip gidiyorum o mahalleden. İbo'nun gözler dolu dolu aynı zamanda yeni çete lideri olduğu için gururlu. İlk buruk duyguları o zaman yaşıyor İbo. Değişik hissiyatların içinde olduğu için bana; "Sittir git, bi daha gelme bu mahalleye satışçı piç." diyor. Kafamı çeviriyorum ve gülümseyerek; "Ana bacı katma oç." diyorum. İbo şakamı anlamıyor;  

"Ana bacı mı kattık pij" diyor. 

Artık arkamda bir dost değil bir düşman bırakıyorum. Hem de çete lideri olan bir düşman. İçime o mahalleden gittiğim için bir sevinç kaplıyor. Hem can düşmanım İbo'dan kurtuluyorum hem de yeni maceralara açılıyorum.

Yeni mahalleme, Tokyo Drift - Six Days - Mos Def ft. DJ Shadow şarkısı ile giriş yapıyorum. Oldukça havalı ve 6 yaşındayım. Yeni mahallem içimi sıkmaya başlıyor. Çünkü mahallede hiyerarşi oturmuş.  Mahallede herkes birbirini tanıyor, 7 yaşındakiler 6 yaşındakileri dövüyor, 6 yaşındakiler 5 yaşındakileri dövüyor. Çete oluşumu yok. Herkes bireysel dövüşüyor. Çok fazla sokağa çıkmıyorum. Aynı zamanda bu olaya başkaldırmak istiyorum ama evde Beyblade izlemek daha keyifli geliyor. Yine böyle bir gün, günlük Beyblade dozajımı aldıktan sonra bakkala gidiyorum ve biskrem alıyorum. En sevdiğim bisküvi biskrem o zamanlar. Bakkal Avni Abi'ye teşekkür edip çıkıyorum. Biskremi yerken bisküvinin bayat olduğunu seziyorum ve bakkala geri dönerek Avni Abi'ye olayı tüm çıplaklığıyla anlatıyorum.

 "Abi bisküviyi aldım senden. Bisküvü hakkın rahmetine kavuşmuş."

"Nasıl yani" diyor.

"Abi daha mı çıplak anlatayım." diyorum.

"Ne çıplağı lan" diyor. 

  "Bisküvi bayat abi" diyorum.

"Tamam lan al oradan kafana göre bir şey." diyor.

Hemen içinden Beyblade tasolarının çıktığı çitoslardan alıyorum. Tam çitosumu açacakken sokak ortasındaki vahşete tanık oluyorum. Kadir (7) elindeki çubukla Şamil (6)'in sırtına vura vura dövüyor. Gözüm dönüyor... Eski çete liderlik alışkanlığımdan kurtulamadığımı seziyorum ve Tony Montana'yı kıskandıracak Al Capone'nu imrendirecek şekilde Kadir(7)'e tekme tokat dalıyorum. Kadir (7), Şamil (6)'i bırakıp Monteyn (6)'i yani beni dövmeye başlıyor. Elindeki çubuk her vücuduma değdiğinde, vücudumun sızısının dışa vurumu ağzımda abartı egzoza dönüşüyor. Bu sefer Şamil beni kurtarıyor. Kadir'le baş edemeyeceğimizi anladığım için Şamil'i tutup bizim evin girişine kadar koşuyorum. Kapının arkasına geçip,  kapıyı açamasın diye arkasına yaslanıp oturuyoruz. Kadir bu sefer başarılı olamıyor ve kapıyı açamıyor. Kadir, Şamil'in sonsuza kadar orada kalamayacağını bildiği için mahallede oltalamaya başlıyor. Şamil'le orada tanışıyoruz. Artık düzeni bozmanın vakti geldiğini anlıyorum en has elemanımı da bulmuştum. Şamil'le bizim evde çikolatalı ekmeklerimizi yerken çetemizi şekillendiriyoruz. Annem çetemizin ciddiyetini kavradığı için bize bol proteinli yumurta kırıyor. Yumurtamızı yediğimiz gibi kendimizi sokağa atıyoruz. Kadir'i dövmek için plan yaptığımız için içimizde sadece planın tutmama korkusu var. Dayak yemekten korkmuyoruz. Ve korktuğumuz başımıza gelmiyor. Şamil önden Kadir'le kapışırken ben arkadan Kadir'i indiriyorum. Kadir'i yerde derbeder ediyoruz. Kadir amele sümüğüne dönüşüyor. Üstü başı parçalanıyor. Kadir dayağı yedikten sonra koşarak evine değil de başka bir mahalleye gidiyor.