"Balık,geçmiyor."
"Bu yılkinde ağlamana izin verdim,geçsin diye."
Bunu söyledikten sonra uzun süre konuşmadık. Ben de onunla tanıştığımız günü aklıma getirdim o süre içinde. Daha sonra bu güne kadarki 6 yılı.
'Çok şey yaşamıştık ve her şeyim olmuştu. Onun her şeyi değildim. Ama Yosun ile Özgür misali,Özgür Yosun'un ber şeyiydi. Yosun Özgür'ün... Her neyse değersizliğim yine gözümde büyüdü. Çok yalnızdım ben. Tek varlığım oydu. Onun arkadaşları,kardeşleri,ailesi vardı. Belki benim gibi bir sürü kişiye benim gibi davranıyordu. Sık sık geceleri dışarı çıkmazdık. Sadece benim doğum günlerimde. Gece 00:00 olunca bardan içeceklerimizi alıp kendimizi gecenin karanlığına bırakırdık. Sabaha kadar oturup dertleşirdik. O kafayla bana sevdiği kızın ismiyle hitap ederdi.'
'Ben bunları düşünürken o da telefonla ilgileniyordu. Yaklaşık 35 dakikadır böyleydi. Sonra ona baktım. Kendi kendine gülüyordu. Neye güldüğünü bilsem üzülürdüm belki ama. Gülüşü çok güzel geldi. Ben de tebessüm ettim.Son 4 yıldır doğduğum güne lanet okumayı bırakmıştım. Evet bu onun sayesindeydi.' Saat 02:08 olmuştu.
"Gidelim mi balık ?."
"Olur."
Banktan kalktık,kafamız güzeldi. Çocuksu bir ses geldi benden
"Sahile gidelim balığım."
"Gidelim."
