Daha sonra balık beni sürerek sahile getirdi. Ardından telefonu çaldı. Efendim aşkım diyerek açmıştı. Kafamdan aşağı kaynar sular indi. O kadar acı cektikten sonra bir anda mutlu olması bu yüzdendi işte ya. İçim burkulmuştu.
Onun yardımıyla çimlere oturdum. Daha sonra da ellerimi başımın altına koyup yattım. Yıldızlara baktım. Sayılamazlardı.
"Balık yıldızların sayalım mıı ?"
"Sayılmazlar ki." Çocuksu hevesimi kaçırdı. E her şey filmlerdeki gibi olmuyordu.
"Peki,çikolatalı süt içelim."
"Canım istemiyor." Neden bu kadar soğuksun bana ? diye geçirdim içimden...
"Pamuk şeker ?"
"Şimdi kalbimi çaldın dedi." Buruk bir şekilde gülümsedim. Sahildeki pamuk şeker satan adamdan 2 tane alıp geldi. Ona aldığım balon da evde sönmüştü,yoksa yanımdan ayırmayacaktım. O da yanıma uzandı.
"Bazen seni bir çocuğun pamuk şekerine olan aşkı kadar,hatta daha çok..." Duraksadım. Ona,onu sevdiğimi söylemekte nedensizce zorlandım bi an.
"Daha çok... ? "
"S-seviyorum." Söylerken de zorlanmıştım garip bir şekilde. Neden söyleyememiştim ? Yeni sevgilisi yüzünden miydi ? Zaten cevap da vermiyordu.
'Artık biliyorum bile demiyordu benim balığım...'
Yine de bir cesaret koluna doğru başımı koydum,elini tutup gözlerimi kapattım. Ona hüzünlü bir şekilde baktım. Korkmuş bir halim vardı. Belki de beni kullanıyordu,kim bilir ? Belki itecekti beni. Belki de sadece ayağım içindi yanımda durması. Zorunluymuş gibi,vicdanını rahatlatmak içindi belki de sadece...
